00118.com

vancouver.blogfa.com

گاه نوشت ونکوور

http://www.vancouver.blogfa.com/8612.aspx

وداع نكرده نازنين با تو وداع مي كنيم. جملگي ابر مي شويم. بر مزار گل پوشت. تا از اين خاك شقايقي بر آيد. دل تنگ تر از سنگ صبور. با باد همسفر مي شويم. تا بار ديگر مه رخ تازه شكفته را نظاره كنيم. و شادمان از نو شكفتنت. و ديدارمان تازه مي شود. روحش قرين آرامش باد. نوشته شده توسط مهدي عزيزي در پنجشنبه بیست و سوم اسفند ۱۳۸۶ و ساعت 2:2. چرت ميزند انگاري اين دنيا. ماهي ها كف رودخانه. روي شن ها دراز به دراز افتاده اند. دارد از در و ديوار اين شهر مي بارد. راستي پرسيدي ساعت چند است. ساعت من خواب رفته.

vancouver.blogfa.com

گاه نوشت ونکوور

http://www.vancouver.blogfa.com/8905.aspx

نوشته شده توسط مهدي عزيزي در سه شنبه دوازدهم مرداد ۱۳۸۹ و ساعت 18:0. رضا تاجیک به هر چه شبیه است جز. خیلی ها گفتند بنویس اما نگفتند چه بنویسم؟ خیلی ها گفتند دوباره شو و تازه شو اما نگفتند چطور؟ نوشته شده توسط مهدي عزيزي در دوشنبه یازدهم مرداد ۱۳۸۹ و ساعت 13:19. باد که می وزد. باد که می وزد. رها در دستان اویم. سبک و بی وزن. چو پرندگان بی شناسنامه. که بی دریغ در کوچ اند. باد که می وزد. خیال من هم خیال وزیدن می کند. چو تکه کاغذی بی اراده. عزم سفر می کند. به هر کرانه ای. باد که می وزد. باد که می وزد. شاعرانه...

vancouver.blogfa.com

گاه نوشت ونکوور

http://www.vancouver.blogfa.com/8810.aspx

همه سبز می شویم. زمین نفس هایش به شماره می افتد. آسمان پوستین کهنه اش را. به دامان دشت ها وصله می زند. کوه ها غبار روزگاران را از رخسارشان می زدایند. دختر بچه های عروسک هایشان را نو نوار می کنند. با گیس های بافته نو عروسان. و پنهانی در پستو. لواشک به دندان می کشند. و دور از چشم مردان خانه. به گونه پسران نابالغ. و من گوش هایم را به باد سپرده ام. تا خبری از تو بیاورد. نوشته شده توسط مهدي عزيزي در شنبه نوزدهم دی ۱۳۸۸ و ساعت 6:7. نوشته شده توسط مهدي عزيزي در دوشنبه هفتم دی ۱۳۸۸ و ساعت 4:43.

vancouver.blogfa.com

گاه نوشت ونکوور

http://www.vancouver.blogfa.com/post-169.aspx

رضا تاجیک به هر چه شبیه است جز. خیلی ها گفتند بنویس اما نگفتند چه بنویسم؟ خیلی ها گفتند دوباره شو و تازه شو اما نگفتند چطور؟ نوشته شده توسط مهدي عزيزي در دوشنبه یازدهم مرداد ۱۳۸۹ و ساعت 13:19. بهترین سالهای عمر ما. اضافه به علاقه منديها. شاعرانه ها بلندی های بادگیر. روزهای بی تقویم بدون شرح. خاطره نگاری 80 روز التهاب. دفتر مطالعات و توسعه رسانهها. موسسه مطالعات تاريخ معاصر ايران. قالب های حرفه ای وبلاگ. Designing and Supporting Tools By WebGozar.

