borran.blogfa.com

deltangihayeadami.blogfa.com

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند

http://www.deltangihayeadami.blogfa.com/8707.aspx

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند. روياهايش را آسمان پرستاره ناديده مي گيرد. زندگی فرصتی است ، غیر قابل بازگشت . زندگي موهبت است ، بپذيريدش. زندگي زيباست ، تحسينش كنيد. زندگي اندوه است ، با آن مواجه شويد. زندگي تكاپو است ، به آن تن دهيد. زندگي شادماني است ، برايش نغمه سر دهيد. زندگي تعهد است ، به عهدش وفا كنيد. زندگي گرفتاري است ، تحملش كنيد. زندگي راز است ، كشفش كنيد. زندگي لذت است ، از آن بهره ببريد. زندگي اميد است ، آرزويش كنيد. زندگي سفر است ، به پايانش برسانيد. زندگي مساله است ، حلش كنيد.

deltangihayeadami.blogfa.com

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند - خسته ی خسته ی خسته ام !

http://www.deltangihayeadami.blogfa.com/post-63.aspx

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند. روياهايش را آسمان پرستاره ناديده مي گيرد. خسته ی خسته ی خسته ام! خسته ام از این کویر، این کویر کور و پیر. این هبوط بی دلیل این سقوط ناگذیر. آسمان بی هدف، باد های بی طرف. ابرهای سربه راه، بیدهای سربه زیر. ای نظاره شگفت ، ای نگاه ناگهان. ای هماره در نظر ای هنوز بی نظیر. آیه آیه ات صریح سوره سوره ات فصیح. مثل خطی از هبوط مثل سطری از کویر. مثل شعر ناگهان ، مثل گریه بی امان. مثل لحظه های وحی، اجتناب ناپذیر. ای مسافر غریب، در دیار خویشتن. دست خسته ي مرا مثل کودکی بگیر.

deltangihayeadami.blogfa.com

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند

http://www.deltangihayeadami.blogfa.com/8703.aspx

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند. روياهايش را آسمان پرستاره ناديده مي گيرد. خدایا دلم باز هم گرفته. دلم باز امشب گرفته. بیا تا کمی با تو صحبت کنم. بیا تا دل کوچکم را. خدایا فقط با تو قسمت کنم. بیا پشت آن پنجره. که وا می شود رو بسوی دلم. بیا پرده ها را کناری بزن. که نورت بتابد به روی دلم. کمک کن که من نردبانی بسازم. و با آن بیایم به شهر فرشته. همان شهر دوری که بر سر در آن. کسی اسم رمز شما را نوشته. کمک کن که پروانه شعر من جان بگیرد. کمی هم به فکر دلم باش.مبادا بمیرد. شبی می فرستم برایت. نوشته شده ...

deltangihayeadami.blogfa.com

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند - اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علی ذلک

http://www.deltangihayeadami.blogfa.com/post-60.aspx

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند. روياهايش را آسمان پرستاره ناديده مي گيرد. اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علی ذلک. بارالها شب شده این کیست غوغا می کند. دیده و دل را ز اشک و خون چو دریا می کند. گاه صورت می نهد بر خاک و می گرید چو ابر. گاه با قبر پیمبر درد دلها می کند. بوالبشر نالد زغم ، موسات یا عیسات این. یا که در آذر خلیل الله مأوا می کند. نوح در طوفان غم افتاده یا یعقوب زار. از فراق یوسف خود ناله بر پا می کند. نی غلط گفتم که این پروانه سوزان علیست. اگر تنهاترین تنها شوم.

deltangihayeadami.blogfa.com

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند - زندگی فرصتی است ، غیر قابل بازگشت ...

http://www.deltangihayeadami.blogfa.com/post-69.aspx

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند. روياهايش را آسمان پرستاره ناديده مي گيرد. زندگی فرصتی است ، غیر قابل بازگشت . زندگي موهبت است ، بپذيريدش. زندگي زيباست ، تحسينش كنيد. زندگي اندوه است ، با آن مواجه شويد. زندگي تكاپو است ، به آن تن دهيد. زندگي شادماني است ، برايش نغمه سر دهيد. زندگي تعهد است ، به عهدش وفا كنيد. زندگي گرفتاري است ، تحملش كنيد. زندگي راز است ، كشفش كنيد. زندگي لذت است ، از آن بهره ببريد. زندگي اميد است ، آرزويش كنيد. زندگي سفر است ، به پايانش برسانيد. زندگي مساله است ، حلش كنيد.

