basiralishaah.blogfa.com

rangasher.blogfa.com

เอิ่رنگــــــــــــا شعــــــــــــــرดเ - پرهاي قنوت

http://www.rangasher.blogfa.com/post-14.aspx

از دوست به یادگار دردی دارم /کان درد به صد هزار درمان ندهم. سالهاست که به رنگ بی رنگ زلال جارییم. وبا رود نه از کابوس آبشار بلکه از سخاوت دستهای دریا گفته ام. در هنگام بی هنگامی هجوم غارتگر خواب،. مثل درخت راست خوابيده ام و راست خشكيده ام. طعم بهانهءزمستاني سال را چشيد ه. وتفالهء خاشاكي بهار را تف كرده ام. تا لانه اي شود براي پرندگاني كه پناه بر معصوميتم آورده اند. من شنيد ه ام صداي حسرت آفرين آه را. از زبان سيب سرخي كه رسيده بود. و ميان دستهای آدم و حوا گم شد. با تو فهميدم من. كه فراموش نكر ده است خدا،.

rangasher.blogfa.com

เอิ่رنگــــــــــــا شعــــــــــــــرดเ - زلال جویبار

http://www.rangasher.blogfa.com/post-24.aspx

از دوست به یادگار دردی دارم /کان درد به صد هزار درمان ندهم. ته می کشم در انزوای نفسها. که بوی فراموشی می دهد. ای برده از یاد سادگیه نگاهم را. سرگشته تر از همیشه. در نسترن گوشهء دیوار. در ترنم رکوع باران. در تکبیره الحرام بلال. در خلوص سجدهء برگ بر زمین. نوشته شده توسط مهناز در یکشنبه بیست و چهارم آبان ۱۳۸۸ و ساعت 19:56. که سر می زنی ایوان دلم را. دادار مرا شادترین بنده گمارد. هر طریقی رهروی می خواهد ودلیل راهی. دلیل راه رو کسی به من نشان داد، که لهجهء آبی داشت واصیل چوسرسبزی. یادش همواره گرامی باد.

rangasher.blogfa.com

เอิ่رنگــــــــــــا شعــــــــــــــرดเ - اسیر

http://www.rangasher.blogfa.com/post-3.aspx

از دوست به یادگار دردی دارم /کان درد به صد هزار درمان ندهم. View Raw Image" src="http:/ i40.tinypic.com/2helvkh.jpg" width="189" /. عین وشین و قاف. عطشش را با آب شور سیر است؟ چه بی مایه فطیر بودم. لب فرو بستم تا نگویم دردم را. غم فرو خوردم تا نبینی اشکم را. چه شاعرانه بی خطا تیر خلاص می زنی. یوسفانه می خندی ،ساقه را با داس می زنی؟ گل سرخی که می جویی پر پر شده. آخر او فدای یه بال کبوتر شده. گل فدایت،ساقه زیر پایت. تا نشکند حریرسبز یاسهایت. نوشته شده توسط مهناز در جمعه یکم خرداد ۱۳۸۸ و ساعت 11:10.

rangasher.blogfa.com

เอิ่رنگــــــــــــا شعــــــــــــــرดเ - دلوم هر جا باهاتهِ

http://www.rangasher.blogfa.com/post-44.aspx

از دوست به یادگار دردی دارم /کان درد به صد هزار درمان ندهم. دلوم هر جا باهاته. طلسم غربتم بشکن دلم. گلویم بغض می بلعد. کلید گریه پیدا کن. سرم بر زانوان عشق. انالحق را هویدا کن. عسل می باره چشمون مستت. پریشونوم نکن با تار دستت. اسیروم کن به زلفون ط لایی. کجا گیروم نشونی از الستت. وم تنگ تموم خاطراته. بیا چشمام گلیم جای پاته. تو می خواهی ز مو دور باشی. مهم اینه د لوم هر جا باهاته. نوشته شده توسط مهناز در سه شنبه دهم فروردین ۱۳۸۹ و ساعت 17:16. که سر می زنی ایوان دلم را. دادار مرا شادترین بنده گمارد.

rangasher.blogfa.com

เอิ่رنگــــــــــــا شعــــــــــــــرดเ -

http://www.rangasher.blogfa.com/post-4.aspx

از دوست به یادگار دردی دارم /کان درد به صد هزار درمان ندهم. نوشته شده توسط مهناز در جمعه یکم خرداد ۱۳۸۸ و ساعت 13:13. که سر می زنی ایوان دلم را. دادار مرا شادترین بنده گمارد. هر طریقی رهروی می خواهد ودلیل راهی. دلیل راه رو کسی به من نشان داد، که لهجهء آبی داشت واصیل چوسرسبزی. قشلاقی برگ وغزل شعر سکوتش پاسخ زلاترین پژواكها بود. او بود، که من را از تنگنای عالم ناسوت به گستر ه ی کران ناپیدای لاهوت. می کشاند.به خاطر باور زلالی که از ژرفای وجودش می جوشید. هر از گاهی جرعه ای از آنرا می نوشیدی چنان مست میشدی.

