MOAREFVAND.BLOGFA.COM

afshinfallah.blogfa.com

" بگذار گفتگو به زبان هنر شود "

http://www.afshinfallah.blogfa.com/1392/03

بگذار گفتگو به زبان هنر شود. دانگ حواسم به توست. غرورت سرریز می شود. هم که می آیم. از چشمت می افتم. قصه ی ما با یک " تاس. خوب پیش نمی رود. پنجشنبه نهم خرداد ۱۳۹۲ ] [ افشین فلاح زاده ] . گیسوانش" را کنار زد. لبخند" شیرینی به لب داشت. اولین بار بود "چشمک" زدنش را می دیدم. وقتی در گوشش زمزمه کردم که "بی تو می میرم". شروع به "گریستن" کرد. تابحال این چنین احساساتی ندیده بودمش! صبح" که بیدار شدم. را با او اشتباه گرفته بودم. چهارشنبه هشتم خرداد ۱۳۹۲ ] [ افشین فلاح زاده ] . تنها چاره ی من هم بعد رفتنت بنزین بود.

aliparsayan.blogfa.com

عاشقانه های علی پارسایان - " عجیب شبیه تو می شود "

http://www.aliparsayan.blogfa.com/post/27

عاشقانه های علی پارسایان. هر کجای این خلقت که ایستاده باشی. سنجاق سینه ات که می افتد. سنجاقکی می میرد. عجیب شبیه تو می شود. عجیب شبیه تو میشود. چشمان آن زن مشرقی. که فصلهاست در این قاب بر دیوار. از بر می کند تنهایی ام را. در نیمه های شب. غروب می شود و سرخی آفتاب. از پیراهنم می گذرد. دوباره تمام می شوم. و عجیب شبیه تو می شود. و منی که هیچ نمی ماند از تنم. جز بوی توتون و یک وجب هوس. که می بخشم آن را. به سخاوت چشمان تو و آن زن. که فصلهاست در این قاب بر دیوار. از بر می کند تنهایی ام را. در نیمه های شب.

aliparsayan.blogfa.com

عاشقانه های علی پارسایان - " مرگ "

http://www.aliparsayan.blogfa.com/post/45

عاشقانه های علی پارسایان. هر کجای این خلقت که ایستاده باشی. سنجاق سینه ات که می افتد. سنجاقکی می میرد. و مرگ من اتفاق ساده ای خواهد بود. آرام و بی صدا. مثل پیراهنی که مادرم. از روی بند بر می دارد. نوشته شده در چهارشنبه دهم تیر ۱۳۹۴ساعت 12:47 توسط علی پارسایان. به خانه ام که می آیی. در مسیر خانه ام. دستی بر گیسوان آفتاب بکش. اینجا مردی اسیر سایه هاست. سایه ای پر شده از حجم پریشانی من. به خانه ام که می آیی. خوب من ، اینجا. بوی سیگار و حسرت میدهد. همه کس و همه چیز ، سرما خورده است. ترسم که ویروس دلتنگی من.

aliparsayan.blogfa.com

عاشقانه های علی پارسایان - " ساعت پنج "

http://www.aliparsayan.blogfa.com/post/39

عاشقانه های علی پارسایان. هر کجای این خلقت که ایستاده باشی. سنجاق سینه ات که می افتد. سنجاقکی می میرد. بانوی غروبهای بی رمق. کاغذ و قلم چیز مسخره ای است. وقتی که این سطرها. در کنار فنجان قهوه ای سرد. ساعت پنج نمیدانم کدامین روز. از شانه های تو سر می خورد. در سرم فریاد می کشند. ساعت پنج نمیدانم کدامین روز. چشمانت را هم بیاور. که گنجشکها از آن آب میخورند. که به واژه های من نان می داد. نوشته شده در چهارشنبه بیست و ششم تیر ۱۳۹۲ساعت 17:28 توسط علی پارسایان. به خانه ام که می آیی. در مسیر خانه ام. خوب من ، اینجا.

