ANJOMANESHER.BLOGFA.COM

nakhandeh.blogfa.com

ناخوانده

http://www.nakhandeh.blogfa.com/post-104.aspx

باران که می گیرد. شدم مانند رود از بارشی جریان که می گیرد. که من بد جور دلتنگ توام باران که می گیرد. دلم تنگ است می دانی پناهم شانه های توست. کمی اشک است درمانش دل انسان که می گیرد. من آن احساس دلتنگی ناگاه پس از شوقم. شبیه حس دیدارم ولی پایان که می گیرد. غروبی تلخ و دلگیرم غروب دشت تنهایی. دل دشتم من از نی ناله چوپان که می گیرد. چه بی راهم چه از غم ناگزیرم من چه ناچارم. شبیه حس یک قایق شدم طوفان که می گیرد. چقدر از خاطراتت ناگزیرم نه گریزی نیست. منم و باز باران بین قم تهران که می گیرد. باران که می گیرد.

nakhandeh.blogfa.com

ناخوانده

http://www.nakhandeh.blogfa.com/post-101.aspx

خرابت می شوم امشب نگاهم می شوی آیا . . . زمین خوردم برایت تکیه گاهم می شوی آیا . . . سرم بر سنگ این دوران نشاید خورد بی مشکل. تویی مشکل و تنها اشتباهم می شوی آیا . . . نه امضایی -نه م هری- بی سوادم کوچه بازاری. برایم دین و ایمانی گواهم می شوی آیا . . . به دنبالت کشاندی دل بریدم از جهانی دل. شدم آواره ای بی کس پناهم می شوی آیا . . . نشستم در ب رت امشب به حکمت سر نهادم من. ندارم برگه ای پنهان تو شاهم می شوی آیا . . . سیاهی رفت چشمانم جهان را تار می بینم. در این شبهای وحشتناک- ماهم می شوی آیا . . .

nakhandeh.blogfa.com

ناخوانده

http://www.nakhandeh.blogfa.com/post-94.aspx

برايت ميفرستم يك غزل با عطر شببوها. و بيعت ميكنم با شعر چشمانت همين حالا. كجا هستي نميدانم، ولي آنقدر ميگردم. كه پيدايت كنم حتي اگر آخر شود دنيا. بتابان آفتاب روي خود را، اي اهورايي! كه دارد ميرود از دست ايل لاله در صحرا. براي چشمهاي شعلهور از بيقراريها. فقط كافي ست يك جام از نگاه شرقي ات، آقا! برگرد ساحل چشم در راه است. و دريا كرده قرباني برايت آخرين قو را. هوا ابري و طوفاني و موجي تازه در راه است. بيا خاموش دارد ميشود، فانوس اين دريا. نوشته شده در دوشنبه هشتم مهر ۱۳۸۷ساعت توسط مهدی. وبلاگ شاعران جوان قم.

nakhandeh.blogfa.com

ناخوانده

http://www.nakhandeh.blogfa.com/post-96.aspx

شب گرد كوچهاى كه سپيدار داشت م رد. مردى كه بر سكوت خود اصرارداشت م رد. چشمى كه يك دقيقه نخوابيد و صبح زود. با آفتاب وعده ديدار داشت م رد. حت ا به گل اجازه ندادند بشكفد. با نور هر كسى كه سروكار داشت م رد. شب را ز بيم جان خود انكار كردهايم. خورشيد هم كه جرأت اقرار داشت م رد. به فكر زندگى و نان خويش باش. آن روزها كه شعر خريدار داشت م رد. نوشته شده در دوشنبه هشتم مهر ۱۳۸۷ساعت توسط مهدی. وبلاگ شاعران جوان قم. باران که می گیرد. هنوز منتظرم در دلم اذان بدهی.

nakhandeh.blogfa.com

ناخوانده

http://www.nakhandeh.blogfa.com/post-97.aspx

حس می کنم ازشانه و گیسو خبری نیست. اینجا که منم از من با او خبری نیست. از بدو تولد به غمش لب زده بودم. حالا نه از آن شهد و نه کندو خبری نیست. در مرکز ایمانم ابوجهلی از انکار. لج با تپشم کرده که: آن سو خبری نیست. من بوم تماشازده بام غروبم. اینجا ته دنیاست، خدا کو؟ چون باد که محکوم تنفس شده باشد. در جنگلی از رنگم و از بو خبری نیست. من رهگذری عادی ام، از چیست گریزت؟ از چلچله ترسیده ای؟ نوشته شده در دوشنبه هشتم مهر ۱۳۸۷ساعت توسط مهدی. وبلاگ شاعران جوان قم. باران که می گیرد. هنوز منتظرم در دلم اذان بدهی.

