zenonas.blogspot.com
Τα γραφήματα της καρδιάς μου: Αυγούστου 2014
http://zenonas.blogspot.com/2014_08_01_archive.html
Τα γραφήματα της καρδιάς μου. Στα μάτια κρύβεται η αλήθεια της ψυχής μας. Δευτέρα, 25 Αυγούστου 2014. Θ' αφεθώ στην αγκαλιά σου να με κλείσεις. Σ’ έχω χάσει κι ας κοιμάσαι στο πλευρό μου. Πάνε μέρες που δεν ζεις πια στ’ όνειρό μου. Πως αφήσαμε τα αισθήματα και σβήσαν. Δυο καρδιές τόσο πολύ που αγαπηθήκαν. Δεν μπορώ να σε κοιτάξω πια στα μάτια. Η αγάπη και τα χάδια γίναν δάκρυα. Δυο σκιές μισοσβημένες οι καρδιές μας. Προχωράμε δίχως ίχνος απ’ το χθες μας. Δεν μου κάνει αυτό τ’ αντίο να σου δώσω. Θ αφεθώ σ...
zenonas.blogspot.com
Τα γραφήματα της καρδιάς μου: Ιουλίου 2013
http://zenonas.blogspot.com/2013_07_01_archive.html
Τα γραφήματα της καρδιάς μου. Στα μάτια κρύβεται η αλήθεια της ψυχής μας. Πέμπτη, 18 Ιουλίου 2013. Έχω για σένα μια αγκαλιά. Είσαι το φως μες στο σκοτάδι μου. Μια αγκαλιά στην απουσία. Αυτό έχει μόνο σημασία. Να ‘σαι ο ουρανός για το φεγγάρι μου. Ν’ απλώνεις όλα σου τ’ αστέρια. Να παίζουν μες στα δυο μου χέρια. Σαν οι εποχές θα μας γυρίζουν. Εκεί που τα λουλούδια ανθίζουν. Κι όταν νυστάζω την αυγή. Μες στη δική σου την αυλή. Θα φέρνω εγώ το μαξιλάρι μου. Πόσο μ’ αρέσει αυτό το χάδι σου. Links to this post.
zenonas.blogspot.com
Τα γραφήματα της καρδιάς μου: Σεπτεμβρίου 2013
http://zenonas.blogspot.com/2013_09_01_archive.html
Τα γραφήματα της καρδιάς μου. Στα μάτια κρύβεται η αλήθεια της ψυχής μας. Δευτέρα, 30 Σεπτεμβρίου 2013. Σ’ αγάπησα με όλη την καρδιά μου. Τα λάθη σου τα έκανα δικά μου. Τα έσβησα και τα ‘ριξα μακριά μου. Κι εσύ μου χαμογέλασες χαρά μου. Σου έφτιαξα έναν κόσμο στην ψυχή μου. Και φύτεψες λουλούδια στην αυλή μου. Μου είπες η αγάπη θέλει χρώμα. Και ρίζες που βαθαίνουν μες στο χώμα. Μικρή είναι της ζωής μας η ιστορία. Δεν θέλει απ’ την αγάπη απουσία. Γι’ αυτό σε κλείνω μες στην αγκαλιά μου. Links to this post.
moira-moira2.blogspot.com
MOIRA: Αυγούστου 2007
http://moira-moira2.blogspot.com/2007_08_01_archive.html
Την Μοιρα. μοναχα η περιφρονηση, νικα. Πέμπτη, Αυγούστου 30, 2007. Έλα να ακούσεις τα τραγούδια. Να διαβάσεις την ψυχή μου. Να μυρίσεις τα λουλούδια μου. Που μια Οικουμένη μέσα μου είδες. Του αγνώστου κ του. Του χάους κ του απείρου,. Μου μίλησες τον κόσμο. Που όλα τα δικά μου ,. Χρόνια πολλά κ καλά μανούλα.). Βγηκε στο φως. απο την Moira. Στις 9:34 μ.μ. Δευτέρα, Αυγούστου 27, 2007. Τώρα, που τρώει η αγωνία το πρόσωπο της γης,. Τώρα που αυλακώνει ο πόνος τις ψυχές του κόσμου,. Μαζί με τη ζωή της. Θα συγκε...
kampos-cy.blogspot.com
Kampos: Σεπτεμβρίου 2007
http://kampos-cy.blogspot.com/2007_09_01_archive.html
Πέμπτη, 13 Σεπτεμβρίου 2007. Δεν θυμάμαι να είχα παραπονεθεί ποτέ. Ούτε για το φαγητό, ούτε για την έλλειψη παιχνιδιών, ούτε για τη ώρα που με έστελναν για ύπνο. Όμορφα χρόνια…Τα χάρηκα πολύ… και μου λείπουν. Κυριακή, 2 Σεπτεμβρίου 2007. Ας είναι… εμείς είμαστε πολύ χαρούμενα και ευχαριστημένα. Τρέχουμε στις γειτονιές με τα λιωμένα από τον καιρό παπούτσια και τα ίδια ρουχαλάκια κάθε μέρα. Ευτυχώς που δεν κάνει κρύο ακόμα…. Μακάρι να έχω κι εγώ ένα δέμα αύριο…. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, μου ήρθε μια μεγά...
