DONYAAAA.BLOGFA.COM

labkh4nd.blogfa.com

و خدایی که در این نزدیکیس... - پشت یک چراغ قرمز

http://labkh4nd.blogfa.com/post-18.aspx

و خدایی که در این نزدیکیس. تو حس شعری و من شاعری بی واژه. پشت یک چراغ قرمز. خواهر و برادر آنچه که میخوانی قسمتی از حقیقت هاییس که میدانم و میدانی وجود دارد.خوشا آن کس که بیهوده رنج می برد بی آنکه بپرسید چرا؟ همیشه پرسیده ام از خود آنچه را که محصول نگاه و اندیشه ام است. دختر خردسالی رادیدم با پوتین های آبی رنگ که بر پای او بزرگ جلوه میکرد .بی انکه بپرسید چرا و برای چه؟ خانوم تو رو خدا یک شاخه بخر. بعد شاخه ایی از درون سینه کوچکش بیرون میکشد. آن ها جز من و تو کسی را ندارند هم نفس. هم نواز دل داده ایی بودم.

labkh4nd.blogfa.com

و خدایی که در این نزدیکیس... - خاطراتم را زنده کن

http://labkh4nd.blogfa.com/post-20.aspx

و خدایی که در این نزدیکیس. تو حس شعری و من شاعری بی واژه. خاطراتم را زنده کن. در اطلسی های نگاه تو. که به یغما برد قلب مرا. و من تو را وجود نامیدم. تا که هیچ های من. پر شود از بودن تو. عشق نبوغ نگاه توست. در حقیقت تو، خیال اوج می گیرد. تا وسوسه ی پیوند. تو تا من همیشه بوده. فاصله هایی که در تکبر تو بیدارند. و من قانع ام به حد هایم. تا شاید خاطراتم زنده شود. خاطرات زمانی که می میرند غم انگیز خواهند شد.برای من همیشه اینگونه بود. تولد من پاییز 79. نوشته شده در دوشنبه دوم مهر ۱۳۸۶ساعت 23:23 توسط بابک.

labkh4nd.blogfa.com

و خدایی که در این نزدیکیس...

http://labkh4nd.blogfa.com/8604.aspx

و خدایی که در این نزدیکیس. تو حس شعری و من شاعری بی واژه. دیروز ما، آشنا بود. نگاه سخن می گفت از دل. دوست پیدا بود از دور. سادگی جایی داشت در خیال. می پرید تا ذهن. می گریست در چشم، می نوشت در دست. سادگی شیفته بیان بود در لحظه. روز ها بی تکرار، آرزو ها بیدار. انتظار دلچسب بود در لحظه دیدار. دیروز، مطبوع بود زیستن. صبح زنده می شد در جان. زندگی می کوبید در نبض. جریان داشت در قلب. من در ابتدای عشق بودم. عشق مرا می دید در کوچه های کاج. عشق در شیار آجر های اطاق پنهان. عشق وجود فاصله ها را میکرد جبران.

labkh4nd.blogfa.com

و خدایی که در این نزدیکیس... - من و تو یک ما

http://labkh4nd.blogfa.com/post-23.aspx

و خدایی که در این نزدیکیس. تو حس شعری و من شاعری بی واژه. من و تو یک ما. ما به دست های هم محتاجیم. آنچه میخوانیم خود را (ماست). برادران حقیقت این است. قلب هر کس خانه ی اوست. آنکس که دزد خانه هاس! خانه را روشن کنید. ثروت همیشه ی ما. یکدیگر را داشتن است. در هم زندگی خواهیم کرد. باید لبخند تو را ای ژوکند دوست داشت. نوشته شده در دوشنبه چهاردهم آبان ۱۳۸۶ساعت 17:6 توسط بابک. هم نواز دل داده ایی بودم. که از کوچ پرندگان می گریست. و پرواز را در آسمان گور می کرد. تا بی کران ها دلتنگم. کاش می دیدم چیست.

labkh4nd.blogfa.com

و خدایی که در این نزدیکیس...

http://labkh4nd.blogfa.com/8608.aspx

و خدایی که در این نزدیکیس. تو حس شعری و من شاعری بی واژه. و آن جوانک پارسای پانزده ساله آواز خدای خود را شنید:. برو برو،هرگز از رفتن میاسا. ولی خدایا کجا بروم؟ هر کاری بکنم و هر جا بروم،مگر پایان همه یکسان نیست،مگر کار به همان جا ختم نمیشود؟ ای شما که باید بمیرید،بمیرید! ای شما که باید رنج بکشید،رنج بکشید.کسی برای خوشبخت بودن زندگی نمیکند.برای آن زندگی میکند که قانون مرا به انجام برساند.رنج بکش، بمیر، ولی آن باش که باید باشی انسان. رومن رولان اکتبر ۱۹۱۲ پاریس). من و تو یک ما. ما به دست های هم محتاجیم.

