ANDRYSZCZYK.PL

adam.andryszczyk.pl

Adam Andryszczyk - strona startowa

http://www.adam.andryszczyk.pl/index.php

Jeszcze proszę o dreszcze. Bo listek jesienny to jest takie coś, co buja nostalgią na wietrze ktoś nań nadepnie, to westchnie ktoś, a inny - dupę podetrze. Tak to widziałem gdy miałem dwadzieścia lat. Dziś jestem pierdołą, a może mnie już wcale nie ma. Kiedyś pisałem wiersze, piosenki i prozę. Potem pisałem jak kura pazurem, więc migałem się od ręcznego pisania. Znak czasów i komputer. albo zwyczajne lenistwo. Psychicznego zdrowia i miłej zabawy życzę.

adam.andryszczyk.pl

Adam Andryszczyk | teksty piosenek

http://www.adam.andryszczyk.pl/teksty.php

Jeszcze proszę o dreszcze. Gdy nie dzieje się nic. Wyobraźnia jest jak śnięta ryba. A w perspektywie brudna szyba. I czeka by go rwać. Gdzie tanich winek smak. Spragnione zmysły chłopców drżą. Puste butelki leżą w trawie. Już nie uczestniczy w tej zabawie. Powietrze w piersiach grzeje się. Dziewczyny dawno też nagrzane. Obudzą z kacem się nad ranem. Ref: Panienki w obcasach. A potem trochę wstyd. A może tylko głupio czasem. Łapczywość uczuć w czujnym śnie. Jak piołun gorzką wargę lepi. Te godziny się zmi...

adam.andryszczyk.pl

Adam Andryszczyk | opowiadania | śmiertelne opowiastki - Babcia Szymkowska

http://www.adam.andryszczyk.pl/bab_szym.php

Jeszcze proszę o dreszcze. Matulu, co wy tam dodajecie? Pytał sześćdziesięcioośmioletni syn pochylając się nad szpitalnym łóżkiem. Staruszka ledwie podniosła powiekę i słabo szepnęła:. Powiedzcie. Lubczyk i korzeń octowca to wiem, ale co ten odór zabija? Po zapachu wyczułem. Powiedzcie, ludzie żyć nie dadzą. Jak powiem, to szybko pójdę w zapomnienie. Matulu, przecież muszę z czegoś żyć. Na pewno nie z mojego przepisu. Może klonowego syropu dajecie? No co wy, matulu. Cicho - i umarła.

adam.andryszczyk.pl

Adam Andryszczyk | opowiadania - System

http://www.adam.andryszczyk.pl/system.php

Jeszcze proszę o dreszcze. Kalifornijskie teleskopy wielkości olimpijskiego stadionu daremnie przeczesywały kosmos. Miliardy dolarów ulokowane w bezproduktywne urządzenia wzbudzały coraz większe zniecierpliwienie kongresmanów. Z roku na rok ubywało zwolenników idei poszukiwania pozaziemskich kontaktów. Zaczęto nawet wspominać o zamknięciu tego projektu. Znowu awaria. Zlikwidują ten bajzel jak nic - odezwał się do dyżurującego z nim kolegi. - Tom, zobacz. Chyba monitor szlag trafił. A bo to pierwszy raz?

adam.andryszczyk.pl

Adam Andryszczyk | opowiadania | śmiertelne opowiastki - Pani Puszczykowa

http://www.adam.andryszczyk.pl/puszczyk.php

Jeszcze proszę o dreszcze. Boskie skaranie mam z tobą pani Puszczykowa pomstowała na schorowanego męża. Mąż całymi dniami leżał na kanapie i w sękatej dłoni trzymał równie sękatą laskę. Nie dość że Ty, to jeszcze te gwiazdy tak nazywała dwie córki, które nigdy nie zgrzeszyły, a urodą najmniej. Wszyscy dreptali w ciasnawym domku, gdzie dodatkowo zmieścić się musiał Bóg, bo pani Puszczykowa bardzo kościelna była. Każdego ranka leciała pod ołtarz i prosiła:. Ulżyj mi Panie, bo już nie mogę. Czasami można ją...

