CLASSICNEWPOEM.BLOGFA.COM

shadow-and-fire.blogfa.com

سایه و آتش - گریزی به پاییز

http://www.shadow-and-fire.blogfa.com/post/5

من صدایت را می شنوم. غروب یک روز پاییزی. من در حالی که در جایی بالا تر از خانه ام ایستاده بودم به شهر زادگاهم نگاه می کردم که چگونه در زیر آفتاب رو به غروب،به رنگ نارنجی می درخشید. باران با سرعتی آرام و قطراتی ریز همه جا را خیس می کرد.و آسمان داشت به این باران برای سفرش کمک می رساند. و من ایستاده بودم در حالی که دست های خدا در دستکش نسیم پوستم را نوازش می کرد. و در یک لحظه فهمیدم دیگر انگار هیچ چیز اشتباه نیست.انگار آن باران غم های قلبم را با خود شست.انگار کل دنیا در آنجا خلاصه شده بود. در آن شهر نارنجی.

shadow-and-fire.blogfa.com

سایه و آتش - جایی در همین نزدیکی...

http://www.shadow-and-fire.blogfa.com/post/8

من صدایت را می شنوم. جایی در همین نزدیکی. در حالی این را می نویسم که چندین روز از سالروز تولدم می گذرد. تعطیلات به پایان رسیده و سیل مردم دوباره در رگ های این شهر جاری شده و شهرم دوباره حس و حال روز های قدیم را باز یافته. و بهار آخرین سنگر های زمستان را هم فتح کرده و همه جا را در سلطه خود دارد. ولی در عوض چیزی که ندیدم. چشم داشت بود.خودخواهی بود.تحقیر بود.وبسیاری مثل این ها. گویی از آنچه ما اینجا داریم هنوز چیزی به روستا نرسیده و ما از آنچه آنها دارند تنها سایه ای را احساس کرده ایم. درختان سبز تر بودند.

shadow-and-fire.blogfa.com

سایه و آتش

http://www.shadow-and-fire.blogfa.com/1391/02

من صدایت را می شنوم. من همیشه از تنهایی دم می زنم و همیشه از با خودم بودن ها می گویم. ولی گاهی که به گذشته نگاه می کنم،به یاد می آورم که روزی کسی در زندگیم بود که نمی گذاشت تنها باشم.و شاید نگفتن از او. به دور از انصاف باشد. همین دو حرف چه طوفانی در دلم به پا می کند. آری روزگاری بود که در دنیای مادی من بهانه ای بود تا رنگ های دنیا را ببینم.هر روز صبح برای دیدن پیغام های او. لحظه شماری می کردم و به امید شنیدن صدایش روز را سر می کردم. رنگ زندگی را برایم ترجمه کرد و مرا با احساساتی آشنا کرد که هرگز نداشتم.

shadow-and-fire.blogfa.com

سایه و آتش - من صدایت را میشنوم...

http://www.shadow-and-fire.blogfa.com/post/11

من صدایت را می شنوم. من صدایت را میشنوم. شاید آنچه میگویم ادعایی بزرگ باشد و شاید حتی برخی آن را غیر ممکن بدانند.ولی حقیقت دارد و آن ادعا این است که:. من صدایت را می شنوم! در هر کجا که باشی. هر کسی که باشی. و از هر چه بگوییی. من صدایت را میشنوم. حتی اگر رگبار بهاری باشی که بسیار کوتاه می آیی و می روی.یامیوه تابستانی که می آیی و بیصدا خورده میشوی. یا برگ پاییزی که در یک آن زیر پا خرد می شوی.یا برف زمستان که بیصدا می آیی و با صدای قطرات آب، می روی. به دنبال رهایی از قفس.

