anisixiverdana.blogspot.com
Ανησυχίες....: Οκτωβρίου 2012
http://anisixiverdana.blogspot.com/2012_10_01_archive.html
Τετάρτη, 17 Οκτωβρίου 2012. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Μοιραστείτε το στο Twitter. Μοιραστείτε το στο Facebook. Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom). Η αφηγήτρια and η επίθεση από φρυγανιά. Με μάτια κόκκινα και δακρυσμένα, μαύρα ζουμιά να κυλάνε από τα μάγουλά της, βρεγμένη και λερωμένη και σαν δαρμένη , η αφηγήτρια αποφάσισε ότι αυτή ήταν μια. Πριν από 2 μήνες. Πριν από 1 χρόνια. Περί κρίσης, γάλακτος και λοιποί παραλογισμοί. Πριν από 6 χρόνια. Πριν από 6 χρόνια. Ένας κόσμος στο δρόμο. Για τ...
anisixiverdana.blogspot.com
Ανησυχίες....: Αυγούστου 2010
http://anisixiverdana.blogspot.com/2010_08_01_archive.html
Δευτέρα, 30 Αυγούστου 2010. Αγαπημένο μου ημερολόγιο,. Αυτός ο μήνας το έκανε πάλι το θαύμα του. Πέρυσι με είχε εκπλήξει με την εισαγωγή του με το χειρότερο τρόπο. Και φυσικά φέτος, για να μην περάσω πάλι τα ίδια κλείστηκα στο καβούκι μου με σκοπό να μην τον αφήσω να μου κάνει κανένα κακό. Άμυνα, απαισιοδοξία, όπως θέλεις πες το. Πράγμα που τήρησα κιόλας αρκετά πιστά. Δεν πειράζει. Μια μέρα έμεινε ακόμα στον Αύγουστο. Απο Τετάρτη θα έχουμε Φθινόπωρο. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Άραγε τα...
anisixiverdana.blogspot.com
Ανησυχίες....: Ιουλίου 2010
http://anisixiverdana.blogspot.com/2010_07_01_archive.html
Κυριακή, 11 Ιουλίου 2010. Θέλω να πω ναι. Θέλω να πω όχι. Θέλω να πω. Δεν κύλησε ούτε ένα δάκρυ. Αυτό θέλω να πω. Το βίασα πολύ για να τρέξει, κι αυτό δεν έκανε καμία βόλτα γύρω απ την ίριδα. Κρύφτηκε. Κρύβεται κι αυτό. Χτές το βράδυ βγήκα στην αυλή για να καπνίσω. Το ξέρεις μαμά, καπνίζω. Δε σε κάνω καθόλου υπερήφανη. Μαμά, δεν κοιμάμαι. Είμαι έξω στον κήπο και καπνίζω. Είναι ένα δέντρο απέναντι. Εγώ το έχω φυτέψει. Τα κλαδιά του με ξεπέρασαν πριν χρόνια. Μαμά, μην ξυπνήσεις ακόμη. Σήμερα το βράδυ θα αν...
anisixiverdana.blogspot.com
Ανησυχίες....: Απριλίου 2010
http://anisixiverdana.blogspot.com/2010_04_01_archive.html
Κυριακή, 25 Απριλίου 2010. Τη θυμάμαι εκείνη τη νύχτα. Ήμουν μόλις 19 και εσύ 21. Μας χώριζαν δυό χρόνια. Τη θυμάμαι εκείνη τη νύχτα με τη βροχή. Κι η στάχτη γινόταν λάσπη. Κάτω στα πόδια σου,. Και στα δικά μου,. Με τα ανοιχτά παπούτσια. Τα δαχτυλά μου είχαν πάρει. Το χρώμα της στάχτης. Και τα μαλλιά μου έγλυφαν το πρόσωπο. Τα έβλεπα όλα σαν υγρό όνειρο. Θυμάμαι τα βλέφαρα,. Τα νύχια σου που έγδερναν τη σάρκα μου. Θυμάμαι τις ανάσες. Όλες μια προς μία. Και ύστερα θυμάμαι την ενοχή. Και τα χείλη σου.
