SMS72MARMARI.BLOGFA.COM

art72marmari.blogfa.com

نسیم دلتنگی در بیابان غربت

http://www.art72marmari.blogfa.com/9003.aspx

نسیم دلتنگی در بیابان غربت. گاهی به کنجی پناه می برمو دلم سخت گرفته . فضای چشمانم بارنی است و غرورم سنگ بزرگی است در مقابل سیلاب اشک هایم می شود و زمانی که زمین و زمان برایم غیر قابل تحمل اند و اضطراب تجربه ای جدید سراسر وجودم را فرا می گیرد و یا گاهی از شدت خوشحالی در پوست خود نمی گنجم. نمی دانم در این زمان سفره ی دل را برای چه کسی باز کنم؟ به دیوار کدام دوست می توان اعتماد کرد؟ نمی دانم برای کدام دوست بگویم تا گوش به سخنانم بسپارد؟ برای که بگویم و برای چه بنویسم؟ برای شقایق بگویم یا برای نیلوفران آبی؟

art72marmari.blogfa.com

نسیم دلتنگی در بیابان غربت -

http://www.art72marmari.blogfa.com/post-41.aspx

نسیم دلتنگی در بیابان غربت. سفر پر پیچ و خم. نخست گذرنامه زیر را کامل کنید:. نام:انسان نام خانوادگی:آدمیزاد نام پدر:آدم نام مادر:حوا. لقب:اشرف مخلوقات نژاد:خاکی صادره:دنیا ساکن:کهکشان راه شیری! زمین مقصد:آخرت ساعت حرکت و پرواز:هر وقت که خدا. صلاح بداند مکان:بهشت اگر نشد جهنم. ۱دو متر پارچه سفید ۲.عمل نیک ۳.انجام واجبات ۴.امر به معروف و نهی از منکر. ۵دعای والدین و مومنین ۶.نماز اول وقت ۷.ولایت ائمه اطهار ۸.اعمال صالح و تقوا. ۱-از آوردن بار اضافه از قبیل حق الناس! غیبتتهمت.و غیره خودداری کنید. البته باید ب...

art72marmari.blogfa.com

نسیم دلتنگی در بیابان غربت

http://www.art72marmari.blogfa.com/9010.aspx

نسیم دلتنگی در بیابان غربت. که بگوییم دلی خوش داریم. که بگوییم زبان هم داریم. و قفس هامان را. زود زود رنگ زدیم. و نشستیم لب رود. و به آب سنگ زدیم. ما به هر دیواری. یک نفر با ماهست. ما زمان را دیدیم. خسته در ثانیه ها. باز با خود گفتیم. ما خدا را با خود. و قسم ها خوردیم. ما به هم بد کردیم. ما به هم بد گفتیم. که بگوییم توانا هستیم. که بگوییم محبت داریم. از بیان غم خود. ما حقیقت ها را. زیر پا له کردیم. و چقدر حظ بردیم. روی هر حادثه ای. حرفی از پول زدیم. از شما می پرسم. ما که را گول زدیم؟ از دیار فراموش شدگان.

art72marmari.blogfa.com

نسیم دلتنگی در بیابان غربت -

http://www.art72marmari.blogfa.com/post-5.aspx

نسیم دلتنگی در بیابان غربت. گاهی به کنجی پناه می برمو دلم سخت گرفته . فضای چشمانم بارنی است و غرورم سنگ بزرگی است در مقابل سیلاب اشک هایم می شود و زمانی که زمین و زمان برایم غیر قابل تحمل اند و اضطراب تجربه ای جدید سراسر وجودم را فرا می گیرد و یا گاهی از شدت خوشحالی در پوست خود نمی گنجم. نمی دانم در این زمان سفره ی دل را برای چه کسی باز کنم؟ به دیوار کدام دوست می توان اعتماد کرد؟ نمی دانم برای کدام دوست بگویم تا گوش به سخنانم بسپارد؟ برای که بگویم و برای چه بنویسم؟ برای شقایق بگویم یا برای نیلوفران آبی؟

art72marmari.blogfa.com

نسیم دلتنگی در بیابان غربت - نه از رومم نه از زنگم همان بی رنگه بی رنگم

http://www.art72marmari.blogfa.com/post-4.aspx

نسیم دلتنگی در بیابان غربت. نه از رومم نه از زنگم همان بی رنگه بی رنگم. این روزها عجیب زمستانی. کاش دوباره تابستان میشد. میان حریر سبز چشمانت. کاش روزهای رفته ی. ما دوباره شکوفه میداد. همان باغ معلق پر خاطره؟ درختان تمام گیلاس و آلبالو.ب. اغ پدربزرگ.آن روزها دستان شاخه ها لبریز. آن سراشیبی که به. دستان تو نبض آب را میگرفت و من از لای. انگشت های تو آب میخوردم. حالا هرچه که میروم به تو نمیرسم.باورم کن . این روزها هرچه که میدوم به زندگی نمیرسم. کاش بودی و بود همان مبل های قرمز خانه ی مادربزرگ.شب های. حرفهای...