shadow-and-fire.blogfa.com

سایه و آتش

http://www.shadow-and-fire.blogfa.com/1390/11

من صدایت را می شنوم. غروب یک روز پاییزی. من در حالی که در جایی بالا تر از خانه ام ایستاده بودم به شهر زادگاهم نگاه می کردم که چگونه در زیر آفتاب رو به غروب،به رنگ نارنجی می درخشید. باران با سرعتی آرام و قطراتی ریز همه جا را خیس می کرد.و آسمان داشت به این باران برای سفرش کمک می رساند. و من ایستاده بودم در حالی که دست های خدا در دستکش نسیم پوستم را نوازش می کرد. و در یک لحظه فهمیدم دیگر انگار هیچ چیز اشتباه نیست.انگار آن باران غم های قلبم را با خود شست.انگار کل دنیا در آنجا خلاصه شده بود. در آن شهر نارنجی.

shadow-and-fire.blogfa.com

سایه و آتش - انسان ها...

http://www.shadow-and-fire.blogfa.com/post/13

من صدایت را می شنوم. زندگی انسان ها گاهی برایم بسیار عجیب است و گاهی بسیار پر هیاهو. اما گاهی که انسان ها را می بینم که چگونه با دنیای خود کنار می آیند،در یک لحظه همه چیزشان برایم با ارزش می شود. زمین خوردن ها و دوباره ایستادن هایشان. خرد شدن ها و دوباره احیا شدن هایشان. چرا که به تنهایی این کار را می کنند.درحالی که من همیشه در جایی کسی را برای کمک گرفتن دارم. سال های کوتاه عمرشان که تنها یک بار آن را زندگی می کنند.در حالی که من بار ها و بار ها زندگی را زندگی کردم. پس آفرین ای انسان ها.

shadow-and-fire.blogfa.com

سایه و آتش - گذشته ای از جنس بهار

http://www.shadow-and-fire.blogfa.com/post/6

من صدایت را می شنوم. گذشته ای از جنس بهار. دیگر فرصت اندکی باقیست تا آماده شویم. و یادواره شکوفه ها در سال های پیشین ما را فرا می خواند تا خود را برای طلوع طبیعت آماده کنیم. هر گاه بهار را به یاد می آورم دلم می خواهد گلچینی از زیبایی تمام بهار های پیشین باشد.گلچینی از هر کجا رفتم.با هرکه بودم.هرچه را دیدم. بهار برای همه زیباست.برای همه مهم است.ولی برای من کمی بیشتر. به دلیل اتفاقی که شاید از نظر بقیه بی اهمیت باشد. کودکی متولد شد.با پوستی سفید،موهای فرفری به رنگ قهوه ای روشن،چشمانی آبی.

shadow-and-fire.blogfa.com

سایه و آتش - چرا های بی پاسخ...

http://www.shadow-and-fire.blogfa.com/post/4

من صدایت را می شنوم. چرا های بی پاسخ. گاهی که به گذشته می نگرم،یا نوشته های قدیمم را می خوانم حس میکنم سیاهی درد هایی که شاید کسی نمی بیند بر آنها سایه افکنده. انگار همیشه در تاریکیند.ولی امروز می خواهم حداقل برای چند خط این سیاهی را زیر سوال ببرم. چرا انگار همیشه در تاریکیم؟ و چرا این احساس همانند یک نفرین با من است؟ چرا نمی توانم از زیبایی های زمستان بگویم؟ ولی این زیبایی در نگاه من کجا رفت؟ گاه با خود می اندیشم که من موهبتی بزرگ دارم که می توانم زیبایی ها را ببینم ولی به راستی. به دنبال رهایی از قفس.

shadow-and-fire.blogfa.com

سایه و آتش

http://www.shadow-and-fire.blogfa.com/1391/01

من صدایت را می شنوم. با گوهر های فراوان،. می خورد بر بام خانه،. کودکی ده ساله بودم. آری واقعا کودکی ده ساله بودم آن زمان که این شعر را برای اولین بارشنیدم.شاید آن زمان آن را درک نمی کردم وپیش خودم فکر می کردم : خب که چی؟ حالا مگر چه می شود وقتی باران با ترانه به سقف خانه ام می خورد؟ دیگر از آن ده سالگی خبری نیست. و من دیگر آن کودک چست و چابک که در زیر باران ،در میان درخت های پارک می دوید تا به خانه برسد نیستم. امروز من معنای زمزمه باران را می دانم.و درک می کنم معنای تک تک قطراتش را. با گوهر های فراوان،.