maryam7sh.blogfa.com

perforin.blogfa.com

آتشکده ی خاموش

http://www.perforin.blogfa.com/post-194.aspx

چون ندیدند حقیقت ، ره افسانه زدند. مرا سفر به کجا می برد؟ کجا نشان قدم نا تمام خواهد ماند. و بند کفش به انگشت های نرم فراغت. کجاست جای رسیدن ، و پهن کردن یک فرش. و بی خیال نشستن. و گوش دادن به. صدای شستن یک ظرف زیر شیر مجاور؟ و در کدام بهار. و سطح روح پر از برگ سبز خواهد شد؟ و در جوانی یک سایه راه باید رفت. شبی سرد است، و من افسرده. راه دوری است ، و پایی خسته. تیرگی هست و چراغی مرده. می کنم تنها ، از جاده عبور. دور ماندند ز من آدمها. سایه ای از سر دیوار گذشت. غمی افزود مرا بر غم ها. بی خبر آمد تا با دل من.

perforin.blogfa.com

آتشکده ی خاموش

http://www.perforin.blogfa.com/post-197.aspx

چون ندیدند حقیقت ، ره افسانه زدند. همه ی جمعه ها لعنتی ان. ولی این جمعه برای تو فرق میکنه. ما هممون خوشبخت می شیم. شبی سرد است، و من افسرده. راه دوری است ، و پایی خسته. تیرگی هست و چراغی مرده. می کنم تنها ، از جاده عبور. دور ماندند ز من آدمها. سایه ای از سر دیوار گذشت. غمی افزود مرا بر غم ها. فکر تاریکی و این ویرانی. بی خبر آمد تا با دل من. قصه ها ساز کند پنهانی. نیست رنگی که بگوید با من. اندکی صبر سحر نزدیک است. هر دم این بانگ برآرم از دل. وای،این شب چقدر تاریک است! خنده ای کو که به دل انگیزم؟

perforin.blogfa.com

آتشکده ی خاموش

http://www.perforin.blogfa.com/post-192.aspx

چون ندیدند حقیقت ، ره افسانه زدند. عشق هیچگاه همسفر عقل نمی شود. شبی سرد است، و من افسرده. راه دوری است ، و پایی خسته. تیرگی هست و چراغی مرده. می کنم تنها ، از جاده عبور. دور ماندند ز من آدمها. سایه ای از سر دیوار گذشت. غمی افزود مرا بر غم ها. فکر تاریکی و این ویرانی. بی خبر آمد تا با دل من. قصه ها ساز کند پنهانی. نیست رنگی که بگوید با من. اندکی صبر سحر نزدیک است. هر دم این بانگ برآرم از دل. وای،این شب چقدر تاریک است! خنده ای کو که به دل انگیزم؟ قطره ای کو که به دریا ریزم؟ صخره ای کو که بدان آویزم؟

perforin.blogfa.com

آتشکده ی خاموش

http://www.perforin.blogfa.com/post-195.aspx

چون ندیدند حقیقت ، ره افسانه زدند. لحظه به لحظه به آن لحظه ی روحانی نزدیک می شویم. آن روز حادثه . صدای پای تو می آید. شبی سرد است، و من افسرده. راه دوری است ، و پایی خسته. تیرگی هست و چراغی مرده. می کنم تنها ، از جاده عبور. دور ماندند ز من آدمها. سایه ای از سر دیوار گذشت. غمی افزود مرا بر غم ها. فکر تاریکی و این ویرانی. بی خبر آمد تا با دل من. قصه ها ساز کند پنهانی. نیست رنگی که بگوید با من. اندکی صبر سحر نزدیک است. هر دم این بانگ برآرم از دل. وای،این شب چقدر تاریک است! خنده ای کو که به دل انگیزم؟

perforin.blogfa.com

آتشکده ی خاموش

http://www.perforin.blogfa.com/post-203.aspx

چون ندیدند حقیقت ، ره افسانه زدند. شبی سرد است، و من افسرده. راه دوری است ، و پایی خسته. تیرگی هست و چراغی مرده. می کنم تنها ، از جاده عبور. دور ماندند ز من آدمها. سایه ای از سر دیوار گذشت. غمی افزود مرا بر غم ها. فکر تاریکی و این ویرانی. بی خبر آمد تا با دل من. قصه ها ساز کند پنهانی. نیست رنگی که بگوید با من. اندکی صبر سحر نزدیک است. هر دم این بانگ برآرم از دل. وای،این شب چقدر تاریک است! خنده ای کو که به دل انگیزم؟ قطره ای کو که به دریا ریزم؟ صخره ای کو که بدان آویزم؟ مثل این است که شب نمناک است.

