ABAS297.BLOGFA.COM

mehrabad.blogfa.com

پارسا - چه شد؟

http://www.mehrabad.blogfa.com/post-36.aspx

یاری اندر کس نمی بینیم یاران را چه شد؟ دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد؟ آب حیوان تیره گون شد خضر فرخ پی کجاست؟ خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد؟ کس نمی گوید که یاری داشت حق دوستی. حق شناسان را چه حال افتاد یاران را چه شد؟ نوشته شده در جمعه بیست و هشتم اسفند ۱۳۸۸ساعت 20:21 توسط حاتمی. لغت نامه استادعلامه دهخدا. آموزش جهانی وروشهای تدریس2. آموزش جهانی وروش های تدریس1. یک حرف از هزاران.

mehrabad.blogfa.com

پارسا

http://www.mehrabad.blogfa.com/9002.aspx

نمونه سوال زبان فارسی یک. 1-نهاد جداوپيوسته رادراين عبارت مشخص كنيد. مولاناوپدرش درنيشابوربه ديدار عطاررفتند. 2-دراين عبارت سامان به نرگس هاي زيباي باغچه. ب)هستهي گروه اسمي مشخص شده رابيابيدو بنويسيد كه چند وابسته دارد. 3-نوع افعال روبه رو رابنويسيد. 4-با توجه به عبارت ستاره درآسمان ظلماني شب مي درخشيد به سؤالات پاسخ دهيد. الف)فعل جمله را به صورت ماضي بعيد درآوريد. ب)بن مضارع اين فعل رابنويسيد. پ)واژهي ستارهعام است يا خاص؟ 5- جملات زير راازنظر تعداد اجزا مشخص كنيد.(چندجزيي وچه نوعي). ب) چه مي توانم بگويم؟

mehrabad.blogfa.com

پارسا

http://www.mehrabad.blogfa.com/8803.aspx

امروز نه آغاز و نه انجام جهان است. اي بس غم و شادي که پس پرده نهان است. گر مرد رهي غم مخور از دوري و ديري. داني که رسيدن هنر گام زمان است. تو رهرو ديرينه ی سرمنزل عشقي. بنگر که ز خون تو به هر گام نشان است. آبي که بر آسود زمينش بخورد زود. دريا شود آن رود که پيوسته روان است. از روي تو دل کندنم آموخت زمانه. اين ديده از ان روست که خونابه فشان است. دردا و دريغا که در اين بازي خونين. بازيچه ی ايام دل آدميان است. دل بر گذر قافله ی لاله و گل داشت. اين دشت که پامال سواران خزان است. روزي که بجنبد نفس باد بهاري.

mehrabad.blogfa.com

پارسا - شرط عشق

http://www.mehrabad.blogfa.com/post-31.aspx

دختر جوانی چند روز قبل از عروسی آبله سختی. بستری شد. نامزد وی به عیادتش رفت. صحبتهایش از درد چشم خود نالید. بیماری زن شدت گرفت و. آبله تمام صورتش را پوشاند. مرد جوان عصازنان به عیادت. نامزدش میرفت و از درد. چشم مینالید. موعد عروسی فرا. زن نگران صورت خود که آبله آنرا از شکل انداخته بود. و شوهر هم که کور شده بود. مردم میگفتند :. نازیبا همان بهتر که شوهرش نابینا. باشد 20 سال بعد از. ازدواج زن از دنیا رفت،. مرد عصایش را کنار گذاشت و. همه تعجب کردند. مرد گفت:. جز شرط عشق را به جا نیاوردم". یک حرف از هزاران.

mehrabad.blogfa.com

پارسا

http://www.mehrabad.blogfa.com/8808.aspx

داد درویشی از سر تمهید. سر قلیان خویش را به مرید. گفت :کز دوزخ ای نکو کردار. قدری آتش به روی آن بگذار. بگرفت و ببرد و باز آورد. ع قد گوهر ز د رج راز آورد. گفت که در دوزخ هر چه گردیدم. درکات جحیم را دیدم. آتش و هیزم و ذغال نبود! اخگری بهر اشتعال نبود. هیچ کس آتشی نمی افروخت. زآتش خویش هر کسی می سوخت! شعر ازمحمد حسین اصفهانی متخلص به صغیراصفهانی. ۱۲۷۴ش ۱۳۴۹ش )به تصوف گرایش داشت ودر سلک. اللهی در آمد.از شعرای خوش قریحه ومشهور اصفهان بود. در رثا ومدح اهل بیت وائمه ی اطهار است. لغت نامه استادعلامه دهخدا.

