cup-of-hot-tea.persianblog.ir

nikipedya.persianblog.ir

ترافیک - لحظه های اکسیری

http://nikipedya.persianblog.ir/tag/ترافیک

همیشه حرفایی هست که هرجایی نمیشه زد. و من با زهم مینویسم. نمیدونم از چی میخوام بنویسم. یا زشتی و شرارت این دیگه دست من نویسنده اس که چی تو چنته داشته باشم و چه منظوری! شاید انگشتام دیرتر از خیلی های دیگه حاضر شدند لذت چمبر زدن دور قلم رو فراموش کنند و به کوبیدن بر فرق این دکمه های بیچاره کیبورد اکتفا کنند. خوب میدونی این دیگه لذتی نداره فک کن! از هماغوشی گنگ و گرم و لذت بخشی که یه قلم زیبا و خوش دست میتونست برای انگشتانت فراهم کنه تا حس سرکوبگر کوفتن مدام روی دکمه ها و شنیدن نک ونال اونها چقدر فاصله اس.

nikipedya.persianblog.ir

قضاوت - لحظه های اکسیری

http://nikipedya.persianblog.ir/tag/قضاوت

همیشه حرفایی هست که هرجایی نمیشه زد. فک میکنی چی میشد اگه می تونستیم خیلی راحت همه حرفای دلمون رو بزنیم؟ تموم اون چیزایی که حس میکردیم می خواستیم منفورمون یبود یا؟ نمیدوم اونوقت چه حالتی پیش میومد واقعا اونوقت می شد گفت حالا یه حس خوب دارم؟ می تونستیم مطمئن باشیم حرفمون کسی رو نمی رنجونه؟ یا کسی قضاوتمون نمی کرد؟ یا بد تر از همه بقول بعضی ها نمی شدیم سوژه حرفای درگوشی این و اون؟ خوب یه مطلب دیگه! درسته به خاطر فاکتورهای بالا سکوت کنی؟ همه احساست خشمت امیدها و ارزوهات رو به بهانه دیگران؟ بدون توجه به هیچ؟

nikipedya.persianblog.ir

فیس بوک - لحظه های اکسیری

http://nikipedya.persianblog.ir/tag/فیس_بوک

همیشه حرفایی هست که هرجایی نمیشه زد. دنیای تنهایی های ما. وقتی یه عالمه انرژی مثبت داری یه عالمه حس خوب و دلت میخواد اینارو با یه دوست تقسیم کنی زمانی که دلت میخواد یه دوس باشه، وقتی دیدیش باز ذوق و شوق بپری جلو سلام بدی و بگی میبینی چه هوای باحالیه؟ جون میده واسه قدم زدن موزیک گوش کردن و خلاصه خیلی چیزای خوب. یا شایدم نوشیدن یه نسکافه داغ با هم! و اونوقت هر چی میگردی هیچ کسی رو پیدا نمیکنی هیچ جای هیچ جا! تو لیست گوشیت : این که الان کار داره اینم که الان تنها نیس. مزاحم اینم نشم خسته اس. یک فنجان چای داغ.

nikipedya.persianblog.ir

لحظه های اکسیری

http://nikipedya.persianblog.ir/post/23

همیشه حرفایی هست که هرجایی نمیشه زد. فک نکنم خیلی دلم بخواد حرف بزنم. چرا یه حس عجیب لجبازی افتاده به جونم دست خودم نیست وقتی میبینم تو کشری زندگی میکنم که همه درها یه جورایی به روم بسته اس و برای رسیدن به هر چیزی باید صد برابر مردم دیگه تلاش کنیم و آخرش هم معلوم نیست آیا موفق میشیم یا نه این حسه میاد سراغم لجم میگیره از همه چی . پس فک نکنم دلم بخواد حرف بزنم . بنویسم حالا که بعد از یه ربع این صفحه باز شد. پروفایل مدیر : نیکی. چهارشنبه ٢۱ دی ۱۳٩٠. من و این صبح پاییزی. دنیای تنهایی های ما. یک فنجان چای داغ.

nikipedya.persianblog.ir

انرژی مثبت - لحظه های اکسیری

http://nikipedya.persianblog.ir/tag/انرژی_مثبت

همیشه حرفایی هست که هرجایی نمیشه زد. دنیای تنهایی های ما. وقتی یه عالمه انرژی مثبت داری یه عالمه حس خوب و دلت میخواد اینارو با یه دوست تقسیم کنی زمانی که دلت میخواد یه دوس باشه، وقتی دیدیش باز ذوق و شوق بپری جلو سلام بدی و بگی میبینی چه هوای باحالیه؟ جون میده واسه قدم زدن موزیک گوش کردن و خلاصه خیلی چیزای خوب. یا شایدم نوشیدن یه نسکافه داغ با هم! و اونوقت هر چی میگردی هیچ کسی رو پیدا نمیکنی هیچ جای هیچ جا! تو لیست گوشیت : این که الان کار داره اینم که الان تنها نیس. مزاحم اینم نشم خسته اس. یک فنجان چای داغ.

