farkhar2.blogfa.com

taghtagh.blogfa.com

سی اسفند -

http://www.taghtagh.blogfa.com/post-8.aspx

آن مرد بد از دود خوشش می آید. از آتش نمرود خوشش می آید. انگار تجارتش فروش ماهیست. از آب گل آلود خوشش می آید. ما نسل همیشه بی گناهیم پدر. هر چند اسیر دست چاهیم پدر. تقصیر تماممان فقط گردن توست. ما حاصل یک شب اشتباهیم پدر. تاریکی ده برای رنجش کافیست. یک شب هم تنها کنار تنهایی خود. می میرد واین کمال بی انصافیست. نوشته شده در دوشنبه ششم آذر ۱۳۸۵ساعت 1:25 توسط حسین میررکنی. شاید فردا بهانه ایی باشد.(فیلیسیتی).

taghtagh.blogfa.com

سی اسفند

http://www.taghtagh.blogfa.com/8508.aspx

سلام به همه امروز متاسفانه یا خوشبختانه از شعر خبری نیست فقط اگه نوت بوک(کامپیوتر همراه)واقعا رایگان می خواین(یعنی اگه مث من یه نیمچه شاعر بی پولین )پیشنهاد می کنم حتما به این. یه سری بزنین حتما خوشتون میاد. نوشته شده در جمعه نوزدهم آبان ۱۳۸۵ساعت 21:18 توسط حسین میررکنی. بالاخره سلام.اونم بعد از حدود یه سال واندی. خب برای شروع یه غزل تقدیم به خودم (تنها مخاطب این وبلاگ) و همه اونایی که توی. دنیای بی کران مجازی تصادفا واز بخت بدشون به این نوشته ها بر میخورن. پس دوباره سلام به دنیای اینترنت).

taghtagh.blogfa.com

سی اسفند -

http://www.taghtagh.blogfa.com/post-10.aspx

سلام به همه و بازم معذرت به خاطر تنبلی. یه غزل جدید و ویرایش نشده از خودم که اگه نقدش کنین یا لااقل نظرتون رو بهم بگین لطف بزرگی میکنین. گفتم کجای قصه برایت جهنم است. گفتم بگو عزیز دلم وقتمان کم است. گفتم به قدر کافی از این شهر رانده ایم. گفتم نرقص بین جماعت محرم است. گفتم گناه وسوسه کودکانه نیست. ول کن تمام شهر پر از ابن ملجم است. گفتم که آسمان پراز افتادن است و بس. گفتم بمان سقوط من و تو مسلم است. گفتم اگر پرنده نباشی چه میشود؟ اصلا مگر قضا و قدر دست آدم است؟ گفتم کسی که عاشق رنگین کمان شود.

taghtagh.blogfa.com

سی اسفند -

http://www.taghtagh.blogfa.com/post-14.aspx

بدون هرگونه توضیح اضافه. توری سفید روی سر دخترک نشست. حاجی کنار تازه عروسش به شک نشست. غمهای دخترک که به دریا شبیه بود. آرام و تلخ روی دلش تک به تک نشست. مادر به چشمهای ترش دست می کشید. دختر کنار سفره به زور کتک نشست. کف می زدند مردم ده پشت حجله اش. بر زخمهای کهنه قلبش نمک نشست. حاجی نزول خوار کثیفی است دخترم). این را که گفت روی لبانش ترک نشست. رحیم مرد فقیری است. بیچاره ای که قافیه را باخت شک نشست-. روی خیال دختر و خود را عقب کشید. زانو بغل گرفت کنار تشک. جارو کشید روی تمام عقایدش.

taghtagh.blogfa.com

سی اسفند

http://www.taghtagh.blogfa.com/8509.aspx

آن مرد بد از دود خوشش می آید. از آتش نمرود خوشش می آید. انگار تجارتش فروش ماهیست. از آب گل آلود خوشش می آید. ما نسل همیشه بی گناهیم پدر. هر چند اسیر دست چاهیم پدر. تقصیر تماممان فقط گردن توست. ما حاصل یک شب اشتباهیم پدر. تاریکی ده برای رنجش کافیست. یک شب هم تنها کنار تنهایی خود. می میرد واین کمال بی انصافیست. نوشته شده در دوشنبه ششم آذر ۱۳۸۵ساعت 1:25 توسط حسین میررکنی. شاید فردا بهانه ایی باشد.(فیلیسیتی).

