jjmferreiro.blogspot.com
EL HOMBRE INACABADO: A sensación
http://jjmferreiro.blogspot.com/2015/01/el-nacimiento-del-nuevo-mundo.html
Poemas de J. J. M. Ferreiro. Domingo, 4 de enero de 2015. El nacimiento del nuevo mundo. Salvador Dali. Para crealo todo de novo,. Acantoade o ollo, transgredide. Sangrando a cicatriz do un. O mar caeu do ceo. A Terra ergueuse dos infernos. A traxedia e a sensación;. O vermello da cor, a turbación da imaxe. O relevo dun lóstrego. Descansa gozoso en se mesmo. Para crearlo todo de nuevo,. Aislad el ojo, transgredid. Desangrando la cicatriz de lo uno. El mar cayó del cielo. La sensación y la tragedia;.
jjmferreiro.blogspot.com
EL HOMBRE INACABADO: La estación de Carril
http://jjmferreiro.blogspot.com/2015/04/la-estacion-de-carril.html
Poemas de J. J. M. Ferreiro. Sábado, 4 de abril de 2015. La estación de Carril. La estación de Carril (Vilagarcía) inaguró el primer ferrocarril de Galicia. Y en el puro apretar de un sueño ruidoso. Miro desde la ventanilla al mar. Que aparece ante mí. Como una realidad auxiliadora. Estamos llegando a Carril. Las más antiguas pieles. Obedientes, los ojos van sellando la tarde. Y ensayan nubes que en mi distracción. Son como la melancolía. Espero que esta noche se empreñe de vida,. Y que a las estaciones.
jjmferreiro.blogspot.com
EL HOMBRE INACABADO: Corbain en el banco de Loiba
http://jjmferreiro.blogspot.com/2015/07/corbain-en-el-banco-de-loiba.html
Poemas de J. J. M. Ferreiro. Sábado, 25 de julio de 2015. Corbain en el banco de Loiba. Este banco, y el promontorio que continúa, está en Loiba (cerca de Ortigueira) al pie de un impresionante acantilado abierto a un mar infinito. Divisando desde este acantilado. Surco la misma singladura de todos los navíos. Que al fondo de la tarde sangran. Navego la misma derrota,. Incendio el mismo miedo. Y arrostro los mismos maderos de todos los barcos. Confieso el mundo como si fuese un sueño:. J J M Ferreiro.
jjmferreiro.blogspot.com
EL HOMBRE INACABADO: Reconstrucción (a partir del cuadro "Reconstrucción" de Miriam González)
http://jjmferreiro.blogspot.com/2015/05/reconstruccion-partir-del-cuadro.html
Poemas de J. J. M. Ferreiro. Sábado, 16 de mayo de 2015. Reconstrucción (a partir del cuadro "Reconstrucción" de Miriam González). Reconstrucción. Miriam González. Estos papeles blancos, esas cifras,. Cuando miro hacia atrás. De alguien elegido al azar,. De una mujer que casi ha sido. Hablo del miedo germinal. Como una metástasis blanca. 8212;los alambres en círculo. Y el mundo en sí mismo encogido. Toda la sangre de aquel dolor mínimo. Y el bosque girará de azules enramado. José Juan Martínez Ferreiro.
jjmferreiro.blogspot.com
EL HOMBRE INACABADO: No pulo da orixe
http://jjmferreiro.blogspot.com/2015/04/no-pulo-da-orixe.html
Poemas de J. J. M. Ferreiro. Lunes, 13 de abril de 2015. No pulo da orixe. Foi alí mesmo á beira. Que me decatei dos ríos. Vencidos e a luz en fuga. Foi alí mesmo,. No amnio do sentir, no pulo. Cando a historia non tiña. Historia, e ao final da eternidade. Só había cristais rotos. Tintinando nun fulgor defectuoso. Si, foi alí mesmo,. Cando eu era o Sol. Fue allí mismo, a la orilla del nacimiento,. Que me di cuenta de los ríos. Vencidos y la luz en fuga. Fue allí mismo, en el amnios del sentir,. Oaza de c...