labkh4nd.blogfa.com

و خدایی که در این نزدیکیس... - آمده از روشنی

http://labkh4nd.blogfa.com/post-21.aspx

و خدایی که در این نزدیکیس. تو حس شعری و من شاعری بی واژه. ای آمده از روشنی. با رگ های آبی،و شقیقه هایی بلند و زمخت. که گاهی پلکش بی فکر می پرد. و قلبش می تپد از یک هدف. و با نگاهش می سنجد. وسعت یک زاویه را. می پرد از هیچ به یک. و تنهایی را قسمت میکند. میدهد نیم آن را به عشق،نیم دیگررا به خود. که شقیقه هایش از اعتقاد سرشارند. و تو میتوانی نبض عشق را در رگ های آبیش به کرات احساس کنی. و سبکتر از یک پر، حجمی باشی در اغوش او. سال هاس مردی منتظر توست. که قوت در دست های اوست و زیبایی تو. می گیرد دست تو را.

labkh4nd.blogfa.com

و خدایی که در این نزدیکیس... -

http://labkh4nd.blogfa.com/post-28.aspx

و خدایی که در این نزدیکیس. تو حس شعری و من شاعری بی واژه. خنده دار هست.سال به سال به روز می شوم.میان کاغذ های پراکنده ی خود قطعه شعری که سال ها پیش گفته بودم را پیدا کردم . من با چشم هایم نگاه شرقی تو را می دزدم. و با ظرافت تو خواهم آمیخت بی آنکه بدانم خود را. آنگاه که پنجره های مهتاب در بطن شب بیدارند. تو پری تنهایی من باش. من ناگزیرم، پناهی باش گاه برای خیاالی دور. که در انزوا مبحوس یک فاصله است. تو بهانه ایی باش ، انتظار من ترد است. میدانم که خواهی آمد ، تو تمام من خواهی بود. و با هر کلمه تو را می بوسم.

labkh4nd.blogfa.com

و خدایی که در این نزدیکیس...

http://labkh4nd.blogfa.com/8605.aspx

و خدایی که در این نزدیکیس. تو حس شعری و من شاعری بی واژه. می توان ساده عشق ورزید. بی قید و بی شرط مهر ورزید. نه به آنچه که سببی باشد. یا طلبی از عشق یا که سودی باشد. عشق اندیشه رهایی من. رنگ زندگی وتنهایی من. تنهایی یعنی خود بودن. عشق به خدا و خلقت خود بودن. تنهایی فصل برداشت عشق است. دیده بودم در خواب. خود را تکه ابری. که باریدم و باریدم. تا شاید گلی بروید. نوشته شده در سه شنبه سی ام مرداد ۱۳۸۶ساعت 18:1 توسط بابک. اکر من می بارم.چرا تو نمناکی؟ اگر من می بارم هر شب. پشت این پنجره تنهایی. ذهن من مرطوب است.

labkh4nd.blogfa.com

و خدایی که در این نزدیکیس...

http://labkh4nd.blogfa.com/8705.aspx

و خدایی که در این نزدیکیس. تو حس شعری و من شاعری بی واژه. نگاهم خیره به ساعت است. دقایق چه بی اعتبارند. گویی که زمان به میل تو میگذرد. لحظه چه ایده ال است. خیال نگاهم را گود میکند. همنفسان.صدای مرا میشنوید؟ طنین صدایی که هسته ی پنهان این سکوت را سر انجام شکست و. با دست هایی پر از یک سیاهی آمده ، در یک سیاهی که سایه ام در آن مدتی پنهان بود و من در این حالت مبهم شکلی دوباره یافتم. یک زندگی مرد و زندگی دیگری متولد شد. نوشته شده در سه شنبه هشتم مرداد ۱۳۸۷ساعت 3:18 توسط بابک. هم نواز دل داده ایی بودم.

labkh4nd.blogfa.com

و خدایی که در این نزدیکیس...

http://labkh4nd.blogfa.com/8607.aspx

و خدایی که در این نزدیکیس. تو حس شعری و من شاعری بی واژه. من بودم، باران بود، تو نبودی. شعرهایم را برایت می خواندم. نه یک بار، نه صد بار. که وزن گیرند از بودن تو. اولین دیدارمان را می گویم. انگار همین دیروز بود. بین موهایت گل سرخی گذاشته بودی. من به تو گفتم. چه قدر رنگ صورتی به تو می آید. تو گفتی.چشمهایت مال من. زیر فرسوده ترین درخت آن باغ. عشق را تجربه کردیم. و مشق دلدادگی را، شب. کف دست هایمان نوشتیم. به خدا زندگی الفبایش همین سادگیس. که تو و من آن را سرمشق زده بودیم. ای آمده از روشنی. وسعت یک زاویه را.