civil-house.blogfa.com

its-me2010.blogfa.com

این منم( ری را)

http://www.its-me2010.blogfa.com/9105.aspx

این منم( ری را). یک بعد از ظهر پر از دلهره و اضطراب. نوزدهمین روز از تابستان مرداد. بیمارستان ساسان - تهران. دیدم که همه ی تن اشان داشت می سوخت. یکی اشک می ریخت و دیگری دل می داد. یکی نگران بود و یکی پر از شوق. و من کنجکاو یک دنیای نو و تازه. یک دنیا پر از مجهول. یک دنیا پر از آدم. و یک دنیا آدم که همه شان مرا دوست خواهند داشت. بعد یواشکی و بی سر و صدا آمدم. همه خندیدند به جز مادرم که گریه می کرد. هنوز هم گاهی می پرسم چرا آن روز گریه کرد. اما من خوب یادم است که او گریه کرد.من دیدم که مادرم گریست. این جا ...

its-me2010.blogfa.com

این منم( ری را)

http://www.its-me2010.blogfa.com/9104.aspx

این منم( ری را). شبیه بیماران سرطانی که هر روز توی جنگ با زندگی اند یک روز برنده و یک روز بازنده ام. نمودار زندگی ام صعود و نزول اش زیاد است و ثبات اش کم. و این یعنی مرگ یک قصیده ی طولانی که نام اش شاد زیستن است. تازگی ها فهمیدم یک کسی درون من است که من نیستم. یک کسی که توی راه رفتن، نفس کشیدن، نگاه کردن و زیبا بودن مرا تقلید می کند اما هرگز شبیه من آرام نیست. آرامش را نمی فهمد. نگرانم.نکند سی ساله خواهم شد این روزها.من اگر بالغ شوم؟ نه اما.سرطان تشویش گرفته ام این روزها. چندی ست سکوت افکارم را ریش ریش م...

its-me2010.blogfa.com

این منم( ری را) - پانزده

http://www.its-me2010.blogfa.com/post-37.aspx

این منم( ری را). شبیه بیماران سرطانی که هر روز توی جنگ با زندگی اند یک روز برنده و یک روز بازنده ام. نمودار زندگی ام صعود و نزول اش زیاد است و ثبات اش کم. و این یعنی مرگ یک قصیده ی طولانی که نام اش شاد زیستن است. تازگی ها فهمیدم یک کسی درون من است که من نیستم. یک کسی که توی راه رفتن، نفس کشیدن، نگاه کردن و زیبا بودن مرا تقلید می کند اما هرگز شبیه من آرام نیست. آرامش را نمی فهمد. نگرانم.نکند سی ساله خواهم شد این روزها.من اگر بالغ شوم؟ نه اما.سرطان تشویش گرفته ام این روزها. این جا تو هستی.

its-me2010.blogfa.com

این منم( ری را)

http://www.its-me2010.blogfa.com/9103.aspx

این منم( ری را). نمی دانم چرا شعرم نمی آید. نمی دانم چرا شعرم نمی آید. و تو آهسته در گوش ام که می خوانی. عزیزم خسته ای شاید. تن ام از رخوت آغوش تنگ تو. گریزان پنجه می ساید. نمی دانم چرا بیگانه ام با خود. چرا بیگانه ام با عطر گیسوی ام. که تو عمری ست سر بر شانه ی من می گذاری و. من از زلف تو می گویم. من از تکرار این تنهایی مفرط. من از روح بلند نیستی که سایه افکنده. به روی ریشه ی هستی. من از اوج بلند قله های ترس، می ترسم. و این را خوب می دانم. که روزی شوم تر از بخت پیر دختر همساده، چون بختک. باز باران با ترا...