jjmferreiro.blogspot.com
EL HOMBRE INACABADO: Canto verde
http://jjmferreiro.blogspot.com/2015/01/canto-verde.html
Poemas de J. J. M. Ferreiro. Martes, 13 de enero de 2015. Pallas de herba nos astros verdes. A montaña con toda a súa auga. Baléirase nun puro canto verde,. Nu como os metais, como o vidro. E o seus atavíos de luces musicais. Cando o canto aparece. Do que se sente. O do que foi sentido. A terra cos seus vivos e os seus mortos. En las estrellas verdes. La montaña con toda el agua. Se vacía en un puro canto verde,. Desnudo como los metales,. Como el cristal y su atavío de luces musicales. J J M Ferreiro.
jjmferreiro.blogspot.com
EL HOMBRE INACABADO: Farfállote
http://jjmferreiro.blogspot.com/2015/01/farfallote.html
Poemas de J. J. M. Ferreiro. Domingo, 18 de enero de 2015. Desnudos en la playa. Como farfalla o mar area. Ensancho as túas cadeiras. Palpito as túas nádegas. Digo os teus nefres. Mareo os teus peitos. Abismo o teu sexo. Pérdome na espesura das túas coxas quentes. E concibo os teus límites;. O muro dos nomes prohibidos,. Como balbucea el mar. Con el sentido junto. Me pierdo en la espesura de tus muslos calientes. Y concibo tus límites,. El muro de los nombres prohibidos;. La agridulce memoria de la nada.
jjmferreiro.blogspot.com
EL HOMBRE INACABADO: O murmurio do piñeiral
http://jjmferreiro.blogspot.com/2013/04/o-murmurio-do-pineiral.html
Poemas de J. J. M. Ferreiro. Domingo, 1 de marzo de 2015. O murmurio do piñeiral. O murmurio do piñeiral. Do outro, do que foi,. Que xa non me lembro que era. E que se espalla. El rumor del pinar. Silba en la ausencia de lo otro,. De lo que fue,. Que ya no me acuerdo qué era. Y que irradia leve en el aire. José Juan Martínez Ferreiro. Enviar por correo electrónico. Publicar un comentario en la entrada. Suscribirse a: Enviar comentarios (Atom). J J M Ferreiro. Cando as palabras senten.
jjmferreiro.blogspot.com
EL HOMBRE INACABADO: Corbain y las aves sin límites
http://jjmferreiro.blogspot.com/2015/04/corbain-y-las-aves-sin-limites.html
Poemas de J. J. M. Ferreiro. Miércoles, 29 de abril de 2015. Corbain y las aves sin límites. Aves en vuelo. Rosa Halloween. Entre las grietas del pinar, Corbain miraba atento el transcurrir de las aves. Como pasos sin ruido. 191;Cuál sería el sentido de este lugar en el mundo? 191;Podría explicar un poema. Los gestos de la luz involuntaria,. El sentido de estas criaturas que sin límites se alejan? Le parecía como si en los mares del cielo se hundiesen. La dureza del color y las brisas sin tiempo. Laberin...
jjmferreiro.blogspot.com
EL HOMBRE INACABADO: Chamas
http://jjmferreiro.blogspot.com/2014/12/sin-titulo.html
Poemas de J. J. M. Ferreiro. Martes, 23 de diciembre de 2014. Sin título. Félix Valloton. E sempre serás chama mentres viva. Tamén serás a queimadura. Y siempre serás llama mientas viva. También serás la quemadura. E eses "nuncas e sempres". Que morren, que se van do nada ao ninguén. 191;onde coidan a súa agonía? Cando chegue o fin, todo,. Só quedarán, porcas, lastradas,. As mans da terra, remexendo a cinza. Coa cinza doutras cinzas,. Sempre na chama redivivas. Y esos "nuncas y siempres". J J M Ferreiro.
SOCIAL ENGAGEMENT