nikipedya.persianblog.ir

پاییز 90 - لحظه های اکسیری

http://nikipedya.persianblog.ir/tag/پاییز_90

همیشه حرفایی هست که هرجایی نمیشه زد. من و این صبح پاییزی. چشاتو وا میکنی و میبینی 4 آبان شد چه زود! چه زود داره برگای دفتر امسال هم تند تند ورق مبخوره و به انتها میرسه. و امروز چقد زیبا شروع شد یه روز بارونی قشنگ پاییزی. وااااااااایی که چه حس قشنگی میده بهت این بارون صبح پاییز دلت میخواد توی کوچه های شهر راه بری و اونقد بارون بخوری که سیراب شی انقد سیر که واسه هیچی دیگه توی این دنیای لعنتی له له نزنی واسه هیچی میفهمی؟ بعد باید بیام و یه دل سیر برات بنویسم از همه چی میام منتظرم باش. تگ ها : باران.

nikipedya.persianblog.ir

و من با زهم مینویسم - لحظه های اکسیری

http://nikipedya.persianblog.ir/post/20

همیشه حرفایی هست که هرجایی نمیشه زد. و من با زهم مینویسم. نمیدونم از چی میخوام بنویسم. یا زشتی و شرارت این دیگه دست من نویسنده اس که چی تو چنته داشته باشم و چه منظوری! شاید انگشتام دیرتر از خیلی های دیگه حاضر شدند لذت چمبر زدن دور قلم رو فراموش کنند و به کوبیدن بر فرق این دکمه های بیچاره کیبورد اکتفا کنند. خوب میدونی این دیگه لذتی نداره فک کن! از هماغوشی گنگ و گرم و لذت بخشی که یه قلم زیبا و خوش دست میتونست برای انگشتانت فراهم کنه تا حس سرکوبگر کوفتن مدام روی دکمه ها و شنیدن نک ونال اونها چقدر فاصله اس.

nikipedya.persianblog.ir

باران - لحظه های اکسیری

http://nikipedya.persianblog.ir/tag/باران

همیشه حرفایی هست که هرجایی نمیشه زد. من و این صبح پاییزی. چشاتو وا میکنی و میبینی 4 آبان شد چه زود! چه زود داره برگای دفتر امسال هم تند تند ورق مبخوره و به انتها میرسه. و امروز چقد زیبا شروع شد یه روز بارونی قشنگ پاییزی. وااااااااایی که چه حس قشنگی میده بهت این بارون صبح پاییز دلت میخواد توی کوچه های شهر راه بری و اونقد بارون بخوری که سیراب شی انقد سیر که واسه هیچی دیگه توی این دنیای لعنتی له له نزنی واسه هیچی میفهمی؟ بعد باید بیام و یه دل سیر برات بنویسم از همه چی میام منتظرم باش. تگ ها : باران.

nikipedya.persianblog.ir

دنیا ی تنهایی - لحظه های اکسیری

http://nikipedya.persianblog.ir/tag/دنیا_ی_تنهایی

همیشه حرفایی هست که هرجایی نمیشه زد. دنیای تنهایی های ما. وقتی یه عالمه انرژی مثبت داری یه عالمه حس خوب و دلت میخواد اینارو با یه دوست تقسیم کنی زمانی که دلت میخواد یه دوس باشه، وقتی دیدیش باز ذوق و شوق بپری جلو سلام بدی و بگی میبینی چه هوای باحالیه؟ جون میده واسه قدم زدن موزیک گوش کردن و خلاصه خیلی چیزای خوب. یا شایدم نوشیدن یه نسکافه داغ با هم! و اونوقت هر چی میگردی هیچ کسی رو پیدا نمیکنی هیچ جای هیچ جا! تو لیست گوشیت : این که الان کار داره اینم که الان تنها نیس. مزاحم اینم نشم خسته اس. یک فنجان چای داغ.

nikipedya.persianblog.ir

تخلیه روانی - لحظه های اکسیری

http://nikipedya.persianblog.ir/tag/تخلیه_روانی

همیشه حرفایی هست که هرجایی نمیشه زد. و من با زهم مینویسم. نمیدونم از چی میخوام بنویسم. یا زشتی و شرارت این دیگه دست من نویسنده اس که چی تو چنته داشته باشم و چه منظوری! شاید انگشتام دیرتر از خیلی های دیگه حاضر شدند لذت چمبر زدن دور قلم رو فراموش کنند و به کوبیدن بر فرق این دکمه های بیچاره کیبورد اکتفا کنند. خوب میدونی این دیگه لذتی نداره فک کن! از هماغوشی گنگ و گرم و لذت بخشی که یه قلم زیبا و خوش دست میتونست برای انگشتانت فراهم کنه تا حس سرکوبگر کوفتن مدام روی دکمه ها و شنیدن نک ونال اونها چقدر فاصله اس.