aparvand.blogspot.com

aparwand.blogfa.com

اپروند

http://aparwand.blogfa.com/9107.aspx

هر کپرکی که زیر تایرهای موتر دهن باز می کند، موتر با صدای بلند ناله می کشد و تمام بدنش می لرزد. سه زن که روی چوکی خاکی پشت موتر جا گرفته اند، چادرهای شان را روی دماغ های شان کشیده اند تا از خاکی که معلوم نیست از سرک های سوراخ سوراخ است یا از چوکی های گرد گرفته و کثیف موتر، اذیت شان نکند. دخترم، بی بی جان، دروازه باز است. زنی که در سمت راست نشسته، دروازۀ بغل دستش را باز می کند و دوباره محکمتر می بندد. طوری که شیشه دروازه می لرزد و کمی پایینتر می شود. راننده سرش را تکان می دهد و می گوید:. پدرلعنت ها، فکر م...

aparwand.blogfa.com

اپروند

http://aparwand.blogfa.com/post-28.aspx

نقش های ذهن ما. پکه سفید رنگ، روی دیوار به صورت منظم سرش را از راست به چپ و از چپ به راست می گرداند اما نتیجۀ تمام تلاشش فقط نوازش و به حرکت درآوردن موهای شاگردان خواب آلودی است که خط های روی تختۀ سفید را گاهی روشن و زمانی هم محو می بینند. یکی از پسرها پاهایش را از بوتهای قهوهییش بیرون آورده و روی بوتهایش گذاشته است، برای همین سرتکان دادن های مردد پکۀ دیواری هیچ تغییری در. هوای گرم و بویناک صنف ایجاد نمی کند. معلم برای این که شاگردان را در درس سهیم سازد، از. استاد رو به تخته می کند و با رنگ آبی می نویسد:.

aparwand.blogfa.com

اپروند

http://aparwand.blogfa.com/post-33.aspx

وقتی به نبود او می اندیشم، ناراحتی ناشناخته و خفيفي در دلم ريشه ميدواند و در تمام وجودم می پیچد. حس ميكنم كه اين ناراحتي از چشمانم ميريزد و روی صورتم راه می کشد. باورم ميشود كه علت نبود "او"، من هستم. او" را كه مي دیدم حس عجيبي در من زنده ميشد. نمی توانم بگویم چه حسی، یعنی قابل توضح نیست. نوعي حس حقارت، حس كم بودن، حس بي رحمي نسبت به او، بي رحميي كه نميدانم چه. زماني در حقش روا داشته بودم. او" سياه است اما سياه يك دست نه، جاجا موهايش سفيد شده، گویا پیر شده، بدنش. بدانم كه چه اندازه به او بي توجهم. قهوهيي...

aparwand.blogfa.com

اپروند

http://aparwand.blogfa.com/post-30.aspx

هر کپرکی که زیر تایرهای موتر دهن باز می کند، موتر با صدای بلند ناله می کشد و تمام بدنش می لرزد. سه زن که روی چوکی خاکی پشت موتر جا گرفته اند، چادرهای شان را روی دماغ های شان کشیده اند تا از خاکی که معلوم نیست از سرک های سوراخ سوراخ است یا از چوکی های گرد گرفته و کثیف موتر، اذیت شان نکند. دخترم، بی بی جان، دروازه باز است. زنی که در سمت راست نشسته، دروازۀ بغل دستش را باز می کند و دوباره محکمتر می بندد. طوری که شیشه دروازه می لرزد و کمی پایینتر می شود. راننده سرش را تکان می دهد و می گوید:. پدرلعنت ها، فکر م...

aparwand.blogfa.com

اپروند

http://aparwand.blogfa.com/9110.aspx

دستهای سرد، قلبهای گرم. هوای سرد، برف های یخ زدۀ پیاده روها، کودکان سیاه و دود زده که دست های سرخ شدۀ شان را با دمیدن نفسها و پاهای برهنۀ شان را با دود موترها گرم می کنند چهرۀ این روزهای کابل را می سازد. باد مثل روزهای قبل به سر و صورت مردم پف می کند و مردم با عجلۀ بیشتر از جاده ها می گذرند. اول کمپنی ره انتخاب کو! اول شبکه ره انتخاب کو، باز پیسه را پرتو، یاد نداری؟ سرم را به علامت نفی تکان می دهم، با علاقه پیش می آید و مرا عقب می زند:. حالی تائید ره انتخاب کو، همی تکمه آبی ره! تو خوانده می توانی؟ رسید ر...