adam.andryszczyk.pl

Adam Andryszczyk | książki - Jeszcze proszę o dreszcze

http://www.adam.andryszczyk.pl/dreszcze.php

Jeszcze proszę o dreszcze. Jeszcze - proszę o dreszcze. Umiejscowiony sztywno i dokładnie. Jak kość w ziemi. Spec od zbijania takich kosteczek. Jak kość w ziemi. Jak szpik w kości. Jeszcze - proszę o dreszcze" to zbiór wierszy napisanych na przestrzeni wielu lat. Każdy z nich opatrzony jest datą i miejscem w którym powstał. Właśnie takim katalizatorem są wiersze z tego tomiku. Adam Andryszczyk: Jeszcze - proszę o dreszcze,. Wyd "Ausra" 1998, s. 58.

adam.andryszczyk.pl

Adam Andryszczyk | proza | paciorki - niebieski

http://www.adam.andryszczyk.pl/pac_nieb.php

Jeszcze proszę o dreszcze. Pewien mędrzec rozłożył się pod drzewem, aby spędzić noc. Nagle przybiegł do niego jeden z mieszkańców pobliskiej wsi i rzekł:. Kamień, kamień. Daj mi drogocenny kamień. Wczoraj w nocy ukazał mi się we śnie Pan i zapewnił, że jeśli wyjdę o zmroku za wieś, spotkam mędrca, który mi da drogocenny kamień. Dzięki temu będę bardzo bogaty. Daj mi bogactwo, które pozwoliło ci z taką łatwością pozbyć się tego diamentu. Myślisz, że za twoje dobre chęci otrzymasz duchowy spokój? Zarobiłby...

adam.andryszczyk.pl

Adam Andryszczyk | opowiadania | śmiertelne opowiastki - Renia

http://www.adam.andryszczyk.pl/renia.php

Jeszcze proszę o dreszcze. Ehrr, ehrr przeraźliwe skrzeczenie płoszyło ptaki. Pod czereśnią siedziała Renia i pilnowała soczystych plonów. Sama się dziwiła wydobywanym z siebie dźwiękom. Dochodziła szósta rano, więc spać nie mogła. Dlaczegóż mieliby spać sąsiedzi? Z wysokiej trawy wystawała jej głowa w czerwonej, wełnianej czapce, której nigdy nie zdejmowała. Jak raper z Brooklynu. Słucha zwracała się do lokatorki w trzeciej osobie, jak większość starszych ludzi. - Jaka to dziś będzie pogoda? I tak mijał...

adam.andryszczyk.pl

Adam Andryszczyk | proza - paciorki

http://www.adam.andryszczyk.pl/paciorki.php

Jeszcze proszę o dreszcze. W środku marcowej nocy wysiadłem na warszawskim Dworcu Centralnym. W głowie szumiało; sam nie wiem - z wrażeń, pijaństwa, czy od fortuny jaką miałem w tajnej kieszeni. Wracałem z Belgii. Czułem się bogaty, silny, ważny. W torbie pobrzękiwały butelki z niemieckim piwem. Słowiańska dusza rwała się do czynu. No, jeżeli nie do czynu, to przynajmniej do drobnego, ale dobrego uczynku. Widzę, że potrzebujesz pomocy. Masz - wyciągnął z połatanej torby niewielki zeszycik.

adam.andryszczyk.pl

Adam Andryszczyk | proza | opowiadania - Cud w Kanie

http://www.adam.andryszczyk.pl/cud.php

Jeszcze proszę o dreszcze. Ignacy Pobycki jak każdego ranka wyszedł przed dom, splunął na lekko zmrożoną ziemię i ruszył do obory. Listopadowy ranek bezlitośnie wdzierał się pod rozgrzaną snami kapotę. Ignacy nie zdawał sobie sprawy z istoty codziennego rytuału który owocował litrami, a w efekcie - hektolitrami mleka. Każdy przedpołudniowy rytm wyznaczany był godziną siódmą, bo właśnie o tej porze trzeba było zdać udój do spółdzielni. Zaraz, jeszcze nie pora! Ignacy wziął głęboki oddech i przystawił stoł...