FARSEYAN.BLOGFA.COM

tahtaghari2009.blogfa.com

کلبه پاییزی - غروب مکن ...

http://www.tahtaghari2009.blogfa.com/post-24.aspx

مقصود من از کعبه و بت خانه تویی. تو. قلمت تازه کن . و با هر آنچه از نام عشق برایت مانده. یادگاری بنویس برای عشق. که رنجور است بار کلام عشق. از تولدش تا مرگی که باز پایانی نیست او را . صبرت تازه کن . که من آغاز راه نرفته را می جویم. روی طاقتی که پر کرده بودمت از اضطراب. حک کن دوباره . صبر کن ای دل من را . که یاد بگیرم از تو مفهوم دوباره ی صدف را . تو امید من بمان. و نیلگون آسمان را بهانه ی تازه ای برای مولود از دست رفته هایت ندان! مگر به کدامین صفت بی منتهایش مردد می مانی. تو یادم ده . که مروارید وجود دارد.

tahtaghari2009.blogfa.com

کلبه پاییزی

http://www.tahtaghari2009.blogfa.com/9009.aspx

مقصود من از کعبه و بت خانه تویی. تو. به پاس حضور هستی . دیگر به پاس حضور نور. و به پاس حضور شب. دیگر به پاس حضور خاک. وبه پاس حضور ابر. و دیگر به پاس حضور دریا. و به پاس حضور موج. وبه پاس حضور میوه. برگی در تلاش نیست! و به پاس حضور برگ نیز. خاکی غنی نمی شود! و دیگر به پاس حضور مورچه. و حتی به پاس حضور خودشان. شخمی نمی زنند، صورت خاک را . وقتی نور هست ، شب سرک می کشد. وقتی ستاره چشمک می زند ، خورشید بساط حضور می افکند. وقتی ابر هست ، باران نمی بارد. وقتی باد هست ، ابر نای رفتن ندارد. تپشی بی ثمر . فقط تو ...

tahtaghari2009.blogfa.com

کلبه پاییزی

http://www.tahtaghari2009.blogfa.com/9206.aspx

مقصود من از کعبه و بت خانه تویی. تو. ابريه خاطره ها . خيس كوچه هاي خنده هايمان. خيس قولهاي مردانه يمان. براي هر نفسي ضربان ميشديم. براي هر خوابي تعبير ميشديم. براي هر نبضي همت گمارديم. براي هر اشكي باران شديم. و پاي لذت هر تبسمي شادمانه رقصيديم. و جاي خالي ستاره هاي خواب رفته چشمك زديم. با پاي دل رفته بوديم. كه خط وخطوط نشود آنچه از جان گذشتيم. كه قلم نزنند عاشقانه ي رفاقتمان را. گذر عبور را چاره اي نيست! دست ثانيه ها باز هم خاطره ساخت! قهر و آشتي و اشك و خنده. همه خاطره شد . دگر بار راهبرده ي كدام رهم؟

tahtaghari2009.blogfa.com

کلبه پاییزی

http://www.tahtaghari2009.blogfa.com/8904.aspx

مقصود من از کعبه و بت خانه تویی. تو. بنام دستان او . در مرغزار رویاهای تو جان می گیرد. و بر شالیزار دلتنگی های تو سبز می شود. دانه ای که خرد است. دانه به بار می نشیند ،پیش از آنکه پای در زمین های هکتاری او خاکی کند. و دل به سنگینی قلوه سنگ هایش دهد. و آغوش به سردی پهنه ی خاک بسپارد. من دانه را از دستان تو درو می کنم. پیش از آنکه خاک پرده از آن بدرد. و دانه سر خود فاش کند. پیش از آنکه قلب خود باز کند و نشانی از سر دلسوزی . من با صبوری چشمانم درو می کنم. و هر آنچه را که با گرمی گمنامی این نام.

tahtaghari2009.blogfa.com

کلبه پاییزی - عشق خاک

http://www.tahtaghari2009.blogfa.com/post-23.aspx

مقصود من از کعبه و بت خانه تویی. تو. این ظلمت صبح راهی نورم کرد. از حرف و حدیث مردمان دورم کرد. در ختم و غیاب اشعه ای از انوار. در نقطه ای کور و کدر تیرم زد. در پرده ای از حرم حریرت ای دوست. از معرکه ی عشق بی بندم کرد. از جمع شلوغتان بساطم چینم. تا خلوت جا نماز دریا میرم. دست طلب از شما جدا خواهم کرد. تا مرکز کهکشان دریا می رم. می رم که نگویید مجنون شده بود. از قید اصول خارج شده بود. می رم که ید شهر نازم نکند. در مهلکه ی جنون خمارم نکند. از گرمای هوای خودم غمگینم. در جدول ضرب عشقشان صغیر آمده ام.

