FARAGIAAGELON.BLOGSPOT.COM

Φαραγγια των αγγελων: Μαΐου 2010

http://faragiaagelon.blogspot.com/2010_05_01_archive.html

Η ΣΟΔΕΙΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ. Στην οργή της ψυχής σου. Βάλε ένα σύννεφο πυκνό της βροχής. Στο ουράνιο τόξο που ακολουθεί. Θα δεις όλα τα χρώματα. Να σταλάζουν τη σοδειά των ονείρων. Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom). Τα ποιήματα αυτής της σελίδας, είναι μέσα από τις δύο ποιητικές συλλογές μου "Φαράγγια των Αγγέλων" και "Ένα πράσινο θολό". Η ΣΟΔΕΙΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ. Re: Τελικό νι (τελικό «ν) και η χρήση του. Πριν από 5 ώρες. Πριν από 2 χρόνια. Δήμος Χλωπτσιούδης, Αλλαγή κανόνων. Πριν από 4 μήνες. Πριν από 5 χρόνια.

Φαραγγια των αγγελων: Ιουλίου 2010

http://faragiaagelon.blogspot.com/2010_07_01_archive.html

Όταν πέφτει το φως. Κουρνιάζουν τα τεντωμένα βήματα. Κι οι φωνές που στο διάστημα της μέρας. Στ' αβέβαιο τραγούδι τους. Αποσιώπησαν την ταραχή τους. Κι έμεινες γυμνός, ακάλυπτος. Να περιμένεις το αναπότρεπτο φως της σελήνης. Να λούσει την κούραση της ψυχής. Που επιμένει στη σκληρή γαλήνη σου -. Που στέκεται στον άδειο χώρο. Να σε χωνιάσει στη σκιά της. Σαν τη μητέρα που θρηνεί. Τον πόνο του παιδιού της. Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom). Re: Τελικό νι (τελικό «ν) και η χρήση του. Πριν από 5 ώρες.

Φαραγγια των αγγελων: Νοεμβρίου 2009

http://faragiaagelon.blogspot.com/2009_11_01_archive.html

Παραπανίσιο κρέας μας μυρίζει εδώ. Λέξεις απ' τα δόντια βγαλμένες. Λουλούδι άγριο, χωρίς άρωμα,. Μα να Βαθιά ανάσα πύρωσε τον αγέρα. Ένα κύμα απ' τα ερέβη. Έστειλε τις πνιγμένες φωνές. Στον κόσμο της νύχτας. Όταν οι ψυχές σαν υπνοβάτες ορθώνονται. Καλώντας τα μύχια πάθη μας. Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom). Τα ποιήματα αυτής της σελίδας, είναι μέσα από τις δύο ποιητικές συλλογές μου "Φαράγγια των Αγγέλων" και "Ένα πράσινο θολό". Re: Τελικό νι (τελικό «ν) και η χρήση του. Πριν από 5 ώρες. Πριν από 2 χρόνια.

Φαραγγια των αγγελων: ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΗ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΜΟΡΦΟΥ (ΛΕΥΚΩΣΙΑ 1990)

http://faragiaagelon.blogspot.com/2009/03/1990.html

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΗ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΜΟΡΦΟΥ (ΛΕΥΚΩΣΙΑ 1990). Όταν ήμασταν έφηβοι, ξανοιγόμασταν. Στο περιβόλι ή στο ακρογιάλι. Με τις πέτρες και την κόκκινη θάλασσα. Τ' απογεύματα, με την αρμύρα στους γυμνούς ώμους,. Ανεβαίναμε στο θέατρο των Σόλων. Και χαϊδεύαμε από ψηλά τα κίτρινα στάχια. Που 'σβηναν κύματα - κύματα. Στην αποβάθρα του μεταλλείου. Πέρα στον ορίζοντα, σαν σκιές, καράβια. Ή οι ακτές της Τουρκίας. Κι ολόγυρα μεθυστικά πολιορκούσαν. Οι ανάσες των κοριτσιών. Έβγαινε ο Ορέστης τρελός,.

Φαραγγια των αγγελων: Ιουνίου 2010

http://faragiaagelon.blogspot.com/2010_06_01_archive.html

ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΞΕΡΟΥ. Σπίτια χαμηλοτάβανα σειρά περίμεναν. Τη δειλινή σκιά μας να χαμογελάσει. Στα οπλισμένα τόξα της κρυφής χαράς των κοριτσιών. Κι οι ματιές τους πιο πάνω από τη θάλασσα. Πάντα αφρισμένες να σημαδεύουν. Το χλωρό μας θόλο πάντα σαίτες. Βουτηγμένες στο μύχιο χρόνο τον κομμένο στα δυο. Τον κλεμμένο ιστό της αδέξιας ορμής μας. Οι πινελιές που χάραξε το φως των χειλιών τους. Αυλάκωσαν το μέτωπο μας. Να ταξιδέψουν τα λιγνά τους σώματα. Κι οι ψυχές που έμειναν πίσω. ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΞΕΡΟΥ.