genzo.blogfa.com

ehsun.blogfa.com

بادکنک سوراخ - غزل

http://www.ehsun.blogfa.com/post-22.aspx

تنها سلاح من کلمات شکستهای. تا بشكنم دری که به اصرار بستهای. در باتلاق واژه فرو میروم و تو. جان دادن مرا به تماشا نشستهای. دیگر چه مانده از همهی واژههای من؟ اما"ی نا امیدی و "آیا"ی خستهای. با آن نگاه تلخ گواراتر از عسل. خنجر بزن به من، چه نزاع خجستهاي! بفرست باز سوي سرانگشتهاي من. از جوخهي مبارز موهات دستهاي! قلب من و سر تو سلاح نبرد ماست. بيشك تويي برندهي اين جنگ هستهاي. نوشته شده در جمعه بیست و پنجم مرداد ۱۳۸۷ساعت 22:54 توسط احسان شفیعی زرگر. ناف بریده از کهکشان بی شیر. با دست های رنگی.

ehsun.blogfa.com

بادکنک سوراخ

http://www.ehsun.blogfa.com/8510.aspx

خیال شعله های سرخ شومینه. امشب کلید خانه را جا نگذاشته ام. نوشته شده در سه شنبه دوازدهم دی 1385ساعت 12:41 توسط احسان شفیعی زرگر. ناف بریده از کهکشان بی شیر. با دست های رنگی.

ehsun.blogfa.com

بادکنک سوراخ - غزل

http://www.ehsun.blogfa.com/post-20.aspx

تن تو هاله ای در دود سیگار من است امشب. تماشای گریز حجم تو کار من است امشب. صدای گام هایت کوبش دمام مرگ من. و هر دم یک قدم تا چوبه ی دار من است امشب. تو مأیوسانه می پرسی: "چرا باید. چرا باید.". اگر جز این صدایی هست تکرار من است امشب. چه دیوار بلندی ساختم از خاطرات تو! و هر خشتی از این دیوار آوار من است امشب. این را کسی جدی نمی گیرد. زمین و آسمان در کار انکار من است امشب. گریزی نیست وقتی او که نامش را نمی دانم. چنین می تازد و در دستش افسار من است امشب. به تخدیر غزل امشب به آرامی گذشت اما. با دست های رنگی.

ehsun.blogfa.com

بادکنک سوراخ - دیوار

http://www.ehsun.blogfa.com/post-24.aspx

در کنار حسام و سیما. حافظ از جور تو حاشا كه بگرداند روي. من از آن روز كه در بند توام، آزادم! من دور يكي از انگشتهايم نخي ميبندم تا يادم باشد در آن حالت چهار زانو چيز ديگري را هم تجسم كنم نداشتن را و نبودن را. براي من لذت بزرگي است كه چيزي را نداشته باشم. كه هميشه حس كنم چيزي كم است. چيزي نيست. و بعد آن را آنقدر عظيم و دستنيافتني بدانم كه برايش گريه كنم. ولي ما همچنان براي الفاظ زندگي ميكنيم و براي الفاظ مي جنگيم و براي الفاظ كشته ميشويم. ناف بریده از کهکشان بی شیر. با دست های رنگی.

diane.blogfa.com

سیب سرخ عاشقی

http://www.diane.blogfa.com/8610.aspx

به تو گويم ای سنگ شکیبای سپید. سالهاست، بسته ام دفتر جان. ولی گاه خود بی خبرم. دنيا همه رنگ است و خیال. من از اين کابوس سياه. گاه ، نا گاه بی خبرم. مانده ام من که کجا. يا به کدام هنگام زمان. از دل این کابوس تباه. به یکی راه دگر. یا که رویای دگر. یا که خاموشی پندار روان. آه سنگ شکيبای سپيد. مهره مار، بخت سياه. به اشا، بر آتش پاک. من زین جا، رهگذرم. گاه ناگاه بی خبرم. بسته ام دفتر جان. مانده ام بی جوش و تکان. های، نگذرم، آه نگذرم. که من مرده به راه. به این راه گذر یا که خیال. من نگذرم، من نگذرم!

