dastanevagei.blogfa.com

donyayegomshode.persianblog.ir

تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست می دارم - دنیای گمشده

http://donyayegomshode.persianblog.ir/post/41

امیدوارم آنقدر خوب باشیم و زیبا زندگی کنیم که وقتی از خط پایان زندگی می گذریم کسی دست نزند. تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست می دارم. تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست می دارم. تو را به خاطر عطر نان گرم. برای برفی که آب می شود دوست می دارم. تو را برای دوست داشتن دوست می دارم. تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام دوست می دارم. تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم. برای اشکی که خشک شد و هیچ وقت نریخت. لبخندی که محو شد و هیچ گاه نشکفت دوست می دارم. تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم.

donyayegomshode.persianblog.ir

قسم به سهراب ! - دنیای گمشده

http://donyayegomshode.persianblog.ir/post/33

امیدوارم آنقدر خوب باشیم و زیبا زندگی کنیم که وقتی از خط پایان زندگی می گذریم کسی دست نزند. نه تو می مانی. و نه هیچ یک از مردم این آبادی. به حباب نگران لب یک رود قسم. و به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت. غصه هم خواهد رفت. آن چنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند. به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز. تو به آیینه، نه، آیینه به تو خیره شده است. تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید. آه از آیینه ی دنیا که چه ها خواهد کرد. پر شد از حسرت و اندوه و چه حیف! بسته های فردا، همه ای کاش ای کاش. ظرف این لحظه ولیکن خالیست.

donyayegomshode.persianblog.ir

اثری از زنده یاد سهراب سپهری - دنیای گمشده

http://donyayegomshode.persianblog.ir/post/36

امیدوارم آنقدر خوب باشیم و زیبا زندگی کنیم که وقتی از خط پایان زندگی می گذریم کسی دست نزند. اثری از زنده یاد سهراب سپهری. می روم در ایوان، تا بپرسم از خود. مادرم سینی چایی در دست. گل لبخندی چید، هدیه اش داد به من. خواهرم تکه نانی آورد، آمد آنجا. پدرم دفتر شعری آورد، تکیه بر پشتی داد. شعر زیبایی خواند و مرا برد، به آرامش زیبای یقین. با خودم می گفتم :. زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست. زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست. زندگی، آبتنی کردن در این رود است. وقت رفتن به همان عریانی که به هنگام ورود آمده ایم.

donyayegomshode.persianblog.ir

پسرخاله به آقای مجری گفته بود... - دنیای گمشده

http://donyayegomshode.persianblog.ir/post/53

امیدوارم آنقدر خوب باشیم و زیبا زندگی کنیم که وقتی از خط پایان زندگی می گذریم کسی دست نزند. پسرخاله به آقای مجری گفته بود. پسرخاله به آقای مجری گفته بود:. آدما نباس دوست پیدا کنن. وقتی دیگه نمیشه بهشون زنگ بزنی. وقتی نمیتونی درد و دل کنی. یا حتی باهاشون شوخی کنی و بخندی. وقتی دلت براش تنگ میشه و نمیتونی ببینیش. همهء دوستت میشه یک سری عکسا و خاطرات. هی یه چیزی گیر میکنه تو گلوت. اصلا چرا آدما این کارو میکنن؟ آدما باس همیشه تنها بمونن! چیزهایی که هیچ پیدا نمیشه. Design by : BAHAR 20. ساخت کد صوتی آنلاین.

donyayegomshode.persianblog.ir

احساس قشنگ - دنیای گمشده

http://donyayegomshode.persianblog.ir/post/39

امیدوارم آنقدر خوب باشیم و زیبا زندگی کنیم که وقتی از خط پایان زندگی می گذریم کسی دست نزند. برای درک آغوشم، شروع کن، یک قدم با تو. تمام گامهای مانده اش با من. که زیبا بنده ام را دوست می دارم. تو بگشا گوش دل، پروردگارت با تو می گوید. ترا در بیکران دنیای تنهایان. رهایت من نخواهم کرد. رها کن غیر من را، آشتی کن با خدای خود. تو غیر از من چه میجویی؟ تو با هر کس به غیر از من چه میگویی؟ تو راه بندگی طی کن عزیزا، من خدایی خوب میدانم. تو دعوت کن مرا با خود به اشکی . یا خدایی، میهمانم کن. که میترساندت از من؟ تو بگش...

