alikaramian-a.blogfa.com

nzendegi.blogfa.com

نقطه

http://www.nzendegi.blogfa.com/8904.aspx

نقطه نقطه ی زندگی. عدم حضور و حضور. من از طرحی نگاه تو امید مبهمی دارم. انگار ما آدمها عادت داریم به اینکه دائم ازاطرافمون بنالیم،همش غر بزنیم که چرا اینجوری شد؟ چرا این اتفاق افتاد؟ چرا اون اتفاق نیافتاد؟ و خیلی چراهای دیگه. هراتفاقی که بیفته هرچه قدر هم که خوب باشه انگار که عادت کرده باشیم غرغرکنیم می گردیم دنبال یه بهونه تا تندتند کلی "چرا" پشت سرهم ردیف کنیم و از اون اتفاق یک فاجعه بسازیم. چی میشه که ما اینقدر به این "چراها" بها می دهیم،به این چراهای منفی،چراهای خسته کننده،. خدایتان را شاکر باشید.

nzendegi.blogfa.com

نقطه

http://www.nzendegi.blogfa.com/post-5.aspx

نقطه نقطه ی زندگی. عدم حضور و حضور. من از طرحی نگاه تو امید مبهمی دارم. بی رحمانه به من نگریست نمی دانم برایش آسان بود یا دشوار، این بار نتوانستم نگاهش را بخوانم.ناگهان چیزی بر لبش جاری شد گفت: فراموشم کن. گفتم:فکرش را هم مکن،نمی شود،امکانش نیست. گفت:چرا می شود آسان است فقط بخواه چون من می خواهم. گفتم:تو خبر نداری، تو از وجودت در وجودم بی خبری. گفت:نه،من و یادمن در دستان توست انگشتانت را بگشا من وتمام یادهای من رها خواهند شد، پر خواهند کشید فقط بگشا. خدایتان را به یاد بیاورید. او شما را از یاد نبرده است.

nzendegi.blogfa.com

نقطه

http://www.nzendegi.blogfa.com/8908.aspx

نقطه نقطه ی زندگی. عدم حضور و حضور. من از طرحی نگاه تو امید مبهمی دارم. خدایا از آن ها که شکستند مرا می گذرم. تو مرا دریاب ازهمگان می گذرم. آه تو مرا یافته ای. اصلا مرا گم نکرده بودی. که بیابم خود را. و آن زمان که بیابم خود را. از آن من است. سه شنبه بیست و پنجم آبان ۱۳۸۹ ] [ 16:44 ] [ ترنم ]. کپی برداری باذکرمنبع مجاز است. Weblog Themes By : Pichak.net.

nzendegi.blogfa.com

نقطه

http://www.nzendegi.blogfa.com/8905.aspx

نقطه نقطه ی زندگی. عدم حضور و حضور. من از طرحی نگاه تو امید مبهمی دارم. عدم حضور و حضور. دفتر خاطراتم را باید ببندم. حتی به نیمه هم نرسیده است. چقدر کوتاه بود حضورتان. دفتر خاطراتم باز است. برصفحه صفحه زندگی ام. دفترزندگی ام را هیچ گاه برای تو نخواهم بست. کاری کن که سطرهایش بشود حضور تو. نور تو،عشق تو،امید تو. دفترزندگانی ام بی نام تو. سرشار از تهی ست ،هیچ است،پوچ است. که تومانده ای و. افسوس که من رفته ام. دفترم را به روی تو خواهم گشود. در این راه یارای من باش. گفتم:فکرش را هم مکن،نمی شود،امکانش نیست.

nzendegi.blogfa.com

نقطه

http://www.nzendegi.blogfa.com/post-6.aspx

نقطه نقطه ی زندگی. عدم حضور و حضور. من از طرحی نگاه تو امید مبهمی دارم. عدم حضور و حضور. دفتر خاطراتم را باید ببندم. حتی به نیمه هم نرسیده است. چقدر کوتاه بود حضورتان. دفتر خاطراتم باز است. برصفحه صفحه زندگی ام. دفترزندگی ام را هیچ گاه برای تو نخواهم بست. کاری کن که سطرهایش بشود حضور تو. نور تو،عشق تو،امید تو. دفترزندگانی ام بی نام تو. سرشار از تهی ست ،هیچ است،پوچ است. که تومانده ای و. افسوس که من رفته ام. دفترم را به روی تو خواهم گشود. در این راه یارای من باش. کپی برداری باذکرمنبع مجاز است.