anisixiverdana.blogspot.com
Ανησυχίες....: Οκτωβρίου 2010
http://anisixiverdana.blogspot.com/2010_10_01_archive.html
Πέμπτη, 7 Οκτωβρίου 2010. Κατα έναν παράδοξο τρόπο. Σήμερα θα ήθελα να ήμουν ρολόι. Είναι παράλογες οι εμπνεύσεις μου το ξέρω, αλλά άλλες μέρες μου ρχεται να είμαι πέτρα, ή παιδικό παιχνίδι. Μην ψάχνεις σκεπτικό, δεν πρόκειται να βρεις. Μη με ψάχνεις, δεν πρόκειται να με βρεις. Κάναμε πολλά και μεγάλα αστεία. Ρουφάγαμε καφέ, τσιγάρα και τα κορμιά μας. Είχαμε δίψα για το επόμενο. Και λαχταρούσαμε. Γιατί δεν λαχταράμε πια; Που πήγαν όλα αυτά τα παράξενα; Μου λείπει ο θυμός σου. Το ανεξή...Όχι, δεν φταίει ο...
anisixiverdana.blogspot.com
Ανησυχίες....: Ιουνίου 2010
http://anisixiverdana.blogspot.com/2010_06_01_archive.html
Τετάρτη, 30 Ιουνίου 2010. Κι όμως ήσουν παντού. Όλο αυτό τον καιρό τον τελευταίο, που προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις σε μια σειρά, πάντα κάτι περίσσευε, δεν ταίριαζε ή απλά πεταγόταν στη λάθος θέση απο το πουθενά. Ήσουν εσύ. Και μετά πάλι απο την αρχή πάσχιζα να τα ξαναβάλω όλα σε μια σειρά. Κι ύστερα πάλι εσύ. Και δεν έψαξα να βρω τι συμβαίνει, απλά σε έβαζα στην άκρη και συνέχιζα. Έπιασα ένα κομμάτι χαρτάκι και εκεί τα έγραψα όλα. Μέσα σε πέντε σειρές. Αρκούσαν για να τα αντιληφθώ όλα. Σαν να...Κανένα λά...
anisixiverdana.blogspot.com
Ανησυχίες....: Αυγούστου 2012
http://anisixiverdana.blogspot.com/2012_08_01_archive.html
Τετάρτη, 1 Αυγούστου 2012. Κάποια στιγμή, κάποτε, κάποια μέρα, σε κάποιο μέρος και χρόνο πρέπει να ξεκινήσω να γράφω ξανά. Έστω ημερολόγιο, έστω αρλούμπες και μαλακίες. Κάτι μικρό. Κάτι μεγάλο. Να γράφω και να μαι καλά. Απελπισμένες προσπάθειες να αναγεννηθώ. Σκατά. Μια χαρά θα είμαι αύριο. Δε θα βρίζω. Σήμερα θυμήθηκα κάτι πολύ κακό. Έτσι απλά. Γι'αυτό. Αύριο πάλι. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Μοιραστείτε το στο Twitter. Μοιραστείτε το στο Facebook. Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom). Δε θέλ...
anisixiverdana.blogspot.com
Ανησυχίες....: Σεπτεμβρίου 2010
http://anisixiverdana.blogspot.com/2010_09_01_archive.html
Πέμπτη, 23 Σεπτεμβρίου 2010. Το ποτό (ή γιατί πρέπει να υπάρχει αλκοόλ). Η μεγαλύτερη παραίσθηση. Ψευδαίσθηση. Ψέμμα δηλαδή. Κι όμως εγώ αυτά που μου συμβαίνουν όταν το αίμα είναι γεμάτο κρασί τα λέω αλήθεια. Είναι σαφώς μια μεγάλη ηλιθιότητα. Αλλά πάντοτε στη ζωή μου είχα καταφέρει να κρατάω την αίσθηση του μέτρου (όποιος διαφωνήσει με αυτό να έρθει αύριο με τον κηδεμόνα του). Αλήθεια, τώρα δεν έχω πιεί! Ποτέ μου όμως δεν συμπάθησα τους ρηχους και ανέρωτους ανθρώπους. Αυτούς που φροντίζουν πάντοτε ν...
anisixiverdana.blogspot.com
Ανησυχίες....: Οκτωβρίου 2011
http://anisixiverdana.blogspot.com/2011_10_01_archive.html
Κυριακή, 16 Οκτωβρίου 2011. Τα παιδιά της γειτονιάς. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα ο Φάνης, ο Γρηγόρης και ο Αναστάσης έφυγαν. Ένα φορτηγό ήρθε και φόρτωσε τα πραγματα τους. Δεν πρόλαβα ούτε να τους χαιρετήσω. Ο Γρηγόρης έδωσε στην κυρα Φιλιώ μια χειρόγραφη παρτιτούρα να μου τη δώσει. Κανένας δεν ξέρει που πήγαν και έμαθα ότι στο σπίτι έμεινε μόνο ο πολυέλαιος. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Μοιραστείτε το στο Twitter. Μοιραστείτε το στο Facebook. Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom). Πριν από 2 μήνες.