mehrabad.blogfa.com

پارسا

http://www.mehrabad.blogfa.com/8703.aspx

دختر جوانی چند روز قبل از عروسی آبله سختی. بستری شد. نامزد وی به عیادتش رفت. صحبتهایش از درد چشم خود نالید. بیماری زن شدت گرفت و. آبله تمام صورتش را پوشاند. مرد جوان عصازنان به عیادت. نامزدش میرفت و از درد. چشم مینالید. موعد عروسی فرا. زن نگران صورت خود که آبله آنرا از شکل انداخته بود. و شوهر هم که کور شده بود. مردم میگفتند :. نازیبا همان بهتر که شوهرش نابینا. باشد 20 سال بعد از. ازدواج زن از دنیا رفت،. مرد عصایش را کنار گذاشت و. همه تعجب کردند. مرد گفت:. جز شرط عشق را به جا نیاوردم". یک حرف از هزاران.

mehrabad.blogfa.com

پارسا

http://www.mehrabad.blogfa.com/8702.aspx

ما گدایان خیل سلطانیم. بنده را نام خویشتن نبود. هر چه ما را لقب دهند آنیم. گر برانند و گر ببخشایند. ره به جای دگر نمی. سر ببازیم و رخ نگردانیم. دوستان در هوای صحبت یار. زر فشانند و ما سر افشانیم. هر گلی نو که در جهان آید. ما به عشقش هزاردستانیم. تنگ چشمان نظر به میوه کنند. تو به سیمای شخص می. ما در آثار صنع حیرانیم. هر چه گفتیم جز حکایت دوست. در همه عمر از آن پشیمانیم. سعدیا بی وجود صحبت یار. عالم به هیچ نستانیم. ترک جان عزیز بتوان گفت. ترک یار عزیز نتوانیم. لغت نامه استادعلامه دهخدا. یک حرف از هزاران.

mehrabad.blogfa.com

پارسا -

http://www.mehrabad.blogfa.com/post-32.aspx

شعری از هوشنگ ابتهاج:. وین آتش خندان رابا صبح برانگیزم. گر سوختنم با ید ، ا فروختنم با ید. ای عشق بزن در من ، کز شعله ، نپرهیزم. صد دشت شقایق چشم در خون دلم دارد. تا خود به کجا آخر ، با خاک درآمیزم. چون کوه نشستم من با تاب و تب پنهان. صد زلزله برخیزد ، آ نگا ه که برخیزم. برخیزم و بگشا یم بند از دل پرآتش. وین سیل گدازان را ، از سینه فرو ریزم. چون گریه گلو گیرد از ابر فرو ریزم. چون خشم رخ افروزد در صاعقه آویزم. ای سایه سحر خیزان دلواپس خورشیدند. زندان شب یلدا، بگشایم و بگریزم. لغت نامه استادعلامه دهخدا.

mehrabad.blogfa.com

پارسا - جهنم چگونه است؟

http://www.mehrabad.blogfa.com/post-34.aspx

داد درویشی از سر تمهید. سر قلیان خویش را به مرید. گفت :کز دوزخ ای نکو کردار. قدری آتش به روی آن بگذار. بگرفت و ببرد و باز آورد. ع قد گوهر ز د رج راز آورد. گفت که در دوزخ هر چه گردیدم. درکات جحیم را دیدم. آتش و هیزم و ذغال نبود! اخگری بهر اشتعال نبود. هیچ کس آتشی نمی افروخت. زآتش خویش هر کسی می سوخت! شعر ازمحمد حسین اصفهانی متخلص به صغیراصفهانی. ۱۲۷۴ش ۱۳۴۹ش )به تصوف گرایش داشت ودر سلک. اللهی در آمد.از شعرای خوش قریحه ومشهور اصفهان بود. در رثا ومدح اهل بیت وائمه ی اطهار است. لغت نامه استادعلامه دهخدا.