xaratsakiri.blogspot.com
Τα μουρμουρίσματα της καρδιας μου...: Οκτωβρίου 2007
http://xaratsakiri.blogspot.com/2007_10_01_archive.html
Τα μουρμουρίσματα της καρδιας μου. Γιατί η ζωή είναι ατελείωτη και μπορεί κανείς να ξαναρχίσει και δυό φορές - να ξαναρχίζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. (Τ.Λ.). Πέμπτη, 25 Οκτωβρίου 2007. The winner takes it all? Σε κάθε μάχη υπάρχει ένας νικητής. Και πάντα δίπλα του σκυφτός ο νικημένος. Σε κάθε αγώνα, ο πρώτος σα θριαμβευτής. Στέφεται δόξες και τιμές ευλογημένος. Σε κάθε πόλεμο, υπάρχουν οι «μικροί. Και οι «μεγάλοι που τα νήματα κινούνε. Κι απ’ την αρχή έχουν κηρύξει νικητή. Σαν την πρώτη φορά.
xaratsakiri.blogspot.com
Τα μουρμουρίσματα της καρδιας μου...: Μαρτίου 2007
http://xaratsakiri.blogspot.com/2007_03_01_archive.html
Τα μουρμουρίσματα της καρδιας μου. Γιατί η ζωή είναι ατελείωτη και μπορεί κανείς να ξαναρχίσει και δυό φορές - να ξαναρχίζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. (Τ.Λ.). Παρασκευή, 30 Μαρτίου 2007. Κι όπως βουλιάζαμε στα ίδια και τα ίδια. Τα λόγια αδειάζαμε σε κάδους, σα σκουπίδια. Τα παραχώναμε κάτω απ’ τις πολυθρόνες. Λόγια φαντάσματα, στοιχειώσαν για αιώνες. Και καρτερούσαμε την ποθητή την ώρα. Που αυτά που κρύβαμε, θα βγάζαμε στην φόρα. Πέρασαν μέρες, μήνες, χρόνια μα ακόμα. Μοιραστείτε το στο Twitter.
xaratsakiri.blogspot.com
Τα μουρμουρίσματα της καρδιας μου...: Ιανουαρίου 2008
http://xaratsakiri.blogspot.com/2008_01_01_archive.html
Τα μουρμουρίσματα της καρδιας μου. Γιατί η ζωή είναι ατελείωτη και μπορεί κανείς να ξαναρχίσει και δυό φορές - να ξαναρχίζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. (Τ.Λ.). Τρίτη, 29 Ιανουαρίου 2008. Ξέρω και σήμερα τον ήλιο θα μισήσω. Που ήρθε νωρίς, πολύ νωρίς για ‘μας τους δυο. Θα τρεμοπαίξει δυνατά για να του ανοίξω. Μα ‘ναι νωρίς, πολύ νωρίς να σηκωθώ. Η μέρα γύρω μου δεν έχει πια αξία. Μα ειν’ αργά, πολύ αργά για να κρυφτώ. Δίπλα ξαπλώνει πάντα η ίδια απουσία. Κι εγώ ξανά, εγώ ξανά δεν της μιλώ. Feels he...
xaratsakiri.blogspot.com
Τα μουρμουρίσματα της καρδιας μου...: Σεπτεμβρίου 2007
http://xaratsakiri.blogspot.com/2007_09_01_archive.html
Τα μουρμουρίσματα της καρδιας μου. Γιατί η ζωή είναι ατελείωτη και μπορεί κανείς να ξαναρχίσει και δυό φορές - να ξαναρχίζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. (Τ.Λ.). Τρίτη, 18 Σεπτεμβρίου 2007. Από τα τόσα της ζωής μου που περάσαν. Αυτό νομίζω πως πονάει πιο πολύ. Κι αν όλα τ’ άλλα με στιλέτο με χαράξαν. Αυτό το νιώθω να μου στύβει την ψυχή. Ποτέ δε φθόνησα, δε ζήλεψα κι ακόμα. Ποτέ δε θέλησα για κάτι πιο πολύ. Από αυτό, που ‘ναι φτιαγμένο από χώμα. Κι είναι κομμάτι απ’ των σπλάχνων την αιχμή. Μα μοιάζε...
xaratsakiri.blogspot.com
Τα μουρμουρίσματα της καρδιας μου...: Νοεμβρίου 2007
http://xaratsakiri.blogspot.com/2007_11_01_archive.html
Τα μουρμουρίσματα της καρδιας μου. Γιατί η ζωή είναι ατελείωτη και μπορεί κανείς να ξαναρχίσει και δυό φορές - να ξαναρχίζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. (Τ.Λ.). Παρασκευή, 9 Νοεμβρίου 2007. Πως το μπορώ να είμαι τόσο μακριά. Άλλου κι οι δυο μα οι ψυχές μας ένα. Πως το μπορώ μέσα σε τόση μοναξιά. Να ζω απλά με τα φτερά κομμένα. Είναι αλήθεια ναι αγάπη μου μικρή. Πριγκίπισσα μου και κυρά της ύπαρξης μου. Καμιά δεν μπόρεσε να κλείσει την πληγή. Που άνοιξε μέσα μου ο πόνος της φυγής μου. Μου έμαθε να ε...
