desdeagaiola.blogspot.com
DESDE A GAIOLA: diciembre 2014
http://desdeagaiola.blogspot.com/2014_12_01_archive.html
O MEU BLOG MÁIS GALEGO. A NENA DO PARAUGAS. Jueves, 25 de diciembre de 2014. Tan sequera sei por que collín o teléfono. Nunca o fago cando non sei de quen é o número que aparece na pantalla. Sorprendeume a voz ao outro lado. “Ola! Canto tempo sen saber de ti! O problema que teño é moi grave e sei que ti coñeces xente que.”. 8220;Habería que velo.”. Tanto ten. Paguei os cafés, abrochei a chaqueta e saín á rúa. Concha L. F. Enlaces a esta entrada. Viernes, 19 de diciembre de 2014. Foi un día bonito, cheo d...
desdeagaiola.blogspot.com
DESDE A GAIOLA: VERMELLO... BRANCO...
http://desdeagaiola.blogspot.com/2015/02/vermello-branco.html
O MEU BLOG MÁIS GALEGO. A NENA DO PARAUGAS. Lunes, 16 de febrero de 2015. Ao final foi o vento quen levou todo. Ata os postigos das portas levou. E levou o son son da campá. E mesmo levou as áncoras que suxeitaban o banco…. Agora quedan catro bágoas e as herbas crecentes, mesturadas con zume de cereixas…. Concha L. F. 16 de febrero de 2015, 17:20. Algo sempre queda e de ese algo todo pode renacer. 16 de febrero de 2015, 23:48. Y esas lágrimas con jugo de cerezas seguro que son más dulces que saladas.
desdeagaiola.blogspot.com
DESDE A GAIOLA: octubre 2014
http://desdeagaiola.blogspot.com/2014_10_01_archive.html
O MEU BLOG MÁIS GALEGO. A NENA DO PARAUGAS. Domingo, 19 de octubre de 2014. Este é un equinoccio máis. Coma outros moitos. A luz do día foi minguando, como foi aumentando a escuridade das noites. Sei que ese momento pasou este ano xa hai uns días. Collín algo tarde o ritmo da luz. Voulle botar a culpa á auga. A auga. Moito me gusta a auga, aínda sendo consciente de que a peor morte é aquela de quen morre afogando. Ou a peor é a do lume? O lume. Canta dor produce o lume! Concha L. F. Enlaces a esta entrada.
desdeagaiola.blogspot.com
DESDE A GAIOLA: DOCE E ESCURA SOMBRA
http://desdeagaiola.blogspot.com/2015/07/doce-e-escura-sombra.html
O MEU BLOG MÁIS GALEGO. A NENA DO PARAUGAS. Jueves, 2 de julio de 2015. DOCE E ESCURA SOMBRA. 8220;Doce e escura sombra é esa que acolle cando o sol queima os pensamentos…”. Escribín isto un día de baleiro infinito, cando me din conta de que o último elo da cadea comezaba a romper, precisamente, polo lado máis forte. Non sei se foi porque naquel momento sentía inmensa soedade, ou porque ela mesma, que existía desde sempre en min, se desatou de repente ao fender o único caxato que soportaba o meu peso.
desdeagaiola.blogspot.com
DESDE A GAIOLA: abril 2015
http://desdeagaiola.blogspot.com/2015_04_01_archive.html
O MEU BLOG MÁIS GALEGO. A NENA DO PARAUGAS. Domingo, 5 de abril de 2015. Perdinme na inmensidade da Lúa chea impetuosa e na do Sol nacente silandeiro. Entre as voces e asubíos dos paxaros. Entre cebolas, cerdeiras, gatas preñadas, xeadas de abril e brétemas luminosas. Perdinme entre airexas frías do nordés,. Entre soles ferintes e herbas miúdas. Perdinme entre músicas estrañas e diminutos puntos de músicas chegadas doutras terras. Perdínme entre as miñas músicas. Entre viaxes a mundos de ir e non voltver.
