blattimwinde.wordpress.com
Μεσογειακοί Αγώνες 2013 – ένα όραμα για το Βόλο του αύριο… | Blatt im Winde
https://blattimwinde.wordpress.com/2007/10/29/mesogeiakoi-2013-orama
Όπου φυσάει ο άνεμος…. Οκτωβρίου 29, 2007. Μεσογειακοί Αγώνες 2013 ένα όραμα για το Βόλο του αύριο…. Με συγχωρείτε για το πιθανό λάθος στην επιλογή του e-mail, αλλά έψαχνα στην ιστοσελίδα σας και δε βρήκα κάποια άλλη διεύθυνση για να στείλω. Ελπίζω να φτάσει σε όλους τους παραλήπτες. Οι Μεσογειακοί Αγώνες του 2013. Πιθανή νέα χάραξη κανονικής γραμμής Βελεστίνου Παλαιοφαρσάλων, η οποία θα μειώσει τη σιδηροδρομική χρονοαπόσταση Βόλου Αθήνας, σε περίπτωση που δε γίνει ο διπλασιασμός και ηλεκτροκίνηση του Βό...
kleinewolke.blogspot.com
Credo quia absurdum: Δεκεμβρίου 2009
http://kleinewolke.blogspot.com/2009_12_01_archive.html
Πέμπτη, Δεκεμβρίου 24, 2009. Χρόνια Πολλά και καλά σε όλους,. Καλά Χριστούγεννα, καλές γιορτές, με αγάπη! Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση. Τρίτη, Δεκεμβρίου 15, 2009. Στέκομαι με ανοιχτό κεφάλι στη βροχή και οι σκέψεις μου λιώνουν. Προσπαθώ μάταια να τις συγκρατήσω στα χέρια μου. Περνάνε ανάμεσα απ'τα δάχτυλα, κυλάνε στο λαιμό μου και στάζουν στο δρόμο. Πρέπει να βρω τη λέξη για να με κλείσω αυτή τη φορά. Κουρασμένη και τυφλή, δε γίνεται να συνεχίσω να προχωράω. Σκοντάφτω και γδέρνω την ψυχή μου. Το δάχτ...
kleinewolke.blogspot.com
Credo quia absurdum: Νοεμβρίου 2009
http://kleinewolke.blogspot.com/2009_11_01_archive.html
Παρασκευή, Νοεμβρίου 20, 2009. Τώρα νιώθω κάπως έτσι. Ναι,κάπως έτσι.Λυγισμένη στη μέση.Και στα μισά.Και τα μισά. Αλλά,θα χαμογελάσω σε λίγο και θα τινάξω όλες μου τις επιθυμίες στον αέρα.Μαζί και τις εικόνες πίσω απ'τα μάτια μου. Οι δρόμοι είναι άδειοι χωρίς εμένα να λιώνω πάνω τους και το στήθος να σκάει. Κι εγώ λίγο άδεια χωρίς αυτούς. Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση. Τετάρτη, Νοεμβρίου 18, 2009. Ενα μικρό κυκλάκι.Μπουρμπουλήθρα. Δε χρειάζεται να κάνω "νανανανα" και να ξενερώνω με την πάρτη μου. Ξεχνά...
kleinewolke.blogspot.com
Credo quia absurdum: Δεκεμβρίου 2008
http://kleinewolke.blogspot.com/2008_12_01_archive.html
Κυριακή, Δεκεμβρίου 28, 2008. Το παραμύθι μέσα στο σκουφί μου. Θα παίξουμε ενα παιχνιδάκι. Θα φτιάξεις ένα κολλάζ ανθρώπινο. Θα μυρίζει και θα ηχεί και θα κινείται. Τράβα φωτογραφίες από τις αναμνήσεις σου και κόλλησέ τες πάνω σου. Αντί για πόδια θα έχεις ενα παρελθόν. Και μέσα στην κοιλιά σου θα έχεις το μέλλον. Το παρόν θα'ναι στο στήθος σου και θα τρέφεται από σένα. Μόλις το μυαλό σου γίνει πύαρ. Μια μικρή με τέσσερα δάχτυλα με φωνάζει μαμά της. Καπνό χαρτάκια φιλτράκια-μια απ'όλα. Ι wanna be sedated.
kleinewolke.blogspot.com
Credo quia absurdum: Νοεμβρίου 2008
http://kleinewolke.blogspot.com/2008_11_01_archive.html
Τετάρτη, Νοεμβρίου 19, 2008. Αν μιλήσεις ξανά θα περπατήσεις αυτό το δρόμο μόνη. Μόνη θα σ'αφήσεις θα σ΄αφήσουν θα αφεθείς κι η λέξη χάνει κάθε νόημα. Αφήνω αφήνω αφήνο αφίνο μοιάζει με μάρκα απορρυπαντικού ή γάλακτος. Είσαι ηλίθια κουφή τυφλή αδιάφορη αλλά ο θόρυβος του μυαλού σου είναι εκεί,δε μιλάς γιατί δε θες ν'ακούσεις ούτε την ίδια τη φωνή σου τώρα,οχι, τίποτα,ας μην υπήρχαν ήχοι,στο κεφάλι σου οι φωνές εκρήγνυνται σαν φως από εκατομμύρια λάμπες που κάνουν τσαφ και καίγονται. Και το ideal crash.
