farshid.blogsky.com

afkari.persianblog.ir

پرواز - فرشید افکاری

http://afkari.persianblog.ir/post/15

Laquo;روح بیخواب». خنده ی جسم تهی بر کفنم می چرخد. روح بیخواب خدا در بدنم می چرخد. در غروبی که نگاه همه را سایه گرفت. سایه ی شعله وری دور تنم می چرخد. باد پاییز اسیری ز سر خانه گذشت. در نسیمی که به گرد گونم می چرخد. این نفس نیست که ذهن قفسی میبینی. عالم انگار به دور دهنم می چرخد. قلب این خانه ی ویرانه سکوتست ولی. دشمنی هست که گرد وطنم میچرخد. زندگی مرگ درختیست که در زوزه ی باد. همچو برگی به کویر چمنم می چرخد. نعره ی چاه جنونی که چو آواز کند. عالم مرده ز عرشی همه را آز کند. در رگم توده خفاش شبی بی خونست.

afkari.persianblog.ir

طوفان - فرشید افکاری

http://afkari.persianblog.ir/post/29

میگذرم از قلب سیاهش. و چون خورشیدی روییده میشود. در سنگفرش یک خیابان. در آسفالت شنا میکند روحی. قیرگونه فریادم میزند خاک. آینه های شکسته آمیخته در هم. و هر قطعه نشان میدهد صحنه ای را. از گذشته های واژگون. غنچه ها میچکد از صخره خورشید شبم. بر تن خشک لبم. شعله ی بی ثمری مرده به فریاد تبم. برده نفرین مرا در ره ویرانه گری. ساحر در به دری. شرح افسون من خسته ندارد اثری. در رگم صاعقه ها شاهد طوفان منند. تیشه ی جان منند. این همه آیه که پروانه ی ایمان منند. شاعر شعله وری جام مذابی بدهد. نغمه سوزاند و نرفت.

afkari.persianblog.ir

زنجیر - فرشید افکاری

http://afkari.persianblog.ir/post/26

شبیه چرخش روحی به دور تصویرم. میان مهکده ای در هجوم تبخیرم. شکسته هاله محو جزیره ای آبی. که مرده روی غبار تباه اکسیرم. کنار کوچه ی سردی نشسته در غصه. وجود در به در سایه های شبگیرم. چو ردپای سیاهی به شهرکی خالی. روانه گشته سکوت تمام تقدیرم. ز قعر چاه تباهی دمیده دستانی. که بوده معنی خواب و سراب تعبیرم. بگو که مرگ قفس را میان آتش ها. که پیش وهم و خیال و شراره اندوه. به تیر روح فراری دوباره میمیرم. نگاه چشمه ی خشم و ترانه رگبار. فرشته های جزامی به سینه دیوار. میان صحنه خواب و خروش اندوهم. پيام هاي ديگران .

farshida.blogspot.com

فرشید افکاری: September 2010

http://farshida.blogspot.com/2010_09_01_archive.html

از سفر طولانی کوچه های دریایی. و شهرهای طوفانزده / و کشورهای گردابی / چمدانی رعد و برق آورده ام. آن هم در خانه ای که گردباد در آن گرفتار است. انگار در اتاق کوچک خانه ، طوفان شن گیر افتاده / آسایش اینجا هم مرده. گاهی از زمین ذهنم دستی به بزرگی خورشید در می آید که می خواهد . کی میتواند نور مرده ی خاطراتم را روشن کند در این تاریکی. لامپ این خانه ی مرده ، یک مهتابی پیر است که قطع و وصل میشود. انگار ماه آسمان هم . صاعقه ها دارند از آسمان خراش ها بالا میروند. و حالا به چمدان رعد و برقی من فرو میروند . . از تار...

farshida.blogspot.com

فرشید افکاری: June 2009

http://farshida.blogspot.com/2009_06_01_archive.html

تُو نبودی تا بهت بگم که عاشقت شدم. تو غروب لحظه ها خورشید مشرقت شدم. ندیدی میون دریای غم و تنهایی ها. اومدی پیش منو سوار قایقت شدم. دل دریایی تو ساحل صحرای منه. که چشای تو مثه تموم دنیای منه. بی تو بودن مثه کابوسه و دنیا یه سراب. ولی اون رنگ نگات تموم رویای منه. مثه یه زنده ی بی روحه وجود سرد من. تو نباشی قلب من شعله میگیره درد من. آتیشه توی تنم بیا که بی نگاه تو. میشم اون شعله ای که حتی نمونه گرد من. 171;پرچم ایران . توی سینه ی وجود من یه سایه ی غمه. توی چهره ی تو عشقی شبیه یه پرچمه. مشاهده نمایه کامل من.

farshida.blogspot.com

فرشید افکاری: ساعت دیواری

http://farshida.blogspot.com/2010/12/blog-post_25.html

ساعت دیواری. قلب دیوار غم است. گر جوان هم باشی. باز هم وقت کم است. با وجودی غمگین، دیدم آن ساعت ِ دیواری را . ده دقیقه تا دو". ساعت با عقربه هایش به من می خندد! من به او می گویم : تو چرا خندانی؟ تو که با سه عقربه ، گرد آن دایره سرگردانی! او جوابی با غرور فریاد کرد:. من همان شاد ترینم در زمین. در همین دایره ی سرگردان . بین این سه دست باریک و نهان. سالها می گذرند لحظه ها می آیند. هر چه بیشتر گذرد. من بزرگتر بشوم. در چنین وادی ارقام بلند . صفر من گشت هزار . آن هزارم ، دو هزار! خنده ام بهر همین است بدان.

afkari.persianblog.ir

تندیس - فرشید افکاری

http://afkari.persianblog.ir/post/25

ز شرم داغ کویر و نگاه شعله ی خیس. لباس تیره گرفته کرانه ی تلبیس. به گیسوان سیاهی سکوت سایه رنج. و خاک سرخ شکنجه به پنجه هر گیس. نگاه خون مسیح و تجاوز مرگی. به ذات مریم پاکی که مرده در تندیس. حلول روح ستاره به صخره ای بی نور. صدای کفر خدا در تقد س ابلیس. غریب خاک و بهار خزان و اندوهم. چنانکه پرسه زنم در جهنم پردیس. به حکم روح سرابی شکسته محکومم. چو شمع شعله ی آب و شراره ی مومم. بهار آتش ما را شکوفه ی خون است. که گشته دشت تباهی جهان مسمومم. چگونه در غم دنیا ترانه می بینی. کلام سرد مرا در نگاه مغمومم.

afkari.persianblog.ir

خاوران - فرشید افکاری

http://afkari.persianblog.ir/post/14

Laquo;آتش میزند». خون دشنه بر گلوی سینه آتش میزند. خاطرم را ماتم دیرینه آتش میزند. چهره ی سرد و سکوت لحظه های تیره را. روح ترسانی تن آیینه آتش میزند. بنگر این دریای غمرا در غبار چشم سرخ. اشکشان را چشمه های کینه آتش میزند. عصر دلگیری که فواره به باران سراست. یادگاری مرده بر آدینه آتش میزند. نقشه ی مرگی ز دین ساحران سایه ها. راز من را در دل گنجینه آتش میزند. تا کسوف لحظه ها بر روز یلدا میچکد. سایه ی دیروز تو بر نور فردا میچکد. گرچه روی آن کویری که عدالت را ندید. خواب رود و حسرت مواج دریا میچکد.

afkari.persianblog.ir

صاعقه - فرشید افکاری

http://afkari.persianblog.ir/post/20

نقش بی روح نقاب و دل غمگین شده ام. قعر چاه و بدن مرده ی شاهین شده ام. روز اعدام و طناب و نفس و طبل و دعا. شهر باریدن پروانه ی آمین شده ام. اسم من روح طلسمست به صلابه ی جسم. که به افسانه ی جادو زده نفرین شده ام. صحنه ی بارش سایه به رخ عکس منست. غرش صاعقه و آتش رنگین شده ام. مثل خاکستر آبی به یخ رود بهار. بر زمستان تهی آیه ی دیرین شده ام. گیرم که ازین خرقه ی ملعون ننویسم. از رود سر و جاده ی گلگون ننویسم. از خاور معدوم و تن مرده ی خورشید. بر نقش ندا و دل مدفون ننویسم. گیرم که نگویم گذر سیل فنا را.

afkari.persianblog.ir

امواج شب - فرشید افکاری

http://afkari.persianblog.ir/post/22

Laquo;صحن سرخ». به صحن سرخ غبارم درخت می بارد. و سایه روی ستاره چه سخت می بارد. جزیره ای که به اعماق شاخسار منست. به روی خواب چمنزار ل خت می بارد. لباس پاره ی سرخی میان چشم خداست. ببین چگونه براین تاج و تخت می بارد. کویر جغد سفیدست و جنگلی تیره. که لعل اسب سیه روز بخت می بارد. کنون که رخت نگاه ستاره بی نورست. شرار آتش ابری به رخت می بارد. Laquo;امواج شب». سایه با بارش شبواره تو را دوش گرفت. روح بیدار تو را سخت در آغوش گرفت. دره ی نور مرا کشت به دریای سیاه. بر تن پنجره ها پرده ی خاموش گرفت.