BARRADORO.PERSIANBLOG.IR

lonely_lagoon.persianblog.ir

ای بابا - هيچ همچون پوچ

http://lonely_lagoon.persianblog.ir/post/109

ساعت ۱٢:٤۸ ‎ق.ظ روز ۱۳۸٩/٥/٦. خیلی حوصله ندارم. از این شکل نوشتن هم دیگه واقعا خسته شده ام. فکر می کنم چون بی نهایت از شرایطم ناراضی هستم و از طرف دیگر فکر می کنم کسی حرفهام را درک نمی کند همش میام اینجا می نویسم. به هر حال دارم سعی می کنم بیشتر به ماشین تبدیل بشوم. همینطور که تو این دو سال شدم. دیگه هیچی اهمیت ندارد. گاهی اوقات فکر می کنی آماده ام برای خورد شدن. هر چی می خواهد بشود. اوضاع فرقی می کنه؟ حالا من نگران می شوم از اینکه این روزگار بد غیر قابل تحمل، وقتی بدتر بشود چه می شود. چقدر روزگار سختی ست.

lonely_lagoon.persianblog.ir

خبرهای بد - هيچ همچون پوچ

http://lonely_lagoon.persianblog.ir/post/102

ساعت ٦:۱٧ ‎ب.ظ روز ۱۳۸۸/۱٠/٢٢. انگار پیش بینی هام یک بار دیگه داره درست از آب در می آید. متاسفم. امروز خبر یک بمب گذاری در تهران منتشر شد. چقدر روزگار سختی ست. اگر شبی از شبهای زمستان مسافری. حزب جوانان زیر آفتاب. انتقال پول و ارز.

lonely_lagoon.persianblog.ir

هيچ همچون پوچ

http://lonely_lagoon.persianblog.ir/post/101

ساعت ۱:۳٧ ‎ق.ظ روز ۱۳۸۸/۱٠/٧. این تلفنهای لعنتی پشت هم زنگ می خورد. حوصله ندارم نمی خواهم جواب بدهم. شاید خودخواهی باشد اما اشکال ندارد. سرم درد می کند چشمام به زور می بیند. قلبم از صبح تیر می کشد. اما با همه این اوضاع من حالم از خیلی ها بهتره. از همه آنهایی که امروز رافتن بیرون. رفتن یک عاشورای جدید ساختن. از آنهایی که سرشان از باتومی که خوردن درد می کند. از آنهایی که قلبشان دردی دارد که من ناچیز توان درکش را هم ندارم. عجب ننگی است نفس کشیدن. کلمات کلیدی: اشکها و لبخندها. چقدر روزگار سختی ست.

lonely_lagoon.persianblog.ir

شیراز - هيچ همچون پوچ

http://lonely_lagoon.persianblog.ir/post/99

ساعت ۱:٥٤ ‎ق.ظ روز ۱۳۸۸/٩/٢٢. دلم برای شیراز ناز، برای اذان آقاتی، برای وضو گرفتن های مامان بزرگم، برای همه چیزهای کوچولو اما قشنگ عالم تنگ شده. روزی 100 بار از خودم می پرسم آیا یک بار دیگه پام به شیراز می رسد. وقتی خودت یک جا هستی، دلت یک جای دیگر زندگی خیلی سخت می شود. وقتی آرزوت دیدن یک جای دیگه است اما هر صبح چشمت را به یک آسمان دیگه باز می کنی، ناشکری هات شروع می شود. ناشکری هایی که احتمالا دلیل بودنت اینجا، اینهمه دور از خانه است. کلمات کلیدی: اشکها و لبخندها. چقدر روزگار سختی ست. انتقال پول و ارز.

lonely_lagoon.persianblog.ir

سلام - هيچ همچون پوچ

http://lonely_lagoon.persianblog.ir/post/114

ساعت ۸:٤۱ ‎ب.ظ روز ۱۳٩۱/۸/٦. برگشتم. می دانم برای کسی مهم نیست، کسی هم منتظرم نبوده. اما من برگشتم با یک لبخند کوچولو بعد از چند روز خیلی بد. چقدر روزگار سختی ست. اگر شبی از شبهای زمستان مسافری. حزب جوانان زیر آفتاب. انتقال پول و ارز.