tahtaghari2009.blogfa.com

کلبه پاییزی - پاییز !

http://www.tahtaghari2009.blogfa.com/post-22.aspx

مقصود من از کعبه و بت خانه تویی. تو. تا غوطه ور شدن هوای نفس هامان. تا گلوله شدن صداهامان. در پی ملاقات تنها یک قاصدک . تا سر منزل خضوع و خشوع برگ. در اوج نت باد. تا سر حد گنجانیدن اشک در لا به لا ی ترک های سنگ. کسی چه می داند که خش خش جنون انگیز پاییز از آن کیست؟ شاید این بار سنگی زیر پای عابری . شاید این بار سنگ است که برگ است! تا دوام ذکر قدم ها ی خسته ی هر روزت. و چشمان افتاده ی هر شبت. تا خود صلابت های گر گرفته از خشم سکوت هایت. تا خود کوه استقامت پدرانه ات. تا خود بوسه های مادرانه ات.

tahtaghari2009.blogfa.com

کلبه پاییزی - به پاس حضور هستی ...

http://www.tahtaghari2009.blogfa.com/post-26.aspx

مقصود من از کعبه و بت خانه تویی. تو. به پاس حضور هستی . دیگر به پاس حضور نور. و به پاس حضور شب. دیگر به پاس حضور خاک. وبه پاس حضور ابر. و دیگر به پاس حضور دریا. و به پاس حضور موج. وبه پاس حضور میوه. برگی در تلاش نیست! و به پاس حضور برگ نیز. خاکی غنی نمی شود! و دیگر به پاس حضور مورچه. و حتی به پاس حضور خودشان. شخمی نمی زنند، صورت خاک را . وقتی نور هست ، شب سرک می کشد. وقتی ستاره چشمک می زند ، خورشید بساط حضور می افکند. وقتی ابر هست ، باران نمی بارد. وقتی باد هست ، ابر نای رفتن ندارد. تپشی بی ثمر . فقط تو ...

tahtaghari2009.blogfa.com

کلبه پاییزی

http://www.tahtaghari2009.blogfa.com/8906.aspx

مقصود من از کعبه و بت خانه تویی. تو. تا غوطه ور شدن هوای نفس هامان. تا گلوله شدن صداهامان. در پی ملاقات تنها یک قاصدک . تا سر منزل خضوع و خشوع برگ. در اوج نت باد. تا سر حد گنجانیدن اشک در لا به لا ی ترک های سنگ. کسی چه می داند که خش خش جنون انگیز پاییز از آن کیست؟ شاید این بار سنگی زیر پای عابری . شاید این بار سنگ است که برگ است! تا دوام ذکر قدم ها ی خسته ی هر روزت. و چشمان افتاده ی هر شبت. تا خود صلابت های گر گرفته از خشم سکوت هایت. تا خود کوه استقامت پدرانه ات. تا خود بوسه های مادرانه ات. این تو و این ...

tahtaghari2009.blogfa.com

کلبه پاییزی

http://www.tahtaghari2009.blogfa.com/9104.aspx

مقصود من از کعبه و بت خانه تویی. تو. حوضی پر ز تو . هر وقت خواستی بنویسم. و هر وقت خواستم بنویسم. باز هم تو آمدی . تو را رفتنی نیست ، به مثال جان که نرود مگر به اذن صاحبش. چه تقدیمی نمودی آن دم که هیچ چیز را جز سکوت خلوت شب چشمانت ندیدم. می مانم همان جا. پای همان عنوانی که جرقه ی قلمم کردی. تا بل تر کنم زبریه قلمم را با نام تو . می نشینم همان جا. همان جایی که نیست خلوتی خالی تر از آن. آن جایی که آرزوهایم هم خواب تو را می بینند. همان گوشه دنجی که از صدای تو ساز لالایی می سراید. از من بودنی و از تو خواستنی.