its-me2010.blogfa.com

این منم( ری را) - وطن ام

http://www.its-me2010.blogfa.com/post-40.aspx

این منم( ری را). این جا کسی به تخم چپ اش هم نیست که کی گشنه است و کی نگران فرداهای نرسیده. همه دارند پک می زنند به پیپ های بی خیالی شان و خمیازه می کشند. این جا نگاه ات که به نگاه غریبه ای گره خورد، یقه ات را می گیرند. زیر چشم های ات که از فرط بی خوابی شبانه و خستگی روزانه گود افتاد همه چپ چپ نگاه ات می کنند. این جا اگر آرام بگویی سلام کسی جواب ات را نمی دهد. اگر فریاد بزنی همه گوش های اشان را می گیرند. این جا همه همیشه می گویند و هیچ کس هیچ وقت نمی شنود. هجده مرداد هزار و سی صد و نود و یک. این جا تو هستی.

its-me2010.blogfa.com

این منم( ری را) - چهارده

http://www.its-me2010.blogfa.com/post-36.aspx

این منم( ری را). آدم گاهی برای حفظ چیزایی که براش ارزشمنده باید خودش به خریت بزنه. نوشته شده در دوشنبه بیست و ششم تیر ۱۳۹۱ساعت 17:58 توسط خانم ایکس. این جا صدای من است که تو را می خواند. این جا تو هستی. تا دردهای مرا حس کنی. تا لحظه ها ی مرا لمس کنی. تا هرگز به خواب نروی. زندگی و خاطرات زنانه من. می گذرد اما به نک نک. ل م س ب و س ه های تو.

its-me2010.blogfa.com

این منم( ری را)

http://www.its-me2010.blogfa.com/9108.aspx

این منم( ری را). حس می کنم نگاه زن این روز ها از پنجره به یک کوچه خیره مانده است. به یک کوچه پر از هیاهوی بشریت. به یک کوچه پر از دود سیگار. به یک کوچه پر از بوسه های پنهانی. به یک کوچه ی بن بست. صدای باران و بوی خاک و تاریکی منزوی شب در امتداد نیستی مطلق. بوی مطبوع غذا از خانه ی همسایه و صدای تخت خواب و ناله های یک زن. بازی رنگ و نور بالای سقف روزمرگی های یک مرد که شب ها همیشه بیدار است. قد کشیدن سایه های سیاه و خاکستری در انتهای دیوارهای تردید. دلی که تنگ است و دل اش می تپد برای یک شب چهارشنبه ی بارانی.

its-me2010.blogfa.com

این منم( ری را) - نمی دانم چرا شعرم نمی آید

http://www.its-me2010.blogfa.com/post-34.aspx

این منم( ری را). نمی دانم چرا شعرم نمی آید. نمی دانم چرا شعرم نمی آید. و تو آهسته در گوش ام که می خوانی. عزیزم خسته ای شاید. تن ام از رخوت آغوش تنگ تو. گریزان پنجه می ساید. نمی دانم چرا بیگانه ام با خود. چرا بیگانه ام با عطر گیسوی ام. که تو عمری ست سر بر شانه ی من می گذاری و. من از زلف تو می گویم. من از تکرار این تنهایی مفرط. من از روح بلند نیستی که سایه افکنده. به روی ریشه ی هستی. من از اوج بلند قله های ترس، می ترسم. و این را خوب می دانم. که روزی شوم تر از بخت پیر دختر همساده، چون بختک. این جا تو هستی.

its-me2010.blogfa.com

این منم( ری را)

http://www.its-me2010.blogfa.com/9008.aspx

این منم( ری را). برای خاک پاک اهورایی ام. از شب نیامدم که به شب رهسپار شم. خورشیدم و غروب و طلوع ام ز هم جداست. از نسل گنگ شعر و سرود و ترانه ام. روح ام، تن ام، و خاک وطن ام چه هم صداست! امروز رنگ خون به زمین ام لگد شده. فردا صدای شیون مادر، تب خداست. من با نفس داغ آیه ها غریبه ام. اما صدای نبض ترانه، مرا نداست. شاید غمین و زرد و فسردم ولی هنوز. سبزی ترد بهار به چشمان ام آشناست. من با پناه قافیه ها تکیه می شوم. کو تکیه گاه من؟ پناه گاه من کجاست؟ امروز مرز ندارد این خاک یخ زده. حاصل درخت خشک پایان امیدهاست.