kampos-cy.blogspot.com
Kampos: Ιουλίου 2007
http://kampos-cy.blogspot.com/2007_07_01_archive.html
Πέμπτη, 5 Ιουλίου 2007. Εκείνο το καλοκαίρι, το πρώτο που θυμάμαι στο χωριό, δεν ήταν και τόσο ευχάριστο. Με το που φτάσαμε. είχαμε ήδη πάρει το κακό μαζί μας. Πόλεμος λέει. Και γω, μικρό κοριτσάκι στη βεράντα του σπιτιού μας, να βλέπω τις φωτιές στα γύρω βουνά, να ακούω τα αεροπλάνα και να μην καταλαβαίνω τι γίνεται. Κι ο κόσμος πολύς - δεν έχει χώρο για όλους, δεν έχει φαγητό. Εγώ κάθομαι στην βεράντα του σπιτιού μου, κρατάω στην αγκαλιά μου τη μοναδική κούκλα που έχω και κοιτάω τα βουνά να καίγονται.
es-gin-enalian.blogspot.com
...'Ες γην εναλιαν...: October 2006
http://es-gin-enalian.blogspot.com/2006_10_01_archive.html
Πολύ παραπονεμένο το τελευταίο γράμμα σου. Σας έχει παρατημένους, λες, η μάνα σας πατρίδα. Δέκα χρόνια πεθαμένος ο πατέρας σου. Καντήλι από το χέρι σου δεν είδε. Για τη μάνα σου να μη φοβάσαι,. Εσύ θέλει να τη θυμηθείς. Το ‘χει καημό να δει τον έγγονά της. Να τον πάρει στο γόνα, λέει, κι ας πεθάνει. Ο Σύλλογος μαζεύει παλιοπράματα. Δώσαμε τη ρόκα της γιαγιάς σου. Ποιος θυμάται τη γριά. Και ποιος τη ρόκα της…. Το κτήμα πουλήθηκε όπως παρήγγειλες. Στη θέση του σπιτιού θα μπει ξενοδοχείο. Σ' ενός μας κόρφο;.
mymicroland.blogspot.com
ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ: Ιανουαρίου 2009
http://mymicroland.blogspot.com/2009_01_01_archive.html
Τρίτη, 27 Ιανουαρίου 2009. Κυριακή, 25 Ιανουαρίου 2009. Πέμπτη, 22 Ιανουαρίου 2009. I CAN'T GET NO. SATISFACTION. Είναι παρηγοριά για εμένα να ξέρω ότι πάνω από την μπόχα και τη λάσπη των ανθρώπινων πεδινών εκτάσεων υπάρχει μια ανώτερη, λαμπρότερη ανθρωπότητα, πολύ μικρή στον αριθμό (γιατί καθετί διακεκριμένο είναι από τη φύση του σπάνιο):. Ανήκει κανείς σε αυτήν, όχι επειδή είναι πιο προικισμένος ή πιο ενάρετος ή πιο ηρωικός ή πιο πιστός στην αγάπη από τους ανθρώπους που βρίσκονται κάτω,. Μ΄εκανες ...
aposperitis.blogspot.com
aposperitis: October 2007
http://aposperitis.blogspot.com/2007_10_01_archive.html
Η σονάτα του σεληνόφωτος. Ανοιξιάτικο βράδυ. Μεγάλο δωμάτιο παλιού σπιτιού. Μια ηλικιωμένη γυναίκα, ντυμένη στα μαύρα, μιλάει σ' ένα νέο. Δεν έχουν ανάψει φως. Απ' τα δυο παράθυρα μπαίνει ένα αμείλικτο φεγγαρόφωτο. Ξέχασα να πω ότι η Γυναίκα με τα Μαύρα έχει εκδόσει μια - δυο ενδιαφέρουσες ποιητικές συλλογές θρησκευτικής πνοής. Λοιπόν, η Γυναίκα με τα Μαύρα μιλάει στο Νέο]:. Άφησέ με να 'ρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε! Είναι καλό το φεγγάρι, - δε θα φαίνεται. Που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι. Αγαπη...
es-gin-enalian.blogspot.com
...'Ες γην εναλιαν...: May 2007
http://es-gin-enalian.blogspot.com/2007_05_01_archive.html
Έγινε διάσημος με πέντε φόνους. Πέντε ιερόδουλες στους δρόμους του Λονδίνου. Κι όλη η Ευρώπη ξεσηκώθηκε. Σήμερα ούτε μονόστηλο στην Καθημερινή. Τρεισήμισι χιλιάδες αδικοσκοτωμένοι στον Άγιο Ραφαήλ. Άλλες δυο χιλιάδες στην Ακτή του Ηλίου. Κι αυτή ήταν μόνο η πρώτη επίθεση. Μισό εκατομμύριο χαράμισαν οι δύο Ισπανίες. Κι εμείς ακόμη κλαίμε το Καμίνο ντε λα Φουέντε. Δε φάγανε μόνο τον κακορίζικο τον Λόρκα. Δεν είχε ξημερώσει ακόμη. Σαν να ήθελαν να την εκδικηθούν. Φτυάρια κι αξίνες ένας παλμός. Που βάζεις το...
