2625.blogfa.com

tanazgol.blogfa.com

تن از گل - شما؟

http://www.tanazgol.blogfa.com/post-35.aspx

جمعه ۱۲ شهریور۱۳۸۹ ۲ قبل از ظهر. چیزهایی گاه می آیند و میروند و گاه هرگز نمیروند! گاه به س خره می گیرند رها شدن را و گاه چاره را ناچار می شوند. تو را با شبزده ترین نفرین آسمانی ستاره های تاریک عقد سقوط بسته اند. تو ا لک ن نیستی. پنداره های بی مایه اند اینک زبان زاده های تو. شراره های روح منتقمت چهار شنبه سوری اندیشه را جشن می گیرند. تو اینی که از اینان بمانی. تو را عارضه ای در بر گرفته که ستایشش کنی. ندامت را انگیزه ایست که تو آنرا به جویی فروختی. وقتی خرق لغات را به گور سپردی. تو بی خانه نیستی.

tanazgol.blogfa.com

تن از گل -

http://www.tanazgol.blogfa.com/post-32.aspx

چهارشنبه ۲۳ تیر۱۳۸۹ ۱۳ بعد از ظهر. بلند و نیلگون تا آستان دیر فهمی! و من از او رفیعم؟ یا که او از فهم من این روزگاران را به سر کرده؟ چرا س ر کردگی از فطرتم پژمرد؟ چرا اندیشه در جام وجودم م رد؟ چرا شایستگی بایستگی از بارگاه خوف می گیرد؟ چرا از هر نفس مرگ و قفس بر ذهن جاری می شود؟ مگر آنروزها تقدیر بر خط خداوندی نمی چرخید؟ مگر آنروزها دست خدا بر باد و بر آتش نمی چربید؟ چگونه دست او اینک به یاری ملتمس گشته؟ نمی دانم خدا بر یاری دست کدامین ارجح از خود اینچنین مستاصل و خانه نشین گشته! از پاییز به پاییز آمدم.

agrin65.blogfa.com

دوباره به آفتاب سلام خواهم داد -

http://www.agrin65.blogfa.com/post-12.aspx

دوباره به آفتاب سلام خواهم داد. اینجا همان نهانخانه ایست که از آن به دلهای شما دالان زدم و. و با هم پیوند خوردیم! پوزشنامه ام رخصتیست برای بازگشت. اینجا نهانخانۀ من و من هم اینک باز با شما هستم. نوشته شده در چهارشنبه دهم آذر ۱۳۸۹ساعت 15:43 توسط نگار شفاعتی. زندگی شاید آن لحظه مسدودیست که نگاه من در نیمۀ چشمان تو، خود را ویران می سازد. و در این حسیست که من آن را با ادراک ماه و با دریافت ظلمت خواهم آمیخت. در اتاقی که به اندازه یک تنهاییست. دل من که به اندازه یک عشق است. به بهانه های ساده خوشبختی خود می نگرد.

agrin65.blogfa.com

دوباره به آفتاب سلام خواهم داد -

http://www.agrin65.blogfa.com/post-14.aspx

دوباره به آفتاب سلام خواهم داد. چه عجیب خصلتی دارد این سرزمین مادریم! اینجا تا پیراهنت را سیاه نبینند،. باور نمیکنند چیزی از دست داده باشی! نوشته شده در سه شنبه هفتم آذر ۱۳۹۱ساعت 0:18 توسط نگار شفاعتی. زندگی شاید آن لحظه مسدودیست که نگاه من در نیمۀ چشمان تو، خود را ویران می سازد. و در این حسیست که من آن را با ادراک ماه و با دریافت ظلمت خواهم آمیخت. در اتاقی که به اندازه یک تنهاییست. دل من که به اندازه یک عشق است. به بهانه های ساده خوشبختی خود می نگرد. به زوال زیبای گل ها در گلدان.