kleinewolke.blogspot.com
Credo quia absurdum: Σεπτεμβρίου 2009
http://kleinewolke.blogspot.com/2009_09_01_archive.html
Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 30, 2009. Σημερα το πρωί τη βρήκα να χουρχουρίζει πάνω στα πόδια μου μέχρι να ξυπνήσω. Νομίζω οτι δεν έχω ξυπνήσει πιο ήρεμα ποτέ στη ζωή μου. Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση. Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 21, 2009. Δεν το λένε έτσι". Εγώ έτσι τα λέω.κι ελπίζω οτι πέρασαν. Κάτι σαν τις ευχετήριες κάρτες "γίνε καλά".έτσι.ελπίζω να γίνεις καλά.κι ας μην είναι η ευχή μου αυτό που θα σε κάνει καλά κι ας το ξέρω.αυτο που ζεις δεν αλλάζει μόνο επειδή το εύχεσαι. Κι είσαι τουλάχιστον για εκείνη τη σ...
kleinewolke.blogspot.com
Credo quia absurdum: Φεβρουαρίου 2009
http://kleinewolke.blogspot.com/2009_02_01_archive.html
Κυριακή, Φεβρουαρίου 22, 2009. Νουτέλα αυγολέμονο( θέλω γάτα. 5.). Κοιμήθηκα δυο φορές από την ώρα που ξύπνησα-οχι και πολύ νωρίς το πρωί-μήπως περάσει η μέρα πιο γρήγορα και όντως πέρασε αλλά εξακολουθώ να βαριέμαι και τώρα πια χασμουριέμαι σαν τρελή αφού είμαι μισοκοιμισμένη όλη μέρα. Ίσης,μέχρι να με πιάσει μια τέτοια κρίση λοιπόν και το διαγράψω. Χάζευα λοιπόν τις "σελίδες" στο facebook,που, για όποιον δεν ξέρει είναι κάτι σελίδες που πας και υποστηρίζεις μια βλακεία.Ας πούμε μπορείς να υποστηρίξ...
kleinewolke.blogspot.com
Credo quia absurdum: Μαρτίου 2009
http://kleinewolke.blogspot.com/2009_03_01_archive.html
Τρίτη, Μαρτίου 31, 2009. Το χρώμα του σταριού. Χρόνια υπάρχει το άγαλμα-εγώ. Ξεκίνησα πέτρα άμορφη, απελέκητη, κανένα χέρι δε μ' είχε αγγίξει. Μα, τώρα, χέρια πολλά με ζεσταίνουν ,με χτυπούν, με χαΐδεύουν. Μερικές φορές μου μιλούν, τους παίρνει ο ύπνος στα πόδια μου. Άλλοι φεύγουν βιαστικοί, μου αφήνουν μια γρατζουνιά που τη λειαίνει ο αέρας. Κι άλλοι μένουν.με πλάθουν με εργαλεία, με τρυπούν, με σκάβουν. Στην αρχή, πέτρα άμορφη. Θυμίζω τον άνθρωπο μέσα μου σιγά-σιγά. Ακούω και βλέπω. Νοιώθω. Εντάξει,δεν...
kleinewolke.blogspot.com
Credo quia absurdum
http://kleinewolke.blogspot.com/2012/07/10.html
Παρασκευή, Ιουλίου 20, 2012. Δύσκολο πράγμα να κουβαλάς ενα μοναχικό παιδί, που ποτέ δεν ταίριαξε, μέσα σου. πώς να το προστατέψεις ενάντια στους αέρηδες της ζωής του;. Δεν εχω κουραστεί να περιμένω. μέχρι τότε θα τρώω βουνά και θάλασσες και τις λέξεις όλες. Για το Γ. που ήθελε τις λέξεις μου και για το Γ. που δεν τις θέλει πια. Έσπασες. Μη σου λες ψέματα. Και ίσως σπάσεις κι άλλο, σε μικρότερα κομμάτια. Δεν πειράζει. ΔΕΝ. Και μετά από 2 χρόνια και. Χαίρομαι που δεν έχεις κουραστεί. Να σαι καλά,. 8220;Wh...
kleinewolke.blogspot.com
Credo quia absurdum: Αυγούστου 2008
http://kleinewolke.blogspot.com/2008_08_01_archive.html
Παρασκευή, Αυγούστου 29, 2008. Κοντεύει 10 το βράδυ και η μητέρα μου τηγανίζει μπριζόλες από το βρεγμένο μπαλκόνι γιατί την ανακατεύει η μυρωδιά. Μια ώρα μετά και νηστική, με κρατάει στην αγκαλιά της για λίγα λεπτά.Ο πατέρας μου ήθελε αγόρι και αντ'αυτού κατέληξε με ενα κόκκινο κακάσχημο καραφλό κορίτσι με δυο κουμπιά για μάτια που χωράει στην παλάμη του και περισσεύει και χώρος για ακόμη ενα. Μισή ώρα αργότερα η μητέρα μου έτρωγε αμυγδαλωτά. Αυτά μόνο μπορούσαν να καλύψουν το κενό της απουσίας μου.