rangasher.blogfa.com

เอิ่رنگــــــــــــا شعــــــــــــــرดเ - بغض پنهان

http://www.rangasher.blogfa.com/post-22.aspx

از دوست به یادگار دردی دارم /کان درد به صد هزار درمان ندهم. یه غزل آمد جانم را گرفت. کوچه ء احساس را گم کرده بود. طفل شعر آمد نشانم را گرفت. جرم من عشق و مجازاتم غزل. شرح طعم سیب نانم را گرفت. بال پروازم کبوتر می شکاند. درد هجرت آسمانم را گرفت. در هجوم باد حرم گل شکست. گریه سر دادم امانم را گرفت. رعشه بر اندام احساسم نشست. یاد چشمانت تکانم را گرفت. آسمانی صبر کن کمی آهسته تر. زخم دلتنگی توانم را گرفت. عشق لیلایی جنون عقل شد. صبر فرهادی روانم را گرفت. شد سپید از دوریت چشم غزل. عصر های بی تو جانم را گرفت.

rangasher.blogfa.com

เอิ่رنگــــــــــــا شعــــــــــــــرดเ - سجاده

http://www.rangasher.blogfa.com/post-6.aspx

از دوست به یادگار دردی دارم /کان درد به صد هزار درمان ندهم. آن روز که من بر سر سجاده نشستم. جز با نفست با نفسی عهد نبستم. از یاد رخت دست دلم را ببريدم. صدجامه دريدم به غفاي تو شكستم. ليلای نگاهم طپش نبض جنون است. من با تبر عهد تو از غير گسستم. نوشته شده توسط مهناز در شنبه دوم خرداد ۱۳۸۸ و ساعت 15:3. که سر می زنی ایوان دلم را. دادار مرا شادترین بنده گمارد. هر طریقی رهروی می خواهد ودلیل راهی. دلیل راه رو کسی به من نشان داد، که لهجهء آبی داشت واصیل چوسرسبزی. قشلاقی برگ وغزل شعر سکوتش پاسخ زلاترین پژواكها بود.

rangasher.blogfa.com

เอิ่رنگــــــــــــا شعــــــــــــــرดเ - بــر روي زانوي خدا مولا چه مي كرد/وقتي خدا هم از برايش ناله مي كرد

http://www.rangasher.blogfa.com/post-13.aspx

از دوست به یادگار دردی دارم /کان درد به صد هزار درمان ندهم. بر روي زانوي خدا مولا چه مي كرد/وقتي خدا هم از برايش ناله مي كرد. نوشته شده توسط مهناز در شنبه نهم خرداد ۱۳۸۸ و ساعت 18:14. که سر می زنی ایوان دلم را. دادار مرا شادترین بنده گمارد. هر طریقی رهروی می خواهد ودلیل راهی. دلیل راه رو کسی به من نشان داد، که لهجهء آبی داشت واصیل چوسرسبزی. قشلاقی برگ وغزل شعر سکوتش پاسخ زلاترین پژواكها بود. او بود، که من را از تنگنای عالم ناسوت به گستر ه ی کران ناپیدای لاهوت. یادش همواره گرامی باد. چرک نویس/مهدی دمی زاده.

rangasher.blogfa.com

เอิ่رنگــــــــــــا شعــــــــــــــرดเ - السلام علیک ایتها اصدیقه الشهیده

http://www.rangasher.blogfa.com/post-47.aspx

از دوست به یادگار دردی دارم /کان درد به صد هزار درمان ندهم. السلام علیک ایتها اصدیقه الشهیده. الس لا م ع ل ي ك ي ا ب ن ت أ م ين الل ه . الس لا م ع ل ي ك ي ا ب ن ت خ ي ر خ ل ق الل ه . الس لا م ع ل ي ك ي ا ب ن ت أ ف ض ل أ ن ب ي اء . الل ه و ر س ل ه و م لا ئ ك ت ه. ای کاش که از حماسه سیراب نبود. آن شام غریبانه که مهتاب نبود. تا آب حرام مان شود ام ابی. ای کاش که مهریهء تو آب نبود. نوشته شده توسط مهناز در سه شنبه هفتم اردیبهشت ۱۳۸۹ و ساعت 2:39. که سر می زنی ایوان دلم را. دادار مرا شادترین بنده گمارد.

rangasher.blogfa.com

เอิ่رنگــــــــــــا شعــــــــــــــرดเ -

http://www.rangasher.blogfa.com/post-33.aspx

از دوست به یادگار دردی دارم /کان درد به صد هزار درمان ندهم. نوشته شده توسط مهناز در یکشنبه شانزدهم اسفند ۱۳۸۸ و ساعت 18:6. که سر می زنی ایوان دلم را. دادار مرا شادترین بنده گمارد. هر طریقی رهروی می خواهد ودلیل راهی. دلیل راه رو کسی به من نشان داد، که لهجهء آبی داشت واصیل چوسرسبزی. قشلاقی برگ وغزل شعر سکوتش پاسخ زلاترین پژواكها بود. او بود، که من را از تنگنای عالم ناسوت به گستر ه ی کران ناپیدای لاهوت. می کشاند.به خاطر باور زلالی که از ژرفای وجودش می جوشید. یادش همواره گرامی باد. چرک نویس/مهدی دمی زاده.