gili.ir

hetav.persianblog.ir

دستهای نا آشنا

http://hetav.persianblog.ir/1392/9

کاش کسی مرا هم میان تاریکی سایه ها پنهان می کرد. نویسنده : مریم رضائی. ساعت ۳:۳٩ ‎ب.ظ روز ۱۳٩٢/٩/۱۸. آنقدر نا‌پیدا و رها کشیدم خودمان را میان آنهمه رنگ که هیچ کس نمی‌تواند بودنمان را ببیند. فقط من می‌دانم آنجایی و دلم که حالا عجیب برای خیالهای رنگی و واقعی تنگ شده است. این یکی نقاشی را امضا هم نکردم. نمی‌دانم چرا؟ شاید دلم نخواست کسی بداند که این من بوده‌ام که ترا و دلتنگی‌ام را در تاریکی‌های این تصویر پنهان کرده‌ام. در کوچه باد می آید. این ابتدای ویرانیست. نویسنده : مریم رضائی. من زنده مانده ام هنوز و ا...

hetav.persianblog.ir

دستهای نا آشنا

http://hetav.persianblog.ir/1392/10

پشت شیشه برف میبارد. نویسنده : مریم رضائی. ساعت ۱٢:٢٩ ‎ق.ظ روز ۱۳٩٢/۱٠/۱٢. وقتی همه‌ی آن چیزی که زمانی با کسی داشته‌ای ناگهان در روزگارت تمام می‌شود. خاطره‌ها دیگر به چه کاری می‌توانند بیایند؟ که می‌گویم منظورم دیگر نبودن است. با عمیق‌ترین مفهومش. مثل تمام شدن آن ظرف بلوری که آنروز از دستم افتاد کف حیاط و هزار تکه شد. تمام شد بودنش ناگهان. این منم هنوز که مثل همان کودکی‌هایم نشسته‌ام توی تاریکی اتاق. درباره : یک دختر ساده - جدی - آرام و معمولی. فقط همین . پروفایل مدیر : مریم رضائی. پشت شیشه برف میبارد.

hetav.persianblog.ir

دستهای نا آشنا

http://hetav.persianblog.ir/1392/5

صدای آب . صدای ساز. نویسنده : مریم رضائی. ساعت ٢:٠٧ ‎ب.ظ روز ۱۳٩٢/٥/۱٦. نشسته‌ام روی آن صندلی مقابلت با آن روکش جاجیمی در حالی که انباشتگی ذهنم امانم را بریده است و چشمانم سنگین است از بی‌خوابی‌های اینروزها. دلم می‌خواهد کسی باشد که برایش حرف بزنم از این انباشتگی ذهنم که پر است از حرف. دلم می‌خواهد تو آن آدم باشی ولی حسی هست که می‌گوید نیستی. نمی‌توانی باشی. من ناآرامم. ناآرام اما خوشحال و مثل همیشه مهربان . نوشتمش اینجا که یادت نرود. همین! چه میشود کرد دیگر. من اینجور آدمی هستم. :(. نویسنده : مریم رضائی.

hetav.persianblog.ir

دستهای نا آشنا

http://hetav.persianblog.ir/1391/7

رقص ذرهها در نور آیا پایانی هم دارد؟ نویسنده : مریم رضائی. ساعت ٧:۱۱ ‎ب.ظ روز ۱۳٩۱/٧/۱٩. می‌ایستم مقابل آن پنجره ناآشنا و خیره می‌شوم به شیب شیروانی‌های نقره‌ای رنگ مقابل و گوش می‌دهم به صدای آن سازی که رهاست توی فضای اتاق لای تک تک ذرات غباری که در نور آفتاب پاییزی می‌رقصند. و من اما حالا، دیگر به معصومیت کودکی‌هایم نیستم که ساعتها مجذوب رقص ناتمام این ذرات در نور می‌شدم. چطور می‌توان به همه‌ی آنها گفت که بس است. دیگر تمام شده است؟ چطور می‌شود داستانهای تمام شده را متوقف کرد؟ کاش همه چیز به سادگی شستن ی...

hetav.persianblog.ir

تبریک - دستهای نا آشنا

http://hetav.persianblog.ir/post/281

نویسنده : مریم رضائی. ساعت ٦:٤٢ ‎ب.ظ روز ۱۳٩۳/۱/٧. حال عجیبی دارم اینروزها. خوب بهار است دیگر حالا و سال نو شده و شاید روزگار هم. اما من بی‌قرارم. دلم دستهای نگاه مهربانی را می‌خواهد که آدم را نوازشگرانه بکاود و نرم باشد مثل حریر و گرم مثل عشق و بلد باشد دل آدم را بی‌تاب کند و خوشحال. نگاهی که چیزی را درون آدم بیدار کند و زنده. و دل را کمی تازه کند و امیدی داشته باشد در خودش برای عبور از لحظه‌های تلخ. برای عبور از میان دشوار زندگی. از میان اینروزها. پروفایل مدیر : مریم رضائی. پشت شیشه برف میبارد.