xaratsakiri.blogspot.com
Τα μουρμουρίσματα της καρδιας μου...: Ιουλίου 2007
http://xaratsakiri.blogspot.com/2007_07_01_archive.html
Τα μουρμουρίσματα της καρδιας μου. Γιατί η ζωή είναι ατελείωτη και μπορεί κανείς να ξαναρχίσει και δυό φορές - να ξαναρχίζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. (Τ.Λ.). Παρασκευή, 20 Ιουλίου 2007. Κι έτσι όπως σφάλισα την πόρτα μας ξανά. Το ‘ξερα ήταν και η ύστατη φορά μας. Άλλο ένα θάνατο δε θ’ άντεχε η καρδιά. Κι ακόμα ένα από τ’ άτυχα όνειρά μας. Είχε στεγνώσει και η λάβα των ματιών. Κι άλλο αυλάκι δε μου χάραξε σαν πρώτα. Μέσα στα χέρια μου, που ήσουνα απών. Κράτησα μόνο σαν ενθύμιο μια νότα. Αν ήσουνα...
xaratsakiri.blogspot.com
Τα μουρμουρίσματα της καρδιας μου...: Νοεμβρίου 2008
http://xaratsakiri.blogspot.com/2008_11_01_archive.html
Τα μουρμουρίσματα της καρδιας μου. Γιατί η ζωή είναι ατελείωτη και μπορεί κανείς να ξαναρχίσει και δυό φορές - να ξαναρχίζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. (Τ.Λ.). Τετάρτη, 26 Νοεμβρίου 2008. Τα σύννεφα καράβια στο Αιγαίο. Πηγαίνουνε κι αυτά στο πουθενά. Να φύγεις κι εσύ ήτανε μοιραίο. Κι αρχίζω από την αρχή ξανά. Ακόμα ένα ταξίδι σε θυμίζει. Κι ας ήτανε χωρίς προορισμό. Να σε θυμάμαι ξέρω δεν αξίζει. Μα να ξεχάσω κιόλας δεν μπορώ. Μαζεύω τα κομμάτια στη βαλίτσα. Που σέρνω σε αεροδρόμια, σταθμούς.
xaratsakiri.blogspot.com
Τα μουρμουρίσματα της καρδιας μου...: Απριλίου 2007
http://xaratsakiri.blogspot.com/2007_04_01_archive.html
Τα μουρμουρίσματα της καρδιας μου. Γιατί η ζωή είναι ατελείωτη και μπορεί κανείς να ξαναρχίσει και δυό φορές - να ξαναρχίζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. (Τ.Λ.). Παρασκευή, 27 Απριλίου 2007. Για ‘σένα αγρίμι. Αλήθεια, πες μου, ήσουν πάντοτε όπως τώρα;. Ηθοποιός, που αλλάζει μάσκα ανά μια ώρα;. Αγρίμι, μέσα σε παγίδα εγκλωβισμένο. Που παίζει θέατρο πως είναι πληγωμένο;. Στ’ αλήθεια, έχεις αγαπήσει ποτέ κάτι. Κάτι πιο πάνω από ‘σένα, όχι αυταπάτη;. Με τρόπο τέτοιο που η καρδιά σου να πονάει. Και μες σ...
xaratsakiri.blogspot.com
Τα μουρμουρίσματα της καρδιας μου...: Δεκεμβρίου 2007
http://xaratsakiri.blogspot.com/2007_12_01_archive.html
Τα μουρμουρίσματα της καρδιας μου. Γιατί η ζωή είναι ατελείωτη και μπορεί κανείς να ξαναρχίσει και δυό φορές - να ξαναρχίζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. (Τ.Λ.). Πέμπτη, 20 Δεκεμβρίου 2007. Sure baby, we were meant to be. I have been yours and you for me. Maybe too late when hopes were through. That dreams can finally come true. And oceans between us two. That I was born to be with you. And just one line to hear you through. Chances to see you, are so few. But always traveled with the wind. Σ’...
apotsigara.blogspot.com
Αποτσιγαρα και τασι...: Το λάθος
http://apotsigara.blogspot.com/2010/03/blog-post_23.html
Ας ήτανε να είχα εγώ το λάθος. Να ήτανε οι τύψεις ο δυνάστης. Και όχι μιας φτηνής οφθαλμαπάτης. Ακόμη ένα, εφήμερό μου πάθος. Μικρός δεν ήθελα απόψε να φανείς. Ας καιγόμουνα για μήνες μοναχή μου. Όπως σ’ ήθελα ας ήταν να σταθείς. Παρά να χάσω την εκτίμησή μου…. Η λύτρωση που δίνεις είναι ελλιπής. Όσα δώριζα, σπατάλη δείχνουν χρόνου. Εγώ αν έσφαλα θα ‘μουν ευτυχής. Που έκλεψα στιγμές απ’ τ’ όνειρό μου…. Ας ήτανε το λάθος, όλο δικό μου. Τις νύχτες να κοιμόμουν μ’ ένα δάκρυ. Ο άλλος μου εαυτός.
