kopelametokanarini.blogspot.com
η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα: 05/30/08
http://kopelametokanarini.blogspot.com/2008_05_30_archive.html
Η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα. Παρασκευή, 30 Μαΐου 2008. Μια χούφτα τα χέρια ποτήρι κρυστάλλινο. Να τρέχει το νερό αδιάκοπα και να κυλάει από τη γούρνα, τη σμιλευμένη από πέτρα κι από σφυρί ανθρώπου. Ρυτιδιασμένη από τα χρόνια κι ολότελα παγιδευμένη μες σε κισσό και σε φύλλα που σαν μαλλιά δαχτυλίδια της τυλίγουν το κεφάλι κι αυτή αναμαλλιάζεται. Κι ούτε χτένια φτιάχτηκαν για να της τα φορέσουν κι ούτε χέρια για να τη χαϊδέψουν. Δεν ήταν η γούρνα ο προορισμός μου. Bruno Coulais Le Planeur. Εγγραφή σε: Α...
kopelametokanarini.blogspot.com
η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα: 01/10/09
http://kopelametokanarini.blogspot.com/2009_01_10_archive.html
Η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα. Σάββατο, 10 Ιανουαρίου 2009. Φόρεμα λευκό σε μαύρο φόντο. Κάπως έτσι, καθισμένη σε μια μ. Ονή θέση ενός γεμάτου τρένου, η ώρα της επιστροφής. "Όσα θα έλεγε η σκιά μου.". Αυτό μου ζήτησαν να γράψω. Κι αναρωτι. Έμαι, τάχα πώς "λέει". Μια σκιά; Άραγε, ψιθυρίζει ή ουρλιάζει; Κι ύστερα για ποια σκιά μου απ' όλες με ρωτούν; Είναι κι αυτά τα σ. Τρέμματα που με μπερδεύουν. Βαμβάκι; Είναι το χιόνι. Τριγυρ. Ίζει το μυαλό μου, μπλέκεται μες τα κλαδιά. Τώρα η σκέψη μου ξεφράζει το φου.
kopelametokanarini.blogspot.com
η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα: 03/16/09
http://kopelametokanarini.blogspot.com/2009_03_16_archive.html
Η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα. Δευτέρα, 16 Μαρτίου 2009. Ψυχή που δεν ξεμάκρυνε απ' την πηγή. Κι ας τρέχει το νερό απ' το στόμα. Κι ας στάζει στο λαιμό. Κι ας μουσκεύει το στήθος. Με λόγια δικά σου. Λόγια μονάχα να ακούω απλά. Και τίποτα άλλο δεν ζητάω. Με έχει κουράσει η φωνή μου. Στο κρεβάτι μου δίπλα. Δεν θα σου πω απόψε. Σαν αγγίξεις τα μαλλιά μου. Ίσως, πια, στο επιβάλλω. Μη ζητάς να μάθεις τι. Μονάχα τούτο να θυμάσαι. Με έχει κουράσει η φωνή μου. Τρυπήθηκε στο αδράχτι της σοφίτας. Πριν από 2 ημέρες.
kopelametokanarini.blogspot.com
η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα: 08/06/08
http://kopelametokanarini.blogspot.com/2008_08_06_archive.html
Η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα. Τετάρτη, 6 Αυγούστου 2008. Η θεία Κυβέλη βρήκε το πορτοπαράθυρο από το κουζινάκι ανοιχτό και πέρασε μέσα. "Μεσημέριασε και δεν φάνηκες ακόμη. Που είσαι;" φώναξε, μα απάντηση δεν πήρε. Την βρήκε ξαπλωμένη στο δώμα της. "Η κοιμωμένη του Χαλεπά" είπε αστειευόμενη. Ήταν ένα παιχνιδάκι τους από παλιά. Στο άκουσμα αυτής της φράσης η Υακίνθη δεν βαστούσε κι έσκαγε ένα χαμόγελο, όχι όμως κι αυτήν την φορά. Μία λέξη. Τρία γράμματα. Τόσο μικρή, μα στ' αλήθεια τόσο μεγάλη που...Φέρε ...
kopelametokanarini.blogspot.com
η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα: 07/31/08
http://kopelametokanarini.blogspot.com/2008_07_31_archive.html
Η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα. Πέμπτη, 31 Ιουλίου 2008. Φαίνεται πως ήρθε κι η σειρά μου να χάσω ανάρτηση. Δεν θα στεναχωρηθούμε όμως, όχι-όχι! Όρεξη να έχουμε, να νιώθουμε, να συναισθανόμαστε, να γράφουμε. Εν αναμονή κι εγώ λοιπόν, μέχρι να αφουγκραστώ την επόμενή τους ανάσα. Γι' αυτό που πραγματικά λυπάμαι είναι που έχασα τα σχόλιά σας. Σας φιλώ γλυκά, έτσι όπως θα σας φιλούσε η Υακίνθη, στην παλάμη του χεριού σας. Τρυπήθηκε στο αδράχτι της σοφίτας. Η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα. Πριν από 2 ημέρες.