art72marmari.blogfa.com

نسیم دلتنگی در بیابان غربت -

http://www.art72marmari.blogfa.com/post-36.aspx

نسیم دلتنگی در بیابان غربت. که بگوییم دلی خوش داریم. که بگوییم زبان هم داریم. و قفس هامان را. زود زود رنگ زدیم. و نشستیم لب رود. و به آب سنگ زدیم. ما به هر دیواری. یک نفر با ماهست. ما زمان را دیدیم. خسته در ثانیه ها. باز با خود گفتیم. ما خدا را با خود. و قسم ها خوردیم. ما به هم بد کردیم. ما به هم بد گفتیم. که بگوییم توانا هستیم. که بگوییم محبت داریم. از بیان غم خود. ما حقیقت ها را. زیر پا له کردیم. و چقدر حظ بردیم. روی هر حادثه ای. حرفی از پول زدیم. از شما می پرسم. ما که را گول زدیم؟ از دیار فراموش شدگان.

art72marmari.blogfa.com

نسیم دلتنگی در بیابان غربت -

http://www.art72marmari.blogfa.com/post-42.aspx

نسیم دلتنگی در بیابان غربت. نامه ای عاشقانه از دکتر علی شریعتی. با تو، همه ی رنگهای این سرزمین مرا نوازش می کند. با تو، آهوان این صحرا دوستان همبازی من اند. با تو، کوه ها حامیان وفادار خاندان من اند. با تو، زمین گاهواره ای است که مرا در آغوش خود می خواباند. و ابر، حریری است که بر گاهواره ی من کشیده اند. و طناب گاهواره ام را مادرم، که در پس این کوه ها همسایه ی ماست در دست خویش دارد. با تو، دریا با من مهربانی می کند. با تو، سپیده ی هر صبح بر گونه ام بوسه می زند. با تو، نسیم هر لحظه گیسوانم را شانه می زند.

art72marmari.blogfa.com

نسیم دلتنگی در بیابان غربت -

http://www.art72marmari.blogfa.com/post-25.aspx

نسیم دلتنگی در بیابان غربت. لعنت به این زندگی . وقتی که گریه کردیم گفتن بچه است. وقتی که خندیدیم گفتن دیوونه است. وقتی که جدی بودیم گفتن مغروره. وقتی که شوخی کردیم گفتن سنگین باش. وقتی که حرف زدیم گفتن پر حرفه. وقتی که ساکت شدیم گفتن عاشقه. حالا ام که عاشقیم می گن گناهه. نوشته شده در یکشنبه ۲۹ خرداد۱۳۹۰ساعت 12:26 توسط مریم. تا که بودیم نبودیم کسی. کشت ما را غم بی هم نفسی. تا که رفتیم همه یار شدند. خفته ایم و همه بیدار شدند. از دیار فراموش شدگان. به جرم عشق،محکوم به زندگی. سهم ما،یادت به خیری ساده.

art72marmari.blogfa.com

نسیم دلتنگی در بیابان غربت

http://www.art72marmari.blogfa.com/9012.aspx

نسیم دلتنگی در بیابان غربت. چقدر سخته تو چشای کسیکه تمام عشقتو ازت دزدید. و بجاش یه زخم همیشگی رو به قلبت هدیه داد. و به جای اینکه لبریز از کینه و نفرت بشی. چقدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی. که یک بار زیر آوار غرورش همه. چقدر سخته توی خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی. اما وقتی دیدیش هیچ چیزی جز. چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه. تانفهمه که هنوزم دوسش داری. چقدر سخته گل آرزوهات رو تو باغ دیگری ببینی. و هزار بار تو خودت بشکنی. و اون وقت آروم. گل من باغچه نو مبارک.

art72marmari.blogfa.com

نسیم دلتنگی در بیابان غربت -

http://www.art72marmari.blogfa.com/post-37.aspx

نسیم دلتنگی در بیابان غربت. دلم را سپردم به بنگاه دنیا. و هی آگهی دادم اینجاوآنجا. مشتری آمد و رفت. سرسری آمد و رفت. ولی هیچ کس واقعا. اتاق دلم را تماشا نکرد. کسی قفل قلب مرا وا نکرد. پر از دود وآه است. چه دیوارهایش سیاه است. چرا نور اینجا کم است. فقط از غم و غصه و ماتم است. و رفتند و بعدش. دلم ماند بی مشتری. و من تازه آن وقت گفتم:. خدایا تو قلب مرا می خری؟ خدا آمد و توی قلبم نشست. و در را به روی همه. و من روی آن در نوشتم:. برای شما جا نداریم. از این پس به جز او. تا که بودیم نبودیم کسی.