taghtagh.blogfa.com

سی اسفند - .... به بعد

http://www.taghtagh.blogfa.com/post-15.aspx

بعد از یک سال دوباره سلام . خب گاهی اینجور غیبتها پیش میاد دیگه! سال نو همگی مبارک. امسال با همه سالای عمرم فرق میکنه آخه تازه معنی پیدا کردم. واقعی شدم و دیگه حالا. و اما از اینا. دوباره پیرهنش بوی دود ودم می داد. و کش وکش قدمهاش بوی سم می داد. صدای هق هق مادر خدای هر شب را. به بی گناهی این بچه ها قسم می داد. به بی گناهی این بچه ها که بهتر بود. قضا به یک یکشان بوسه عدم می داد. همیشه گیج کنار سماور نفتی. به بالشی که نه یادش به خیر لم می داد. دوباره چای ولرمی که استکانش را. پدر به جای نوازش به صورتم می داد.

taghtagh.blogfa.com

سی اسفند -

http://www.taghtagh.blogfa.com/post-9.aspx

سلام به همه دوستان و آشنایان برسانید چون باعث شادی روح آن مرحوم و تسلی خاطر بازماندگان خواهد بود. راستش گفتم این پست رو اختصاص بدم به یه شاعر با استعداد و در صورت جدی گرفتن قضیه آینده دار که خب براساس همون باند بازیا و انحصار طلبیای همیشگی معمول در دیار ادب پرور و ادیب کش یزد مثل خیلیا تو انجمنای ریز و درشت شهرم داره تلف میشه. فعلا سه تا دو بیتی یا در پاره ایی اوقات دوبیت از او. کبوترانه بیائید وقت پرواز است. و کوچه های افق روبه آسمان بازاست. چه خوب شد گره از پای چشمتان افتاد. مگس آمد وشد مهمان سفره.

taghtagh.blogfa.com

سی اسفند -

http://www.taghtagh.blogfa.com/post-11.aspx

مبارک غلام شماست و امیدوارم سالی پر از شعر پیش روی همه شما دوستای خوبم باشه. این اولین پست سال هشتاد و شش منه و امیدوارم خداوند کمک کنه و البته فرشته تنبلی هم خودشو بازنشسته کرده باشه تا بتونم تند تند بروز کنم. این پست رو تقدیم می کنم به فرشته نجاتم از شر سیاهیا و اون که دلش مث دریاست. امیدوارم همیشه بخنده و من رو هم تنها نذاره. یه غزل جدید جدید. سیاه تر شده ایی در سیاه چال کثیفت. تو مانده ایی و فقط دستهای خالی کیفت. دودست داری وانگار بی رمق ترازآن است. که نیمه خیز بگیری به زانوان ضعیفت.

taghtagh.blogfa.com

سی اسفند

http://www.taghtagh.blogfa.com/8406.aspx

میخوام به جای نوشتن شعر یه خورده حرف بزنم شاید اینجوری بهتر باشه نه؟ اما نه همون شعر نوشتن بهتره کی حوصله داره بشینه چرند بخونه؟ خانه پر بود پر از شهوت شب بیداری. فارغ از شیوه منحوس پدرسالاری. سال بیچارگی آمد و یکایک مردند. پدران از تب گاوی پسران از حاری. شادمان گردجسدهای جنب حلقه زدند. سر هر کوچه زنان لجن بازاری. اینچنین بود حکایت که زنا زاده شدیم. من و دیگر پسران ننه آب انباری. سه برادر شده بودیم سه تادمپایی. کش وکش زیر قدمهای پر از بی کاری. اولی رفت به جایی که خدا پیدا نیست. مثل پا درد شمال از نم شالی.

taghtagh.blogfa.com

سی اسفند

http://www.taghtagh.blogfa.com/8601.aspx

نمیدونم این پست رو چطوری شروع کنم. می دونین گاهی آدم به خودش میگه اینجا دیگه آخر خطه حتی خدا هم دیگه کاری ازش بر نمیاد کارت تمومه بچه. در کمال تعجب می بینی هنوزم میشه یه کاری کرد. میدونین خدا خیلی بزرگه اونقدر که همیشه یه کاری ازش بر میاد. اما فکر کنم ایندفعه دیگه واقعا. به هر حال یه غزل جدید تقدیم به همون که فکر میکنم کاریه که خدا برای من کرد تا همه عمرم رو ممنونش باشم. خل وچل دختر خالو رمضان می رقصد. آنقدر خل که به آهنگ اذان می رقصد. کدخدا رفته که شاید بتوان کاری کرد. رفته آنجا که خدا مثل زنان می رقصد.