agah1387.blogfa.com

chimtal.blogfa.com

قلمرو - می خواهم پس از این شعرهایم را در وبلاک بگذارم و لینک بدهم در فیس بوک.

http://chimtal.blogfa.com/post-34.aspx

می خواهم پس از این شعرهایم را در وبلاک بگذارم و لینک بدهم در فیس بوک. اینها تویی صحرا و سنگ و کوه و رودی نیست. زیباییات را هر چه میبینم حدودی نیست. دلتنگ آن آغوش تنگم، هیچ تصویری. اندازه چشم تو شرقی و شهودی نیست. لای دو انگشت تو با سیگار میسوزم. از ساختن با سوختن هم هیچ سودی نیست. حتا ترا با بالشی یکجا نمیخواهم. عشق است این، خودخواهی و بخل و حسودی نیست. که اسباب تماشایت فراهم نیست. وقتی شرابی نیست، شوری نیست، دودی نیست. شیطان نومیدم، وجودم ساز غمگینی است. یک گل نشاط از روزگاری که تو بودی نیست.

chimtal.blogfa.com

قلمرو - این شعر را در جریان یک خلسه نوشتم، نمی دانم چه از آب در آمده است.

http://chimtal.blogfa.com/post-43.aspx

این شعر را در جریان یک خلسه نوشتم، نمی دانم چه از آب در آمده است. صدای پز زدن یک خزنده می آید. مرا از آمدن رفته خنده می آید. شراب، بوی خوشی دارد و تو کج طبعی. که از دهان و لبت بوی گنده می آید. دلم هوای عوض کردن هوس کرده است. پلنگ می رود و یک پرنده می آید. کسی بریده نفس های راه را در دووووووور. صدای پای تو هم کنده کنده می آید. زنی که یخزدگی هایش از یخن آب است. چقدر در نظر من زننده می آید! چه ناتمام، چه بی خود، چه زهر مار و چه سرد. نشسته ام که شمالی کشنده می آید. هذیان های پاییزی رها.

kuhandazh.blogfa.com

آنسوی دشت - داستان کوتاه

http://www.kuhandazh.blogfa.com/post-35.aspx

پیر مرد بعد از یک مکث یک دقیقه ی گفت: " جان کاکایش! اونو سرک دست چپ دور بخور ده لب جوی افتاده. به خیالم که موتر زدیش یا ایکه کسی گوشت زهردار دادیش. ". از شنیدن گپ های پیر مرد با عجله به آنسو دویدم. با نفس های سوخته بالای سرش رسیدم. با چشم های باز به یک پهلو افتاده بود. چشم هایش باز و بود و مانند روز های پیش، سرخ معلوم می شد. نوشته شده توسط ذکی فاضل ۱۲:۵ بعد از ظهر Wed 18 Feb 2009. وقتی حرف زدن و راه رفتن. لا لایی مرا خوش می ساخت. افسانه ها و قصه ها. حالا که جوان شده ام. هیچ چیز مرا خوش نمی سازد.

chimtal.blogfa.com

قلمرو - منِ بی مناسبت

http://chimtal.blogfa.com/post-38.aspx

چقدر دیر مرا خواستی به نزدیکی. کشیده کار من و تو به جای باریکی. جهان چی است به غیر از خلای تاریکی؟ به تو جنون زده دیدم به هم شبیه شدیم. میان ما چه کس انداخته است تفکیکی؟ همیشه بودن من بیتو بیمناسبت است. مرا ببوس به جای پیام تبریکی. دوباره مهرگیاه است و پیرمرد ولی. نشسته روی نمدها، به پای پکنیکی. زنی حوالی یک رود را چکر زده است. کجا، چگونه، مهم نیست یا که با کی، کی. درون قاب قدیمی نشسته خیره به من. نشسته بر سر او یک کلاه مکزیکی. نوشته شده در چهارشنبه هجدهم مرداد ۱۳۹۱ساعت 9:57 توسط ابراهیم امینی.

humanism-afghanistan.blogfa.com

آه آدم ! دشت بی پایان هست... - تکرار

http://www.humanism-afghanistan.blogfa.com/post-39.aspx

دشت بی پایان هست. در مورد هومانیسم در جهان و شعر. باغبان پیر غمگین نشد. نوشته شده در سه شنبه ۱۳۸۶/۰۵/۳۰ساعت ۲۱:۱۸ بعد از ظهر توسط نوراحمد پاییز. خوشبختانه خورشید سرکوه بود که در دل گرم سنگ ها زنده گی را نفس کشیدم!

humanism-afghanistan.blogfa.com

آه آدم ! دشت بی پایان هست... - باور

http://www.humanism-afghanistan.blogfa.com/post-38.aspx

دشت بی پایان هست. در مورد هومانیسم در جهان و شعر. دختر چشمه ای به رویش می خندد. گام های استوار بر میدارد. نوشته شده در پنجشنبه ۱۳۸۶/۰۵/۱۸ساعت ۱۲:۵۸ بعد از ظهر توسط نوراحمد پاییز. خوشبختانه خورشید سرکوه بود که در دل گرم سنگ ها زنده گی را نفس کشیدم!

humanism-afghanistan.blogfa.com

آه آدم ! دشت بی پایان هست... - بیا بگذار

http://www.humanism-afghanistan.blogfa.com/post-42.aspx

دشت بی پایان هست. در مورد هومانیسم در جهان و شعر. بیا سرما را حس کنم. بیا تنها باغبان نه. نوشته شده در یکشنبه ۱۳۸۶/۰۷/۰۱ساعت ۲۱:۱۲ بعد از ظهر توسط نوراحمد پاییز. خوشبختانه خورشید سرکوه بود که در دل گرم سنگ ها زنده گی را نفس کشیدم!

chimtal.blogfa.com

قلمرو - ... پس از مدتی اندوهیدن

http://chimtal.blogfa.com/post-41.aspx

پس از مدتی اندوهیدن. در دلم مرده سگی دفن است، کاردی از کسی به جا مانده است. یک نفر روی قسمت سگیام از خودش چند ردپا مانده است. چشمواماندهام، به چهره او او که از جان من غریب تر است. پت و پیداست هر چه دیده شود، او که خیلی به یادها مانده است. زنده و مردهاش گم است کجاست، او که مانند مردم است. در زدم دشت و کوه را دیدم، جادهیی رو به روستا مانده است. فصل سنگباران است، گریه کن روی بی ستارگیام. در دلم مرده است هر چه هوس، در سرم اندگی هوا مانده است. بهترین ماه را چه کس دیده است، بدترین شب کجا سحر شده است.

rashedramez.blogfa.com

غزل های سپید من - یک دوبیتی و یک غزل

http://www.rashedramez.blogfa.com/post-5.aspx

غزل های سپید من. چای سبز و بانو. یک دوبیتی و یک غزل. غم غربت ، غم دوری چه رنگ است؟ غروب تلخ مجبوری چه رنگ است؟ کسی که نوبهاری را ندیده است. چه می داند گل سوری چه رنگ است؟ گناه موسم وباران و روزگار نبود. نصیب دهکده ی خرد ما بهار نبود. میان چادر سبز چنار خواهم خفت. به این بهانه بباغ آمدم چنار نبود. و نسل باغچه را پیش چشم من کشتند. چرا که نزد من ساده اختیار نبود. که قطره ، قطره سر پرتگاه پلک کسی. مرا به بود و نبود خود اعتبار نبود. و زندگی به چه تاری مرا به دار کشید! برای گردن من ریسمان دار نبود؟

rashedramez.blogfa.com

غزل های سپید من - سه دوبیتی

http://www.rashedramez.blogfa.com/post-4.aspx

غزل های سپید من. چای سبز و بانو. شب را بشکاف و رهگذر پیدا کن. یک روزنه تا بام سحر پیدا کن. خورشید ات اگر شکسته در ساحل شب. یک ساحل و خورشید دگر پیدا کن. ای کاش که پر کشم کبوتر گردم. پر وا کنم و پرزده پر پر گزدم. ای کاش که روشنی شود بار دگر. بالک زده تا دهکده ام برگردم. برخیز و برو که در بدر میمانی. تنها سر زانوی که سر میمانی؟ شب رفت و ستاره رفت اگر گریه کنی. از لذت دیدن سحر میمانی! نوشته شده در جمعه بیست و یکم فروردین ۱۳۸۸ساعت 16:25 توسط راشد رامز. چیز های برای گفتن دارم و به زودی.