perforin.blogfa.com

آتشکده ی خاموش

http://www.perforin.blogfa.com/post-206.aspx

چون ندیدند حقیقت ، ره افسانه زدند. يک سکوتی دارد شب. پنهانم می کند از کوچه، از احتمال، از آدمی. کاش می شد همه، هرچه هست. زندگی را تنها در شب ادامه می داد. شبی سرد است، و من افسرده. راه دوری است ، و پایی خسته. تیرگی هست و چراغی مرده. می کنم تنها ، از جاده عبور. دور ماندند ز من آدمها. سایه ای از سر دیوار گذشت. غمی افزود مرا بر غم ها. فکر تاریکی و این ویرانی. بی خبر آمد تا با دل من. قصه ها ساز کند پنهانی. نیست رنگی که بگوید با من. اندکی صبر سحر نزدیک است. هر دم این بانگ برآرم از دل. صخره ای کو که بدان آویزم؟

perforin.blogfa.com

آتشکده ی خاموش

http://www.perforin.blogfa.com/post-200.aspx

چون ندیدند حقیقت ، ره افسانه زدند. ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ داﻧﺪ. ﭘﺸﺘ اﯾﻦ ﭼﻬﺮﻩ ی آرام. در دﻟﻢ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﺬرد! ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ داﻧﺪ. اﯾﻦ آراﻣﺶ ﻇﺎﻫﺮ و اﯾﻦ دل ﻧﺎ آرام. ﭼﻘﺪر ﺧﺴﺘﻪ ام ﻣﯿﮑﻨﺪ . شبی سرد است، و من افسرده. راه دوری است ، و پایی خسته. تیرگی هست و چراغی مرده. می کنم تنها ، از جاده عبور. دور ماندند ز من آدمها. سایه ای از سر دیوار گذشت. غمی افزود مرا بر غم ها. فکر تاریکی و این ویرانی. بی خبر آمد تا با دل من. قصه ها ساز کند پنهانی. نیست رنگی که بگوید با من. اندکی صبر سحر نزدیک است. هر دم این بانگ برآرم از دل.

perforin.blogfa.com

آتشکده ی خاموش

http://www.perforin.blogfa.com/post-199.aspx

چون ندیدند حقیقت ، ره افسانه زدند. زندگی در اعماق عادت ها. هیچ فرقی با مرگ ندارد. شبی سرد است، و من افسرده. راه دوری است ، و پایی خسته. تیرگی هست و چراغی مرده. می کنم تنها ، از جاده عبور. دور ماندند ز من آدمها. سایه ای از سر دیوار گذشت. غمی افزود مرا بر غم ها. فکر تاریکی و این ویرانی. بی خبر آمد تا با دل من. قصه ها ساز کند پنهانی. نیست رنگی که بگوید با من. اندکی صبر سحر نزدیک است. هر دم این بانگ برآرم از دل. وای،این شب چقدر تاریک است! خنده ای کو که به دل انگیزم؟ قطره ای کو که به دریا ریزم؟

perforin.blogfa.com

آتشکده ی خاموش

http://www.perforin.blogfa.com/post-204.aspx

چون ندیدند حقیقت ، ره افسانه زدند. که جام ناتمام لب ریخته ام. شبی سرد است، و من افسرده. راه دوری است ، و پایی خسته. تیرگی هست و چراغی مرده. می کنم تنها ، از جاده عبور. دور ماندند ز من آدمها. سایه ای از سر دیوار گذشت. غمی افزود مرا بر غم ها. فکر تاریکی و این ویرانی. بی خبر آمد تا با دل من. قصه ها ساز کند پنهانی. نیست رنگی که بگوید با من. اندکی صبر سحر نزدیک است. هر دم این بانگ برآرم از دل. وای،این شب چقدر تاریک است! خنده ای کو که به دل انگیزم؟ قطره ای کو که به دریا ریزم؟ صخره ای کو که بدان آویزم؟