nakhandeh.blogfa.com

ناخوانده

http://www.nakhandeh.blogfa.com/post-98.aspx

سید مهدی موسوی نیا. دست سفید دلبری اش را جلو کشید. پس رفت دست دیگری اش را جلو کشید. ترسید از اینکه فکر کنم یا دلی دهم. انگشت زرد زرزری اش را جلو کشید. صبح شما به خیر ) کمی صف شلوغ بود. آرام نان بربری اش را جلو کشید. بر گونه اش تصور سیلی نشسته بود. رد گل برادری اش را جلو کشید. حس کرد لازم است که قربانی ام کند. صبر بلند هاجری اش را جلو کشید. بی سر پناه دید مرا سایه سار شد. آن قامت صنوبری اش را جلو کشید. حس کرد آدمم و پر از شور وسوسه. لبخند زد وروسری اش را . . وبلاگ شاعران جوان قم. باران که می گیرد.

nakhandeh.blogfa.com

ناخوانده

http://www.nakhandeh.blogfa.com/post-102.aspx

شیشه پنجره را باران شست . از اهل دل من اما،. چه کسی نقش تو را خواهد شست؟ من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ . می پرد مرغ نگاهم تا دور،. پر مرغان نگاهم را شست . نوشته شده در سه شنبه بیست و چهارم فروردین ۱۳۸۹ساعت توسط مهدی. وبلاگ شاعران جوان قم. باران که می گیرد. هنوز منتظرم در دلم اذان بدهی.

nakhandeh.blogfa.com

ناخوانده

http://www.nakhandeh.blogfa.com/post-88.aspx

شب كه رسيد/ پنجره نابود ميشود. يكباره خانه سرد و غمآلود مي شود. تقويم روي ميز بدل ميشود به خاك. سرو بلند دهكده مفقود ميشود. رخوت دوباره ميچكد از پنجههاي شب. از چارسمت، خانه پر از دود ميشود. چشم گريز نيست در اين برزخ سياه. جاده از اين به بعد مه آلود ميشود. بيآفتاب روي تو، اي وسعت سپيد! دنيا چقدر كوچك و محدود ميشود. بعد از غروب پنجره/ شب ميرسد و بعد. راه رسيدن به تو مسدود ميشود. آن قدر گريه ميكنم از دوريت / كه اشك. بر گونههاي لاغر من رود ميشود. كي ميرسي پرنده من! دارد زمين بدون تو نابود ميشود.

nakhandeh.blogfa.com

ناخوانده

http://www.nakhandeh.blogfa.com/post-92.aspx

امشب بيا كه تشنة يك همنشينيام. ديگر اميد نيست كه فردا. فردا، مرا تمام مرا باد ميبرد. اي كاش، جاي باد، تو امشب. خورشيد، فرصتيست كه از من گذشته است. لحظه به لحظه از دل هم دورتر شديم. از بس تو آن. هماني و من اين همينيام. ديگر، من آن چنان كه تو هستي،. آخر تو جاي من، چه كنم؟ با اين همه، هنوز. دلي مانده، دير نيست. من كه هنوز عاشق عشق آفرينيام. اين همه، شب من آسمان نداشت. بر من بتاب، عشق قشنگ زمينيام. نوشته شده در شنبه هفدهم فروردین ۱۳۸۷ساعت توسط مهدی. وبلاگ شاعران جوان قم. باران که می گیرد.

nakhandeh.blogfa.com

ناخوانده

http://www.nakhandeh.blogfa.com/post-86.aspx

روي قبرم بنويسيد مسافر بوده است. بنويسيد كه يك مرغ مهاجر بوده است. بنويسيد زمين كوچه سرگرداني است. او در اين معبر پ رحادثه عابر بوده است. صفت شاعر اگر همدلي و همدردي است. در رثايم بنويسيد كه شاعر بوده است. بنويسيد اگر شعري از او مانده به جاي. مردي از طايفه شعر معاصر بوده است. مدحگويي و ثناخواني اگر دينداري است. بنويسيد در اين مرحله كافر بوده است. غزل هجرت من را همه جا بنويسيد. روي قبرم بنويسيد مسافر بوده است. نوشته شده در جمعه بیست و ششم بهمن ۱۳۸۶ساعت توسط مهدی. وبلاگ شاعران جوان قم. باران که می گیرد.