vancouver.blogfa.com

گاه نوشت ونکوور

http://www.vancouver.blogfa.com/post-168.aspx

باد که می وزد. باد که می وزد. رها در دستان اویم. سبک و بی وزن. چو پرندگان بی شناسنامه. که بی دریغ در کوچ اند. باد که می وزد. خیال من هم خیال وزیدن می کند. چو تکه کاغذی بی اراده. عزم سفر می کند. به هر کرانه ای. بی هیچ بهانه ای ترک غربت و عزم یار می کند. باد که می وزد. بی سبب تر از هر ترانه ای. چشم و چراغ هر عصر و زمانه می شود. باد که می وزد. نوشته شده توسط مهدي عزيزي در پنجشنبه هفتم مرداد ۱۳۸۹ و ساعت 13:14. بهترین سالهای عمر ما. اضافه به علاقه منديها. شاعرانه ها بلندی های بادگیر. روزهای بی تقویم بدون شرح.

vancouver.blogfa.com

گاه نوشت ونکوور

http://www.vancouver.blogfa.com/8705.aspx

آب بی آسمان آبی نیست. آسمان بر دستان تو تکیه کرده است. و اقیانوس به شادمانی مردمان می خندد. مهربانی بی منت دستان زمین. هیچ از غصه های من نمی کاهد. بر مدار بی تفاوتی می دوند. ابر از آب باردار باران نمی شود. باران غصه ابر است. و بهار رویای کوتاه عابران. کاش سر انگشتان آفتاب. دل های آدمیان را نشانه می گرفت. تا سبزینه مهر از میان دهلیزهایمان سر بر می آورد. نوشته شده توسط مهدي عزيزي در جمعه بیست و پنجم مرداد ۱۳۸۷ و ساعت 12:46. با تمام شاخه هایم. گر چه بی برگ اند و خاموش. از نهایت بی کران دریا. از میان دو دهلیز.

vancouver.blogfa.com

گاه نوشت ونکوور

http://www.vancouver.blogfa.com/8806.aspx

حتما تا به حال درباره آدم هایی که تحت تاثیر یک سریال یا فیلم قرار گرفته اند، شنیده یا خوانده اید. اما شده از خودتان بپرسید چرا این اتفاقات حول و حوش آدم های جامعه ما پرسه می زنند؟ اگر یک نگاه کلی به موضوعات متاخیری که سریال افسانه جومونگ به آنها دامن زده بیاندازیم به نکات جالبی برخورد خواهیم کرد که شاید خود ما را هم در بر بگیرد. اصولا اینکه ما آدم های جوگیری هستیم چیز تازه ای نسیت اما علت این همه جوگیر شدن چیست؟ و یا چرا یک نفر باید خود را به خاطر بازیگر این سریال بکشد؟ سلام به غروب روزهایی که گذشت.

vancouver.blogfa.com

گاه نوشت ونکوور

http://www.vancouver.blogfa.com/8703.aspx

گیسوان گندم زار را شانه می کند. و من هنوز پائیز نیامده. مثل زن پا به ماه. نوشته شده توسط مهدي عزيزي در چهارشنبه بیست و نهم خرداد ۱۳۸۷ و ساعت 13:13. روی ابرکی نشسته بود. یک نفس می گریست. از وحوش بشری که زاده است. بی امان می گریست. برای تقطیع دست و پای کودکان. بی پناه و بی گناه. فریاد می کرد و می گریست. برای سر بریدن انسانیت. در زمهریر خشاش و افیون. نوشته شده توسط مهدي عزيزي در دوشنبه بیست و هفتم خرداد ۱۳۸۷ و ساعت 9:55. پیوسته در اندیشه عبور. به قرص ماه خیره مانده اند. گذشته را انتظار می کشند. قالب های حرف...

vancouver.blogfa.com

گاه نوشت ونکوور

http://www.vancouver.blogfa.com/8607.aspx

را به تو می دهم. از جهان و هر چه در آن هست. از خورشید و گرمایش. از دریا و آرامش. من از دشت های. تمام این سیاره کوچکم را می بخشم. کهکشان از آن توست. آن طرف تر مریخ. همه از آن توست. در دلم فریاد می کند. انتظار به خط پایان رسیده است. تو نیمه غایبم هستی. نوشته شده توسط مهدي عزيزي در دوشنبه سی ام مهر ۱۳۸۶ و ساعت 5:56. ما بازي مي كرديم. دستانمان پر بود از پرهاي خدا. ما بازي مي كرديم. ما بازي مي كرديم. ما بازي مي كرديم. دنيا مال ما بود. با ما وارونه چرخيد. به هم رسيده ايم. بازي تازه چه داري؟ اين زمان زمان توست.