donyayegomshode.persianblog.ir

یاد دارم... - دنیای گمشده

http://donyayegomshode.persianblog.ir/post/52

امیدوارم آنقدر خوب باشیم و زیبا زندگی کنیم که وقتی از خط پایان زندگی می گذریم کسی دست نزند. یاد دارم در غروبی سرد سرد. می گذشت از کوچه ما دوره گرد. داد می زد کهنه قالی می خرم. دسته دوم جنس عالی می خرم. کاسه و ظرف و سفالی می خرم. گر نداری کوزه خالی می خرم. اشک در چشمان بابا حلقه بست. عاقبت آهی کشید بغضش شکست. اول ماه است و نان در سفره نیست. ای خدا شاکر شدم از زندگیت. بوی نان تازه هوشش برده بود. اتفاقا مادرم هم روزه بود. خواهرم بی روسری بیرون دوید. گفت آقا سفره خالی می خرید؟ چیزهایی که هیچ پیدا نمیشه.

donyayegomshode.persianblog.ir

این بهار که بیاید - دنیای گمشده

http://donyayegomshode.persianblog.ir/post/49

امیدوارم آنقدر خوب باشیم و زیبا زندگی کنیم که وقتی از خط پایان زندگی می گذریم کسی دست نزند. این بهار که بیاید. این بهار که بیاید. من چهل ساله می شوم. بیست سال است که هر روز. زیر همین شاخه گل پژمرده. کنار همین چراغ های مبهم. خودم را به یک لیوان چایی دعوت می کنم. حالا بعد از این همه سال. کابوس روزهای نیامده بود. سلام مرا به هوای همان بهاری که دوست داشتی برسان. در موهای پریشانت ببوس. و بعد هی بخند. هی بخند به روزی که می گفتم. من به یاد سال های نیامده. چهل سالگی را هم طاقت خواهم آورد. نمی دانم از چه بود.

donyayegomshode.persianblog.ir

آدمک! - دنیای گمشده

http://donyayegomshode.persianblog.ir/post/51

امیدوارم آنقدر خوب باشیم و زیبا زندگی کنیم که وقتی از خط پایان زندگی می گذریم کسی دست نزند. آدمک آخر دنیاست بخند. آدمک مرگ همینجاست بخند. دست خطی که تورا عاشق کرد. شوخی کاغذی ماست بخند. آدمک خر نشوی گریه کنی. کل دنیا سراب است بخند. آن خدایی که بزرگش خواندی. به خدا مثل تو تنهاست بخند. دست خطی که تورا عاشق کرد. شوخی کاغذی ماست بخند. فکر کن درد تو ارزشمند است. فکر کن گریه چه زیباست بخند. صبح فردا به شبت نیست که نیست. تازه انگار که فرداست بخند. راستی آنچه به یادت دادیم. پر زدن نیست که در جاست بخند.

donyayegomshode.persianblog.ir

آخر از جور تو عالم را خبر خواهیم کرد - دنیای گمشده

http://donyayegomshode.persianblog.ir/post/40

امیدوارم آنقدر خوب باشیم و زیبا زندگی کنیم که وقتی از خط پایان زندگی می گذریم کسی دست نزند. آخر از جور تو عالم را خبر خواهیم کرد. آخر از جور تو عالم را خبر خواهیم کرد. خلق را از طره‌ات آشفته‌تر خواهیم کرد. اول از عشق جهانسوزت مدد خواهیم خواست. پس جهانی را ز شوقت پر شرر خواهیم کرد. جان اگر باید، به کویت نقد جان خواهیم یافت. سر اگر باید، به راهت ترک سر خواهیم کرد. هرکسی کام دلی آورده در کویت به دست. ما هم آخر در غمت خاکی به سر خواهیم کرد. تا که ننشیند به دامانت غبار از خاک ما. منبع: http:/ khaterangi.ir.

donyayegomshode.persianblog.ir

دریای نگاه (اثر از فریدون مشیری) - دنیای گمشده

http://donyayegomshode.persianblog.ir/post/32

امیدوارم آنقدر خوب باشیم و زیبا زندگی کنیم که وقتی از خط پایان زندگی می گذریم کسی دست نزند. دریای نگاه (اثر از فریدون مشیری). به چشمان پریرویان این شهر،. یه صد امید می بستم نگاهی ،. مگر یک تن ازین نا آشنایان ،. مرا بخشد به شهر عشق راهی. به هر چشمی - به امیدی که این اوست. نگاه بیقرارم خیره می ماند ،. یکی هم ، زین همه ناز آفرینان ،. امیدم را به چشمانم نمی خواند. غریبی بودم و گم کرده راهی ،. مرا با خود به هر سویی کشاندند ،. شنیدم بار ها از رهگذاران. که زیر لب مرا دیوانه خواندند. ولی من ، چشم امیدم نمی خفت.