deltangihayeadami.blogfa.com

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند

http://www.deltangihayeadami.blogfa.com/8706.aspx

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند. روياهايش را آسمان پرستاره ناديده مي گيرد. اگه دستم به ضریحت برسه واسم یه خوابه . کاش من یک بچه آهو می شدم. می دویدم روز و شب در دشتها. توی کوه و دشت و صحرا روز و شب. می دویدم تا که می دیدم تو را. کاش روزی می نشستی پیش من. می کشیدی دست خود را بر سرم. شاد می کردی مرا با خنده ات. دوست بودی با من و با خواهرم. چونکه روزی مادر م می گفت تو. دوست با یک بچه آهو بوده ای. خوش به حال بچه آهویی که تو. توی صحرا ضامن او بوده ای. پس بیا من بچه آهو می شوم. بچه آهویی که تنها و غریب.

deltangihayeadami.blogfa.com

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند

http://www.deltangihayeadami.blogfa.com/8701.aspx

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند. روياهايش را آسمان پرستاره ناديده مي گيرد. از پیله تا پروانگی - آیا شود که من نیز پروانگی را تجربه کنم؟ پاداش شکیبایی پروانه است. که تاروپود پیله ام از جسم و روحم گذشته است. از مرز شعر و شعار که گذشتم. دلم می خواست راهی بیابم از درون تاریکیهای جهل و خودخواهیم. راهی که هیچکس دیگر نرفته باشد. راهی به سرچشمه نور. از این شفیرگی هزارساله دربیایم. شاید شفیره هم نیستم ، همان کرم ناچیزم ، که واژه هایم را نشخوار می کنم. باید هزار سال دیگر در این پیله. اما شيطان از عشق.

deltangihayeadami.blogfa.com

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند - زندگی ...

http://www.deltangihayeadami.blogfa.com/post-66.aspx

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند. روياهايش را آسمان پرستاره ناديده مي گيرد. زندگی فرصت یک سجده به دستان خداست. زندگی آب روانی ست خنک برتن عریان چنار. زندگی حس تماشای تن بید از این پنچره هاست. زندگی حس سکوت است در این خانه ی دنج! زندگی تار قدیمی ست که بر گوشه ی دیوار من آویزان است. زندگی قطره ی اشکی ست که در چشم شقایق جاری ست. زندگی خنده ی یک کودک بازیگوش است. زندگی سایش دستان لطیفی ست که دردست من امروز پراز احساس است. زندگی درد مداوم هم نیست. زندگی چیدن یک نسترن از باغ گل است. برگ سبزی تحفه درویش.

deltangihayeadami.blogfa.com

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند - تا به حال شده دلتون بخواد به جایی سفر کنید که هیچکس شما رو نشناسه ؟

http://www.deltangihayeadami.blogfa.com/post-62.aspx

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند. روياهايش را آسمان پرستاره ناديده مي گيرد. تا به حال شده دلتون بخواد به جایی سفر کنید که هیچکس شما رو نشناسه؟ دلم گرفته، اى دوست! هواى گريه با من. گر از قفس گريزم كجا روم، كجا، من؟ كه راهى به گلشنى ندانم. كه ديده بر گشودم به كنج تنگنا، من. كه گويدم به پاسخ كه زندهام چرا من؟ ستارهها نهفتم در آسمان ابرى. دلم گرفته، اى دوست! هواى گريه با من. نوشته شده توسط مرضیه ۱۳:۳۶ بعد از ظهر چهارشنبه ۵ تیر۱۳۸۷. اگر تنهاترین تنها شوم. عشق يك مفهوم بي اماست. برگ سبزی تحفه درویش.

deltangihayeadami.blogfa.com

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند - مدینه! دلم برای لحظه لحظه های با تو بودن تنگ است ...

http://www.deltangihayeadami.blogfa.com/post-59.aspx

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند. روياهايش را آسمان پرستاره ناديده مي گيرد. دلم برای لحظه لحظه های با تو بودن تنگ است . شهر عزادار مرد اقیانوس! دقیقه های غم انگیز و سرد بی فانوس. کجاست مرقد گلهای پرپرت ای شهر؟ بگو چه آمده از غصه بر سرت ای شهر؟ بهار پشت درت را کجا کنم پیدا؟ زمزمه کن سوگنامه هایت را. کجاست رهگذر کوچههای هاشمیات؟ بگو چه می گذرد بر عزیز فاطمیات؟ پنجره هایت چقدر غمبارند چقدر آینههایت گرفته و تارند. به صحن آینه بندت چقدر نزدیکم به آسمان بلندت چقدر نزدیکم. تا گل خورشید چند فرسنگ است؟