desdeagaiola.blogspot.com
DESDE A GAIOLA: O BALCÓN
http://desdeagaiola.blogspot.com/2015/02/o-balcon.html
O MEU BLOG MÁIS GALEGO. A NENA DO PARAUGAS. Viernes, 27 de febrero de 2015. Era grande. Abofé que era grande. Eran cinco metros e seis cordas. De fronte, aqueles vidros que para limpalos había que suspenderse no baleiro do quinto andar. Pero ela non o facía mal de todo. Empolicada na mesa, atada pola cintura cunha corda a unha daquelas seis, sacaba luz de onde xa non a había. Que ousada, mimadriña! E iso que tiña vertixe! Se non chegase a tela…. Concha L. F. Publicar un comentario en la entrada. A CONXUR...
desdeagaiola.blogspot.com
DESDE A GAIOLA: mayo 2015
http://desdeagaiola.blogspot.com/2015_05_01_archive.html
O MEU BLOG MÁIS GALEGO. A NENA DO PARAUGAS. Sábado, 16 de mayo de 2015. ÁS VECES. PACIENCIA. ATA QUE DURE! Erupción do volcán Calbuco - Chile- 2015. Foto de lanación.com. Ás veces a vida quéixase, igual que o fai a Terra. Elas revólvense e vomitan. Ou calan e van facedo á súa maneira. E nós con elas. Ás veces as cousas veñen retortas. E non unha vez, senón unha multiplicada por miles de millóns. Ás veces pechámonos nese labirinto que nos ille das furias, dos lumes e dos raios das treboadas. Rayos de sol ...
desdeagaiola.blogspot.com
DESDE A GAIOLA: EU TAMÉN SON ROSALÍA...
http://desdeagaiola.blogspot.com/2015/02/eu-tamen-son-rosalia.html
O MEU BLOG MÁIS GALEGO. A NENA DO PARAUGAS. Martes, 24 de febrero de 2015. EU TAMÉN SON ROSALÍA. Eu cantar, cantar, cantei;. A gracia non era moita,. Que nunca (de elo me pesa). Fun eu meniña graciosa. Cantei como mal sabía. Cal fan aquês, que non saben. Y un pouco máis alto agora,. Fun botando as miñas cántigas. Como quen non quer a cousa. Eu ben quixera, é verdade,. Que máis boniteiras foran:. Eu ben quixera que n´elas. Bailase o sol co´as pombas,. As brandas augas c´a luz. Concha L. F. Ana R, Barreiro.
desdeagaiola.blogspot.com
DESDE A GAIOLA: SE NON FOSE ASÍ
http://desdeagaiola.blogspot.com/2015/04/se-non-fose-asi.html
O MEU BLOG MÁIS GALEGO. A NENA DO PARAUGAS. Domingo, 5 de abril de 2015. SE NON FOSE ASÍ. SE NON FOSE ASÍ. Sacudimos a alma de bágoas e temores,. Cando os ventos da adversidade. Arremuíñan as nosas augas e mantemos, firmes,. A mirada posta nun punto indefinido. Que desprende minúsculas partículas. Que se filtran cando inhalamos aire. Sacudimos os soños de pesadelos. Cando a luz esmorece e a noitebra. Envolve o traxe que a terra nos doou. E miramos a escuridade cun sorriso. Cómplice e paciente,. GÚSTAME P...
desdeagaiola.blogspot.com
DESDE A GAIOLA: agosto 2014
http://desdeagaiola.blogspot.com/2014_08_01_archive.html
O MEU BLOG MÁIS GALEGO. A NENA DO PARAUGAS. Martes, 12 de agosto de 2014. Ás 18:30, no luscofusco de decembro,. Agardaba a espesa néboa. Un aturuxo de estrelas. E non foi a luz quen veu. Cegar a sombra que se cinguía. Sobre aquela vida mutilada. Foi una nevarada de sons aterecidos. Coa friaxe espetada a golpe de martelo. No máis fondo da inacabable miseria. E outra vez, as voces perdidas entre o lixo,. Á procura dun pan amofado,. Comezaron a cantar ese canto que se perde. No camiño das luces afastadas.