aliparsayan.blogfa.com

عاشقانه های علی پارسایان - " هنوز شاعرم "

http://www.aliparsayan.blogfa.com/post/35

عاشقانه های علی پارسایان. هر کجای این خلقت که ایستاده باشی. سنجاق سینه ات که می افتد. سنجاقکی می میرد. زیبایی ات تا مغز استخوانم رسیده است. و به تخیل خدایی حسادت می کنم. نوشته شده در شنبه نهم دی ۱۳۹۱ساعت 14:19 توسط علی پارسایان. به خانه ام که می آیی. در مسیر خانه ام. دستی بر گیسوان آفتاب بکش. اینجا مردی اسیر سایه هاست. سایه ای پر شده از حجم پریشانی من. به خانه ام که می آیی. خوب من ، اینجا. بوی سیگار و حسرت میدهد. همه کس و همه چیز ، سرما خورده است. ترسم که ویروس دلتنگی من. تو را هم بگیرد. بوی تنت را بگیرد.

aliparsayan.blogfa.com

عاشقانه های علی پارسایان - '' تنها یک لحظه... "

http://www.aliparsayan.blogfa.com/post/34

عاشقانه های علی پارسایان. هر کجای این خلقت که ایستاده باشی. سنجاق سینه ات که می افتد. سنجاقکی می میرد. فقط یک لحظه نگاه کن. کجای این قصه ایستاده ایم. تو به من سنگ می زنی. گردنبندی از آن سنگها. نوشته شده در شنبه نهم دی ۱۳۹۱ساعت 14:14 توسط علی پارسایان. به خانه ام که می آیی. در مسیر خانه ام. دستی بر گیسوان آفتاب بکش. اینجا مردی اسیر سایه هاست. سایه ای پر شده از حجم پریشانی من. به خانه ام که می آیی. خوب من ، اینجا. بوی سیگار و حسرت میدهد. همه کس و همه چیز ، سرما خورده است. ترسم که ویروس دلتنگی من.

aliparsayan.blogfa.com

عاشقانه های علی پارسایان - " مرگ "

http://www.aliparsayan.blogfa.com/post/40

عاشقانه های علی پارسایان. هر کجای این خلقت که ایستاده باشی. سنجاق سینه ات که می افتد. سنجاقکی می میرد. چیزی از مرگ نمیدانم اما. به گیسوان زنی در نیزار مظنون شوید. به رد سرخ لبی بر آخرین فنجان. به همدستی برگها با چکمه های خیس. حکایت رفتن همین است. و آنقدر کوچک می شوی. که میتوانی سوار بر قایقی کاغذی. از چشمان آبی دخترکی در برلین. هنوز آسمانم در حوض کوچک آب ، می گنجد. و تنهایی ام . قوانین صلح پروانه ها را به هم می ریزد. قانون من زیبایی توست. و مرگ را با روسری آبی. شبیه تو می کشم. که نبودنت در پاییز.

aliparsayan.blogfa.com

عاشقانه های علی پارسایان - " خیال "

http://www.aliparsayan.blogfa.com/post/33

عاشقانه های علی پارسایان. هر کجای این خلقت که ایستاده باشی. سنجاق سینه ات که می افتد. سنجاقکی می میرد. دراز که میکشم بر این تخت. که ترسیم می کنم چهره ات را در خیال. نقش می کنی دیگری را. کمی آنطرف تر نیز. رویایی شده ام شیرین. بر انگشتان کسی دیگر. کجای داستان این خلقت. که کلاغ که هیچ. قصه گو هم به خانه اش نمی رسد. نوشته شده در سه شنبه هجدهم مهر ۱۳۹۱ساعت 17:14 توسط علی پارسایان. به خانه ام که می آیی. در مسیر خانه ام. دستی بر گیسوان آفتاب بکش. اینجا مردی اسیر سایه هاست. سایه ای پر شده از حجم پریشانی من.

aliparsayan.blogfa.com

عاشقانه های علی پارسایان - " اینجا تهران است "

http://www.aliparsayan.blogfa.com/post/37

عاشقانه های علی پارسایان. هر کجای این خلقت که ایستاده باشی. سنجاق سینه ات که می افتد. سنجاقکی می میرد. گیر کرده است به چنارهای پیر. می خندم به عقل این همه آدم. بی دغدغه عبور تو از کوچه های شهر. اینجا هنوز تهران است. و من تو را دوست می دارم. نوشته شده در دوشنبه نوزدهم فروردین ۱۳۹۲ساعت 14:39 توسط علی پارسایان. به خانه ام که می آیی. در مسیر خانه ام. دستی بر گیسوان آفتاب بکش. اینجا مردی اسیر سایه هاست. سایه ای پر شده از حجم پریشانی من. به خانه ام که می آیی. خوب من ، اینجا. بوی سیگار و حسرت میدهد.