MANSOOKH.BLOGFA.COM

cantati.mihanblog.com

كافه نرودا

http://cantati.mihanblog.com/post/291

هیس اینجا كسی خواب نیست! من هستم. هستم. هستم. کتاب می خونم. فکر می کنم. خط می خورم. من 1200 صفحه امتحان رو در این هفته باید بدم و شیرجه زدم در کتاب فیزیولوپی تولید مثل. من دانشکده خاکستری رو تحمل می کنم و از یه درد سه ساله نفس تنگ می شوم . من به دروغ های اجلاس سران دولت لبخند می زنم و با فریادهای جیگر (! فشار خونم بالا می رود و هم وطن به علی کرمی سنگ می زند. به مرد ترین مرد این حوالی. من می بینم. می شنوم. خود خوری می کنم. اشک می ریزم. بغض می شوم. و فقط نگاه می کنم. پس هستم. اما آیا زنده؟ دنیای سرد و خاموش.

aminstarboy.blogfa.com

بیگانه ای از جنس انتزاع - !

http://aminstarboy.blogfa.com/post-89.aspx

بیگانه ای از جنس انتزاع. انگار من همه ی این آهنگ شده بودم. چهارشنبه سی ام اسفند ۱۳۹۱ساعت 0:19 نويسنده. کجاست بار انداز این تلاش به جان خریده به نقد تمامت عمر؟ کدام است دست آورد این همه راه؟ کجاست پرنده ی کاغذی و شهرش! دخترک و پنجره کوچک. دختری با عطر فرانسوی. یک ماهی از کره ماه.

aminstarboy.blogfa.com

بیگانه ای از جنس انتزاع

http://aminstarboy.blogfa.com/9202.aspx

بیگانه ای از جنس انتزاع. قصه ی ساده او. او درست مثل یک قصه ی ساده ی فراموش شده بود حرف های گفتنی بسیار داشت اما انگار کلماتش را سال ها پیش، جایی دور جا گذاشته بود و حرف زدن را از یاد برده بود.او انسان نبود، فرشته هم نمیتوانست باشد او تنها یک قصه ی ساده بود که هرگز کسی او را نخاند و زمان او را در بی وزنی و بی مکانی اش، بی پناه رها کرد. پنجشنبه بیست و ششم اردیبهشت ۱۳۹۲ساعت 16:19 نويسنده. کجاست بار انداز این تلاش به جان خریده به نقد تمامت عمر؟ کدام است دست آورد این همه راه؟ کجاست پرنده ی کاغذی و شهرش!

aminstarboy.blogfa.com

بیگانه ای از جنس انتزاع - هیچوقت دلیلی نیست!!!

http://aminstarboy.blogfa.com/post-88.aspx

بیگانه ای از جنس انتزاع. اصلا دلم نمیخواد یه شب بخوابم و صبح که از خواب بیدار شدم مسخ یه حشره گنده ی بد ترکیب شذه باشم و اون قدر گوشه ی اتاق تو خودم فرو برم که گندم در بیاد و آخر مثل یه تیکه آشغال بو گندو بگیرنم و پرتم کنن بیرون! در عوض همیشه دوست داشتم که گرگور سامسا باشم قبل از وقتی که روح کافکا درونش حلول کنه،اونطوری همه چی ساده تر بود هر روز صبح یه ساعت شماطه دار بود که زنگ میزد و یه آدمی که صبح از خواب بیدار میشد و شب دوباره میخوابید. ما وقتی زیادی تو خودمون گم میشیم، گندمون در میاد.کپک میزنیم.

aminstarboy.blogfa.com

بیگانه ای از جنس انتزاع - مسخ

http://aminstarboy.blogfa.com/tag/مسخ

بیگانه ای از جنس انتزاع. اصلا دلم نمیخواد یه شب بخوابم و صبح که از خواب بیدار شدم مسخ یه حشره گنده ی بد ترکیب شذه باشم و اون قدر گوشه ی اتاق تو خودم فرو برم که گندم در بیاد و آخر مثل یه تیکه آشغال بو گندو بگیرنم و پرتم کنن بیرون! در عوض همیشه دوست داشتم که گرگور سامسا باشم قبل از وقتی که روح کافکا درونش حلول کنه،اونطوری همه چی ساده تر بود هر روز صبح یه ساعت شماطه دار بود که زنگ میزد و یه آدمی که صبح از خواب بیدار میشد و شب دوباره میخوابید. ما وقتی زیادی تو خودمون گم میشیم، گندمون در میاد.کپک میزنیم.

cantati.mihanblog.com

كافه نرودا

http://cantati.mihanblog.com/post/category/5

هیس اینجا كسی خواب نیست! چقدر دلم هوای نرودا دارد. درود درود . درود. هر بار می آیم و برای دل خودم می نویسم که روزی دوباره خواهم نوشت. از نو. شعرهایی که گفتم و فرصت نشد برایتان بنویسم. چقدر از اعتراش دورم و دنیای من شخصی شده. جزیره ای دور تنم پیچ و تاب می خورد و مرا می بلعد. اما باز هم می گویم. خواهم آمد. بدون نرودا مگر می شود؟ اینجا زادگاه راحیل است. سرزمین دوستی های بی پایان و پایان یافته. انسانهای ماندگار و حرفهای گرم. دوستان قدیمی و زخم های تلخ. اینجا سرزمین من است. و تمام قد راحیل هستم. آنچه نه دور ا...

cantati.mihanblog.com

كافه نرودا

http://cantati.mihanblog.com/post/296

هیس اینجا كسی خواب نیست! موضوع مطلب : من و گنجیشك های خونه,. ارسال شده توسط راحیل. در ساعت 20:42 نظرت شما . گز می کنم خیابان های چشم بسته از بر را. باور نمی کند دل مرگ خویش را. دنیای سرد و خاموش. درد دلهای نسل من. Light is on for You. مردی که تا پیشانی در اندوه فرو رفت. خون گلی رنگ یک مداد رنگی کوچک. یادداشت های یک دانشجو. سایت رسمی یغما گلرویی. یادداشت های کافه آوانسن. من و دنیای من. نگاهی آشنادر این همه چشم, ندیدیم. بیتایی از پلاك 23. مطالب داغ و دیدنی در وبلاگ چوبین خان. با چتر بسته وارد شوید. من و گن...

cantati.mihanblog.com

كافه نرودا

http://cantati.mihanblog.com/post/294

هیس اینجا كسی خواب نیست! برای همه دوستانم در نرودا. در این مدت آموختم که باید در تاریک ترین شرایط روشن فکر کنم و لحظاتم را روشن بسازم. یاد گرفتم از غم دیگران غمگین شوم اما آن را در زیر پوستم جا نگزارم. که مبادا روزی آن اندوه بخشی از زندگی من شود. دوستانم وقتی به گذشته نگاه می کنم می بینم همان طور که فکر کردم . زندگی من شکل گرفت. همه آن ترس ها متولد شدند و به حقیقت پیوستند. بی آنکه بخواهم خودم باعث بخشی از دغدغه هایم شدم. حالا خوب می دانم که اندیشه درست داشتن اولین قدم درست زنگی کردن است. گاه در شهر غریب.