agrin65.blogfa.com

دوباره به آفتاب سلام خواهم داد -

http://www.agrin65.blogfa.com/post-13.aspx

دوباره به آفتاب سلام خواهم داد. از هزارۀ پیشین آدم می آیم. مرا به واسطه تعظیم نکردن. به خاک و گ ل،پیکرم را آتشین ساخت. چه کسی فهمید چقدر عاشق محبت یزدان. سر بر بالینش میگذاشتم. روزها دست بر سرم میکشید و من لبریز از عشق. از بهشت بیرونم کرد و به چهره ام آتش کشید. خاک و گ ل دشمنان. اول عشق من،معشوقم را. به بی اعتنایی کشید. و من دست بر آتش! سوختم و سوزاندم در خود. خاک و گل را چون خود از بهشت بیرون کردم. دریغ دیگر لطفی به من نکرد معشوق. خسته ام از آتش،از ویرانی،از سوزاندن. همین بس که در تاریکی ام هیچ نوری نیست.

agrin65.blogfa.com

دوباره به آفتاب سلام خواهم داد

http://www.agrin65.blogfa.com/8906.aspx

دوباره به آفتاب سلام خواهم داد. گمان می کردم که متحیرت خوام کرد. اما این وهم در لحظه لحظه هم کلامیم با تو رنگ می باخت. و من در سکوت آسمانیت و در معراج کلامت. ستاره های آسمان را دیدم. من تو را دیدم. دیدم که چگونه رنگ آبی آسمان دلم. از تکثر نور تو کم رنگ می شد. و آنگاه که نگاه تو درون تار و پودم می پیچید. چگونه تمام شعر من از نام تو لبریز می شد. من هرگز گمان نمی کردم. تو بتوانی و توانستی. و حالا که همۀ ثانیه های مرا درگیر حضور خود کرده ای. پس دستانت را به من بده. تا با هم باران بباریم. حالا وقتی زیر بارانیم.

agrin65.blogfa.com

دوباره به آفتاب سلام خواهم داد

http://www.agrin65.blogfa.com/9109.aspx

دوباره به آفتاب سلام خواهم داد. چه عجیب خصلتی دارد این سرزمین مادریم! اینجا تا پیراهنت را سیاه نبینند،. باور نمیکنند چیزی از دست داده باشی! نوشته شده در سه شنبه هفتم آذر ۱۳۹۱ساعت 0:18 توسط نگار شفاعتی. زندگی شاید آن لحظه مسدودیست که نگاه من در نیمۀ چشمان تو، خود را ویران می سازد. و در این حسیست که من آن را با ادراک ماه و با دریافت ظلمت خواهم آمیخت. در اتاقی که به اندازه یک تنهاییست. دل من که به اندازه یک عشق است. به بهانه های ساده خوشبختی خود می نگرد. به زوال زیبای گل ها در گلدان.

tanazgol.blogfa.com

تن از گل -

http://www.tanazgol.blogfa.com/post-34.aspx

پنجشنبه ۴ شهریور۱۳۸۹ ۲۲ بعد از ظهر. از این سطور هم نمی توان گذشت. پس آنگاه زمین به سخن درآمد. و آدمی، خسته و تنها و اندیشناک بر سر سنگی نشسته بود پشیمان از کردوکار خویش. و زمین به سخن درآمده با او چنین میگفت:. به تو نان دادم من، و علف به گوسفندان و به گاوان تو، و برگهای نازک تر ه که قاتق نان کنی. پس زمین گفت:به هر گونه صدا من با تو به سخن درآمدم: با نسیم و باد، و با جوشیدن چشمهها از سنگ، و با ریزش آبشاران و با فروغلتیدن بهمنان از کوه آنگاه که سخت بیخبرت مییافتم، و به کوس ت ندر و ترقهی توفان. آه که مرا در...

tanazgol.blogfa.com

تن از گل -

http://www.tanazgol.blogfa.com/post-36.aspx

شنبه ۲۰ شهریور۱۳۸۹ ۰ قبل از ظهر. مدتی است به این فکر می کنم تا مدتی دیگر چیزی ننویسم. به روی خود نیاورم بطلان اندیشه را. فکر می کنم و می دانم برایم بهتر است دیگر چیزی ننویسم. خسته شدم از این خود سانسوری. مگر تعهد داده ام حتما حرفی بگویم؟ می خواهم ببینم می توان مدتی را خاموش ماند؟ پوچی نه،خود مطرح سازی نه،افسردگی هم نه! دوستانی که مرا می شناسند می دانند هیچکدام از موارد بالا. با روحیۀ من سازگاری ندارند. تا شاید چند د ل دیگر نخواهم نوشت. مرا ببخشید دوستان عزیز تن از گل! نوشته شده توسط حامد شفاعتی لینک ثابت.