lonely_lagoon.persianblog.ir

اشکها و لبخندها - هيچ همچون پوچ

http://lonely_lagoon.persianblog.ir/tag/اشکها_و_لبخندها

چقدر روزگار سختی ست. ساعت ٤:٤٥ ‎ب.ظ روز ۱۳۸٩/٧/٦. وقتی می گم آزادی این نیست که همه جا بری اما از کشور خودت دور باشی، می خندید. آره خندیدن هم داره، حال و روزگار کسی که در شرایطی ناخواسته قرار گرفته و حالا هم راه پس و پیش نداره یا شاید جراتش را. دیروز و در عرض 24 ساعت خبر فوت پدر دو تا از همکارام را شنیدم. باور نکردنی بود برای همه. حالا آنها اینجا هستند. همچنان اینجا، کیلومترها دورتر از عزیز از دست رفته. حتی نیستند تا با ریختن قطره اشکی بالای مزار عزیزشون قلب خودشون را تسکین بدهند. شرایط کاری هر روز بدتر م...

lonely_lagoon.persianblog.ir

کوچه - هيچ همچون پوچ

http://lonely_lagoon.persianblog.ir/post/97

ساعت ٥:٠۱ ‎ق.ظ روز ۱۳۸۸/۸/۸. در وبگردی هر شب یک دفعه به اینجا. رسیدم گالری آتشزاد. و انگار که دنبال بهانه ای باشم تا همه چیز را به خاطراتم ربط دهم یاد گالری افتادم و روزهایی که برای گزارش بهش سر می زدم. گالری آتشزاد در طبقه اول ساختمانی تقریبا دایره ای است. ساختمانی که من سالها از کنارش رد می شدم. آخر گالری چند قدمی بیشتر تا کوچه ما فاصله نداشت. باورم نمی شود روزی رسیده که دلم برای رد شدن از کنار ساختمان سیمانی گالری تنگ شده و هم قدم زدن در کوچه هایی که رضا آتشزاد تصویرش کرده. چقدر روزگار سختی ست.

lonely_lagoon.persianblog.ir

میرا - هيچ همچون پوچ

http://lonely_lagoon.persianblog.ir/post/103

ساعت ۱۱:٠٦ ‎ب.ظ روز ۱۳۸۸/۱۱/۱۸. دوستی عزیز برایم نوشته: شاید روزی شوق نوشتن در تو زنده شود. شاید روزی بیاید که بی قرار دفتر خاطراتم و وبلاگم باشم. شاید دوباره روزی بیاید که کلی فکر توی سرم باشد برای گفتن. شاید روزی بیاید که دوباره حرف زیبایی برای گفتن وجود داشته باشد. گرچه شریعتی می گوید حرفهای اهورایی ناگفتنی است، اما من گاهی دلم می خواهد حرفهای اهوراییم را بنویسم، اگر حرفی باشد. دل تنگم برای پروانه ای که هی توی دلم بچرخد و مرا مجبور به نوشتن کند. چقدر روزگار سختی ست. اگر شبی از شبهای زمستان مسافری.

lonely_lagoon.persianblog.ir

........................... - هيچ همچون پوچ

http://lonely_lagoon.persianblog.ir/post/96

ساعت ۱:۳٠ ‎ق.ظ روز ۱۳۸۸/۸/٤. کسی به اینجا سر می زند که بداند چطور می شود در بین آدمهای کوته فکر کار کرد. هر روز باهاشون حرف زد، اما ازشون فاصله گرفت. چطور می شود مثل گل نیلوفر در مرداب رشد کرد؟ اینها بزرگترین سوالات این روزهای زندگی من است. دلم گرفته دوباره. این دل گرفتگی گرچه همیشه هست اما گاهی یک جایی ته ذهن آدم گم می شود اما گاهی هم دوباره آنچنان آشکار می شود که تحمل زندگی را ازم می گیرد. چقدر روزگار سختی ست. اگر شبی از شبهای زمستان مسافری. حزب جوانان زیر آفتاب. انتقال پول و ارز.