nzendegi.blogfa.com

نقطه

http://www.nzendegi.blogfa.com/post-10.aspx

نقطه نقطه ی زندگی. عدم حضور و حضور. من از طرحی نگاه تو امید مبهمی دارم. به نام او که یادش آرامش بخش قلب هاست. من در انزوای دشت. حتی اگر پاسخی به گوشم نرسد. اما تو دراین سکوت و بی صدایی پاسخ نمی دهی وشاید من گوش شنیدن آن را ندارم. در بحبوحه ی این دنیای شلوغ،دراین ازدحام جمعیت وقتی نگاهم به آسمان است،وقتی در دلم می گویم: خدایا دوستت دارم! لحظه ای نمی گذرد که صدایی گوشم را می نوازد و می گوید: من به تو عشق می ورزم، حتی در این دنیای پرسرو صدا هنوزهم صدای خدا به گوش می رسد. گوش کن،باور کن خواهی شنید.

nzendegi.blogfa.com

نقطه

http://www.nzendegi.blogfa.com/8906.aspx

نقطه نقطه ی زندگی. عدم حضور و حضور. من از طرحی نگاه تو امید مبهمی دارم. چشمهایم انگار که آسمان است. انگار می خواهد پر شود از ابر. ابرهای تیره که آسمان را می گیرند دل تو هم می گیرد. اما آن گاه که می بارند،می شوند خالی،خالی از گرفتگی و تنگی ها. و قطره های باران،اشک های آسمان که لمس می کند صورتت را،رو به آسمان می کنی و چشمهایت را می بندی و می ایستی تا باران بشوید و ببرد گرفتگی و تنگی های دلت را. چراکه باران آن گاه که براین زمین می بارد می خواهد هرآن چه چرک و کثیف است باخود بشورد و ببرد. تو زیر بارشش می ایستی.

nzendegi.blogfa.com

نقطه

http://www.nzendegi.blogfa.com/8907.aspx

نقطه نقطه ی زندگی. عدم حضور و حضور. من از طرحی نگاه تو امید مبهمی دارم. گاهی نمی شود فراموش کرد گاهی آنقدرذهنت خالی ست که تمام خاطرات ناخوشایند ذهنت را فرامی گیرند ذهنت پر می شود اما این بار بیشتر می پسندی که خالی باشد،که خالی بودن از این دردها بهتر است که گاهی فراموشی آنقدر آرام است که دیگر هوای آرامش نداری،نمی خواهی به یاد آوری. گوشه کنار ذهنت را پرکن از خدایت. الطافش راسختی می پنداری. او هیچ گاه بر تو سخت نمی گیرد. خداراباهمه وجودت باورکن،به او ایمان داشته باش. خالی کن ذهنت راازبی وفایی ها.

nzendegi.blogfa.com

نقطه

http://www.nzendegi.blogfa.com/post-2.aspx

نقطه نقطه ی زندگی. عدم حضور و حضور. من از طرحی نگاه تو امید مبهمی دارم. دوران دبستان زنگ املا، معلم می گفت و ما می نوشتیم، به پایان هرجمله که می رسید می گفت:نقطه سر خط. او می گفت و ما می نوشتیم و شاید می خواست به ما بگوید که زندگی همچون دفتر است خط های زیادی دارد ،هرخط آغاز و پایانی،. اما اگر بخواهی می توانی پایان یک خط را آغاز خط بعدی کنی. خط های زندگیت را یکی یکی بنویس باصبر، با توکل، با تلاش تا آخر کار معلم نمره ات را بخاطر خط های با عجله، بی توکل، بی زحمت و بی فایده کم نکند.