hetav.persianblog.ir

چه می‌شود کرد دیگر.... من اینجور آدمی هستم.... :( - دستهای نا آشنا

http://hetav.persianblog.ir/post/262

چه میشود کرد دیگر. من اینجور آدمی هستم. :(. نویسنده : مریم رضائی. ساعت ٥:٠٥ ‎ب.ظ روز ۱۳٩٢/٥/۱۱. دارم به تو فکر می‌کنم که حالا دیگر، نمی‌دانم حتی کجایی. دوباره شده‌ای چراغ کوچکی در پنجره چت، که گاهکی روشن می‌شود و تمام. یادم می‌آید که نه مرا یادت هست و نه بودنم را و نه حتی صدایم و یا دستهایم را. تمام شده‌ام توی روزگارت، مثل محو شدن. رقص رنگین و کوتاهش. کنارت، خانه را ترک کنی. اما برای من، فراموش کردن تو شاید سالها زمان ببرد. آخر آدمها توی زندگی من حباب نیستند. آدمها توی زندگی من، درخت هستند که افراشته...

hetav.persianblog.ir

خالی و عمیق و مکرر - دستهای نا آشنا

http://hetav.persianblog.ir/post/251

خالی و عمیق و مکرر. نویسنده : مریم رضائی. ساعت ٦:۱٥ ‎ب.ظ روز ۱۳٩۱/٩/۱٥. اینست که همیشه هستند. تنها گاهی پهنشان می‌کنم لبه‌ی آفتابگیر ذهنم تا آفتاب روزمرگی‌هایم کمرنگشان کند. اما همیشه هستند آنجت توی خیالم و خوابم و بیداری‌هایم. چکارشان می‌شود کرد؟ باور کن که خسته‌ام از این دلداری‌های الکی. از این حرفهایی که خودم اعتقادی به آنها ندارم. و از تو که جوری حرف می‌زنی که، انگار آسمان دنیایت به زمینش چسبیده است. چطور می‌توانم به تو بگویم که من در همین اوضاع و شرایطی که تو می‌...پروفایل مدیر : مریم رضائی. زنانه ت...

hetav.persianblog.ir

مالیخولیا... - دستهای نا آشنا

http://hetav.persianblog.ir/post/267

نویسنده : مریم رضائی. ساعت ۱٢:۳٠ ‎ب.ظ روز ۱۳٩٢/٧/٢. خوب نیستم. نمی‌دانم چرا اما؟ باید خوب باشم اینروزها. خیلی دلیل هست که می‌شود بخاطرشان خوب بود. می‌شود خوب باشم بخاطر آنهمه لایکی که نقاشی‌هایم می‌خورند. می‌شود خوب باشم برای کارهای تازه‌ام که کلی طرفدار دارد. یا هیچ کدام از اینها هم که نباشد، لااقل باید بخاطر مشتری خوبی که یکی از نقاشی‌هایم پیدا کرده است ، خیلی خوب باشم. اما باز هم خوب نیستم. ناگهان پدر قصه دیگر نباشد. و مادر قصه در هنگام تولد فرزندش، حتمن غمگین خواهد بود. احساس بدی است. اینکه مجبور...

hetav.persianblog.ir

دستهای نا آشنا

http://hetav.persianblog.ir/1391/9

خالی و عمیق و مکرر. نویسنده : مریم رضائی. ساعت ٦:۱٥ ‎ب.ظ روز ۱۳٩۱/٩/۱٥. اینست که همیشه هستند. تنها گاهی پهنشان می‌کنم لبه‌ی آفتابگیر ذهنم تا آفتاب روزمرگی‌هایم کمرنگشان کند. اما همیشه هستند آنجت توی خیالم و خوابم و بیداری‌هایم. چکارشان می‌شود کرد؟ باور کن که خسته‌ام از این دلداری‌های الکی. از این حرفهایی که خودم اعتقادی به آنها ندارم. و از تو که جوری حرف می‌زنی که، انگار آسمان دنیایت به زمینش چسبیده است. چطور می‌توانم به تو بگویم که من در همین اوضاع و شرایطی که تو می‌...پروفایل مدیر : مریم رضائی. زنانه ت...

hetav.persianblog.ir

او که حالا نیست کنار من... - دستهای نا آشنا

http://hetav.persianblog.ir/post/258

او که حالا نیست کنار من. نویسنده : مریم رضائی. ساعت ٩:۳٧ ‎ب.ظ روز ۱۳٩٢/۳/۱٩. نقاشی، آرامبخش خوبی است برای تنهایی‌های من. زبانی است برای حرفهای دلم برای حرفهایی که نه می‌شود گفت، و نه می‌شود نوشت. با نقاشی می‌شود دنیا دنیا حرف زد بی‌ هیچ ترسی از اینکه غریبه‌ای بتواند، عریانی لحظه‌های خیال آدم را لمس کند. و من حالا مدتیست بی‌وقفه می‌کشم و رنگ می‌زنم آنچه را که تکه پاره‌های دنیای تنهایی منست. می‌نشینم و احساسم و خیالم و روزگارم را نقش می‌کنم، درست همانطوری که. در دنیای منست و یا. نشسته و سه‌تارش را می&...