kopelametokanarini.blogspot.com
η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα: 07/15/08
http://kopelametokanarini.blogspot.com/2008_07_15_archive.html
Η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα. Τρίτη, 15 Ιουλίου 2008. Καθόταν στην κουπαστή του πλοίου κι ατένιζε ώρα πολύ ή λίγη. ποιος ξέρει; Ποτέ του δεν φόρεσε ρολόγια απεχθανόταν τον εγλωβισμό της "στιγμής" σε δείκτες, σε αριθμούς. Να στριφογυρίζει στο μυαλό του. Στοιχημάτιζε πως θα 'τανε στην καμπίνα τώρα, σκυμμένος πάνω από τις αράδες του. Να γράφει στο ημερολόγιό του. Και ήταν καλοκαίρι 20 του Ιούνη, η διαδρομή πρόσταζε από το Τουμπάι. Πέρα από την κυριολεκτική τους σημασία για τις "ψιλές". Που τόσο πια υποδηλ...
kopelametokanarini.blogspot.com
η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα: 06/08/08
http://kopelametokanarini.blogspot.com/2008_06_08_archive.html
Η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα. Κυριακή, 8 Ιουνίου 2008. Πετάς μια ατάκα -απλώνω να πιάσω,. Σαν γυάλινο βάζο που πέφτει και σπάει. Πώς να τ' αγγίξω;. Φουσκώνουν οι φλέβες. Είναι το αίμα που ρέει. Θα σπάσουν κι αυτές -είναι που δεν άπλωσες τα θρύψαλα να μαζέψεις. Όντας χυμένα δάκρυα που πάγωσαν και 'γίναν λεπίδες μικρές. Εσύ την ατάκα σου πέταξες. Τρυπήθηκε στο αδράχτι της σοφίτας. Η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα. Σαν φάνηκε το καναρίνι πίσω στο χρυσό κλουβί στις. Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom). Μουσικό Σχο...
kopelametokanarini.blogspot.com
η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα: 01/24/09
http://kopelametokanarini.blogspot.com/2009_01_24_archive.html
Η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα. Σάββατο, 24 Ιανουαρίου 2009. Αποσιωποιητικά μοτίβα. εν-τοιχισμένων οφθαλμών. By Vittorio Matteo Corcos. Θέλω να γυρίσω σπίτι. Ότι κι αν λέγεται. Ό,τι κι αν λέγεται. Τρυπήθηκε στο αδράχτι της σοφίτας. Η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα. Σαν φάνηκε το καναρίνι πίσω στο χρυσό κλουβί στις. Το σεντούκι σφράγισε μέσα του Οδος ονειρων 100. Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom). Καθετί που κατοίκησε στην σοφίτα μου. Αποσιωποιητικά μοτίβα. εν-τοιχισμένων οφθαλμών. Πριν από 2 ημέρες. Μουσικό Σχ...
kopelametokanarini.blogspot.com
η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα: 06/14/08
http://kopelametokanarini.blogspot.com/2008_06_14_archive.html
Η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα. Σάββατο, 14 Ιουνίου 2008. Σε έναν ξένο χώρο, ούτε δικό μου, ούτε δικό σου, εκεί σε πρωτοείδα. Μετά θέλησα να σε δω ξανά και ξανά και ξανά. Ήμουν λίγο παράξενη με το καναρίνι στον ώμο, κι έτσι με είδες κι εσύ. Αφού πέρασε λίγος καιρός, θέλη. Σα να φτιάξω μια σοφίτα. Την έβαψα μενεξεδί, καναρινί, κόκκινο, και σου χάρισα μια παπαρούνα. Κι ήταν τόσο κόκκινη όσο και η ομπρέλα που κρατούσα στα χέρια μου. Σήκωσες λιγάκι ψηλά το ένα σου φρύδι και με ρώτησες με απορία:. Κι άρχισα ν...
kopelametokanarini.blogspot.com
η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα: 06/02/08
http://kopelametokanarini.blogspot.com/2008_06_02_archive.html
Η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα. Δευτέρα, 2 Ιουνίου 2008. Η γυναίκα στα λευκά, επέστρεφε από την ψυχιατρική κλινική κρατώντας στο χέρι μια κόκκινη παπαρούνα. Κάθε Κυριακή, ήταν πλέον καθιερωμένο για 'κείνη να επισκέπτεται τη μητέρα της, κατά τις προβλεπόμενες απογευματινές ώρες. Σήμερα, η γυναίκα στα λευκά, έφτασε μισή ώρα αργότερα απ' ότι συνήθως. «Γιατί άργησες κόρη μου, άκουσε τη μάνα της να ρωτάει. «Είπα να φτιαχτώ λιγάκι μην τύχει κι ανταμώσω την κοπέλα, αποκρίθηκε. Ήταν μικρό κορίτσι, στην δευτέρα τ...
SOCIAL ENGAGEMENT