khatkhatism.blogfa.com

golgis.blogfa.com

بی هوا -

http://www.golgis.blogfa.com/post-22.aspx

موجود زنده ای که می خورد. هضم می کند و دفع می کند. آنقدر سر یک سفره برای هم لقمه گرفته ایم. که هم او سیر شده است هم من. موجود زنده ی سومی لقمه های مارا می شمرد. نوشته شده توسط فیروزه محمدزاده در دوشنبه ۱۹ اردیبهشت۱۳۹۰. از مزرعه فلفل بر می گردم. دستهایم را نمی شویم. تا به مزاج خیابان خوش نیایم. روح اله ستایش احدی.

golgis.blogfa.com

بی هوا -

http://www.golgis.blogfa.com/post-21.aspx

نوشته شده توسط فیروزه محمدزاده در یکشنبه ۲۹ اسفند۱۳۸۹. از مزرعه فلفل بر می گردم. دستهایم را نمی شویم. تا به مزاج خیابان خوش نیایم. روح اله ستایش احدی.

golgis.blogfa.com

بی هوا

http://www.golgis.blogfa.com/9301.aspx

نوشته ای مختصر بر مجموعه شعر به " سه دلیل ". یا اندامی که بر تنم دارم. با وجود برادران تنی. نا تنی ام رابه دوش می کشم . ص48. مسعود ضرغامیان شعر را زندگی می کند بی آنکه از آن جدا باشد و با. شعر هدف دیگری را به دوش بکشد هدفی که در آن دغدغه ی نام دغدغه اصلی. او نیست دغدغه شعر دارد تا از ارثی که بر گردنش مانده است خالی بشود مخاطب حواسش. با او نیست حواسش به حرفهایش است که بوی شاعر را نمی دهند بلکه الزامن در خدمت شعر هستند. راست می گوید شاعر که. با ذکر قبیله اش به فکر بیافتد. و با فکر قبیله اش به ذکر؟ اشعار مس...

golgis.blogfa.com

بی هوا

http://www.golgis.blogfa.com/9404.aspx

با به دنیا آمدن من. مردی را جراحی می کردند. که گلوله خورده بود. بیمارستانی که به دنیا آمدم. همه نوع قرص داشت. دهان مادرم هم قرص بود. مردی که گلوله خورده بود می گفت :. گاهی سکوت به خاطر قرص های زیرزبانی است. توخون آلود به دنیا می آیی. من خون آلود می میرم. هر جا که باشند. به رفتار خود ادامه می دهند. نوشته شده توسط فیروزه محمدزاده در دوشنبه ۸ تیر۱۳۹۴. از مزرعه فلفل بر می گردم. دستهایم را نمی شویم. تا به مزاج خیابان خوش نیایم. روح اله ستایش احدی.

golgis.blogfa.com

بی هوا -

http://www.golgis.blogfa.com/post-28.aspx

نوشته ای مختصر بر مجموعه شعر به " سه دلیل ". یا اندامی که بر تنم دارم. با وجود برادران تنی. نا تنی ام رابه دوش می کشم . ص48. مسعود ضرغامیان شعر را زندگی می کند بی آنکه از آن جدا باشد و با. شعر هدف دیگری را به دوش بکشد هدفی که در آن دغدغه ی نام دغدغه اصلی. او نیست دغدغه شعر دارد تا از ارثی که بر گردنش مانده است خالی بشود مخاطب حواسش. با او نیست حواسش به حرفهایش است که بوی شاعر را نمی دهند بلکه الزامن در خدمت شعر هستند. راست می گوید شاعر که. با ذکر قبیله اش به فکر بیافتد. و با فکر قبیله اش به ذکر؟ اشعار مس...

golgis.blogfa.com

بی هوا -

http://www.golgis.blogfa.com/post-18.aspx

پیاده رو پاهای نرفته اش را. دراز می کشد در من. خدا مشت آخر را به در می کوبد. خوابهای سرخ می بینم. این بالش پر از کبوتر است که. این بار می خواهد به ترکستان برسد. کج نمی شود پیاده رو از قدم های سرباز گرسنه. هیچ آشپزخانه ای به این خیابان پنجره ندارد. و هیچ بویی سگ را. نمی کشد سراغ قلم های شعری شده ام. این بار می خواهد پیاده شود. سر بزند به خوابهای سرخم. تمام پیاده رو را دراز می کشم. سراغ پنجره هایی که بو می دهند. نوشته شده توسط فیروزه محمدزاده در پنجشنبه ۱۸ شهریور۱۳۸۹. از مزرعه فلفل بر می گردم.

golgis.blogfa.com

بی هوا -

http://www.golgis.blogfa.com/post-29.aspx

مجموعه شعر " نوک زبان " از فیروزه محمدزاده. نماشگاه کتاب سال 1394 غرفه انتشارات بوتیمار. شعری از این کتاب را می خوانیم. داشتم از لبخند شما به دنیا می آمدم. با لبهایی که مال خودم نبودند. و مدام می گفتند. شما مقابل دوربین مخفی هستید. خانواده ام این موضوع را پنهان کرده اند. که چشمهایم دور را خوب نمی بینند. اما تجربه ثابت کرده است. کسی که از دور دست تکان می دهد. می تواند برف پاک کن ماشینی باشد. بعد از یک تصادف عمدی. حالا هر چقدر کنار جاده بایستم. و برای کمک به آسیب دیدگان. آنها فقط لبخند خواهند زد.

golgis.blogfa.com

بی هوا -

http://www.golgis.blogfa.com/post-19.aspx

هر فعلی که صرف می شود. می تواند فاعل مجهولی باشد. که روی صندلی نشسته است. و از زندگی لبخندی مرده را تقلب می کند. می تواند ضمیر غائبی باشد. فاعل جمله مجهول حاضر غائب نمی شود. و در تخته سیاه. مساله های پیچیده ای رخ می دهند. آنکه روی صندلی فکر می کند. فعل ترکیبی به درد نخوری ست. از انسانی استمراری سر باز می زند. انسانی که از کوچکی بزرگ می شود. نوشته شده توسط فیروزه محمدزاده در جمعه ۱۴ آبان۱۳۸۹. از مزرعه فلفل بر می گردم. دستهایم را نمی شویم. تا به مزاج خیابان خوش نیایم. روح اله ستایش احدی.

golgis.blogfa.com

بی هوا -

http://www.golgis.blogfa.com/post-30.aspx

با به دنیا آمدن من. مردی را جراحی می کردند. که گلوله خورده بود. بیمارستانی که به دنیا آمدم. همه نوع قرص داشت. دهان مادرم هم قرص بود. مردی که گلوله خورده بود می گفت :. گاهی سکوت به خاطر قرص های زیرزبانی است. توخون آلود به دنیا می آیی. من خون آلود می میرم. هر جا که باشند. به رفتار خود ادامه می دهند. نوشته شده توسط فیروزه محمدزاده در دوشنبه ۸ تیر۱۳۹۴. از مزرعه فلفل بر می گردم. دستهایم را نمی شویم. تا به مزاج خیابان خوش نیایم. روح اله ستایش احدی.