aparwand.blogfa.com

اپروند

http://aparwand.blogfa.com/post-26.aspx

پشتی کتاب خوشرنگ است، روی دست می گردانمش، روی جلد آن با رنگ سبز نوشته است: سپاس به کرامت، سعادت واقعی است پایین تر از آن آمده است کتاب اشعار. نام شاعر نیز پایین تر قرار دارد شاعر: اصغرزاده. کتاب را باز می کنم و می پرسم، این کتاب ها را می فروشی؟ سرم را بالا می کنم، پسرک با چشمان منتظرش به سویم می بیند. قسمتهای زیادی از پوست صورتش خشک شده و سرخ می زند. می گویم صنف چند استی، با انگشتانش 4 را نشان می دهد، می گویم در کدام مکتب هستی؟ انتهاری این چه بدکاریست زتو. خودکشی و مردم آزاریست زتو. شب در رگهای روز.

aparwand.blogfa.com

اپروند

http://aparwand.blogfa.com/9111.aspx

وقتی به نبود او می اندیشم، ناراحتی ناشناخته و خفيفي در دلم ريشه ميدواند و در تمام وجودم می پیچد. حس ميكنم كه اين ناراحتي از چشمانم ميريزد و روی صورتم راه می کشد. باورم ميشود كه علت نبود "او"، من هستم. او" را كه مي دیدم حس عجيبي در من زنده ميشد. نمی توانم بگویم چه حسی، یعنی قابل توضح نیست. نوعي حس حقارت، حس كم بودن، حس بي رحمي نسبت به او، بي رحميي كه نميدانم چه. زماني در حقش روا داشته بودم. او" سياه است اما سياه يك دست نه، جاجا موهايش سفيد شده، گویا پیر شده، بدنش. بدانم كه چه اندازه به او بي توجهم. قهوهيي...

aparwand.blogfa.com

اپروند

http://aparwand.blogfa.com/post-29.aspx

این سو و آن سوی دیوارهای گلی. باغ زنانه دارم، می میرد. موزیک شادی از تنها خوراکه فروشی باغ به گوش می رسد. امروز همه چیز زیباتر اند و بهتر. امروز همه دلتنگي ها، خسته گي ها، دلهره و ناراحتي ها را رها كرده ام و خود را به دست باد کوه ها سپرده ام. به دل سنگ کوه ها فکر می کنم و به جوانی سبزه های نورس و به طراوت. و شادی شان که با باد سر می جنبانند. چطور به این دیوارها اعتماد می کنند؟ نوشته شده توسط زهره نجوا در سه شنبه هفدهم مرداد ۱۳۹۱ ساعت 9:0 موضوع لینک ثابت. شب در رگهای روز. دستهای سرد، قلبهای گرم. بیرنگی- د...

aparwand.blogfa.com

اپروند

http://aparwand.blogfa.com/post-31.aspx

دستهای سرد، قلبهای گرم. هوای سرد، برف های یخ زدۀ پیاده روها، کودکان سیاه و دود زده که دست های سرخ شدۀ شان را با دمیدن نفسها و پاهای برهنۀ شان را با دود موترها گرم می کنند چهرۀ این روزهای کابل را می سازد. باد مثل روزهای قبل به سر و صورت مردم پف می کند و مردم با عجلۀ بیشتر از جاده ها می گذرند. اول کمپنی ره انتخاب کو! اول شبکه ره انتخاب کو، باز پیسه را پرتو، یاد نداری؟ سرم را به علامت نفی تکان می دهم، با علاقه پیش می آید و مرا عقب می زند:. حالی تائید ره انتخاب کو، همی تکمه آبی ره! تو خوانده می توانی؟ رسید ر...