rasoolkamrani.blogfa.com

پاییزان(غزل امروز)

http://www.rasoolkamrani.blogfa.com/8911.aspx

مرا تو بی سببی نیستی. براستی صلت کدام قصیده ای. مردی به جرم رابطه محکوم شد غزل. از دست های باکره محروم شد غزل. گفتی به عشق کافری اما دروغ بود. با لرزش صدای تو معلوم شد غزل. تشویش و ذوق حادثه ی اولین سلام. در پای دار خاطره معدوم شد غزل. دستی شبیه فاجعه خم شد، هوای شعر. با زهرخند تلخ تو مسموم شد غزل. از پشت خط، نه، . هیچ پیامی نمی رسد. حالا مرام فاصله مفهوم شد غزل. اینجا کسی درون خودش مست می کند. این سبک گریه بعد تو مرسوم شد غزل. بغض و سکوت، حکم دل و کل ماجرا. با اشک های چشم تو محتوم شد غزل.

rasoolkamrani.blogfa.com

پاییزان(غزل امروز) - رابطه

http://www.rasoolkamrani.blogfa.com/post-48.aspx

مرا تو بی سببی نیستی. براستی صلت کدام قصیده ای. مردی به جرم رابطه محکوم شد غزل. از دست های باکره محروم شد غزل. گفتی به عشق کافری اما دروغ بود. با لرزش صدای تو معلوم شد غزل. تشویش و ذوق حادثه ی اولین سلام. در پای دار خاطره معدوم شد غزل. دستی شبیه فاجعه خم شد، هوای شعر. با زهرخند تلخ تو مسموم شد غزل. از پشت خط، نه، . هیچ پیامی نمی رسد. حالا مرام فاصله مفهوم شد غزل. اینجا کسی درون خودش مست می کند. این سبک گریه بعد تو مرسوم شد غزل. بغض و سکوت، حکم دل و کل ماجرا. با اشک های چشم تو محتوم شد غزل.

rasoolkamrani.blogfa.com

پاییزان(غزل امروز) - خنده توی فنجان

http://www.rasoolkamrani.blogfa.com/post-49.aspx

امشب به قصه ی دل من گوش میکنی. فردا مرا چو قصه فراموش می کنی. جام جهان ز خون دل عاشقان پ ر است. حرمت نگاه دار اگرش نوش می کنی. چپیده زیر پتو، غرق بوی نسکافه. مدام توی سرش گفتگوی نسکافه. ا لو، ببین منم آهو، چقدر بی خوابی! غروب منتظرم روبروی نسکافه. چقدر عقربه ها در سکوت ل ه ل ه زد). که مرد تشنه قدم زد به سوی نسکافه. سلام، مثل همیشه که دیر فرمودید! سلام، خنده و . تر شد گلوی نسکافه. و باز جمله ی مجهول باز باید رفت. که عکس سایه ای افتاد روی نسکافه. عزیز، فال تو را من سیاه می بینم. سیاه مثل شیاطین کوی نسکافه.

rasoolkamrani.blogfa.com

پاییزان(غزل امروز)

http://www.rasoolkamrani.blogfa.com/8903.aspx

آنسان ستودمت که بدانند مرد مان. محبوب من به سان خدایان ستودنی ست. الحق و الا نصاف پری زاده ای صدف. لبریز از ظرافتی و ساده ای صدف. دریای گیسوان تو را پرسه می زنم. حالا برای غرق من آماده ای صدف. من در مسیر مبهم چشم تو گم شدم. تنها دلیل غربت این جاده ای صدف. شاید شبی خدای جهان مست بود و تو. از دست او به بخت من افتاده ای صدف. دلتنگی و ترانه و گیتار سهم من. دیگر بهانه دست دلم داده ای صدف. رسول کامرانی / 1386.6.27. نوشته شده در یکشنبه دوم خرداد ۱۳۸۹ساعت 19:46 توسط رسول کامرانی. شعرهای من در آوای آزاد.