denachtwandelaar.wordpress.com
Betoverende angst – de nachtwandelaar
https://denachtwandelaar.wordpress.com/2015/07/30/betoverende-angst
Hoe beangstigend kunnen bergen zijn. Als je daar alleen loopt. Als je nog onder de boomgrens bent. Niet precies wetend of je wel goed loopt. Je kansen berekenend, dat pad daar net rechtsaf. Had ik die niet moeten nemen? Op die momenten is alleen wel heel alleen. Donkere paden steil omhoog. Hoe mooi ook. Als je daar een vossenstaart ziet wegglippen. Als je passeert waar de vos net was zie je niets maar je voelt zijn of haar ogen. De kaart is niet echt duidelijk. De beschrijving is in het duits. Je reageer...
denachtwandelaar.wordpress.com
Het land van ooit – de nachtwandelaar
https://denachtwandelaar.wordpress.com/2015/07/29/het-land-van-ooit
Het land van ooit. Nee ik ben niet in een pretpark, alhoewel, het is hoe je het bekijkt. Nein, ik ben in Oberau, op de grens van Duitsland en Oostenrijk. Ik ben er voor de tweede keer, vorig jaar sliep ik in Salzburg. Salzburg is mooi, de bergen zijn nog mooier. Eigenlijk heb ik weinig gezien toen van Salzburg. Wat ik zag viel me zelfs een beetje tegen. Ik was er als kind al geweest. Met mijn vader en moeder en misschien mijn zus, dat weet ik niet meer precies. Wat het ook is geweest, die tijd, de oorlog...
denachtwandelaar.wordpress.com
de nachtwandelaar – de nachtwandelaar
https://denachtwandelaar.wordpress.com/author/denachtwandelaar
Verscholen achter mijn mistige bril ontspan ik bewust mijn bonkende hoofd. De mist was ontstaan door te hangen boven een dampende kop thee. Mijn week lag in het water. Terugkijken heeft geen zin. Zaterdag vandaag, ik doe niets wat ook wel later mag. Ik ben vrij, vrijer dan de rest. Ja ik heb net het liedje van Blof opgezet. De melodie heerlijk relaxed. Gestrest was ik, ontzettend gestrest. Wat een week. Het spijt me, maar het moest. Ik vind het ook niet leuk. Vandaag doe ik niets. Ik dacht de ergste ding...
denachtwandelaar.wordpress.com
Postkoloniale agressie – de nachtwandelaar
https://denachtwandelaar.wordpress.com/2015/07/18/welkom
Ik verwelkom je gelijk’. Dat zei een surinaamse man terwijl hij me met gemene oogjes aankeek. Ik liep op dat moment een parkeergarage in. Ik hoorde nog wat vage woorden over racisme. Ik voelde me niet welkom. Maar reageren op zo’n man is niet verstandig. Hij keek me na, ik keek naar hem. Ik stapte in mijn auto en reed weg. Ik zie hem in mijn spiegel uitdagend naar me kijken. Het is niet de eerste keer. Een keer in de zoveel tijd wordt ik op agressieve manier benaderd. Dit bericht werd geplaatst in Bestaan.
SOCIAL ENGAGEMENT