nagbabakasakali.blogspot.com
nagbabakasakali: October 2010
http://nagbabakasakali.blogspot.com/2010_10_01_archive.html
Marami na akong di maalala, kaibigan, ngunit nadarama ko pa rin. Thursday, October 14, 2010. Psst May ipagtatapat ako sa 'yo. Hindi, hindi ako pinaghahanap ng mga kinauukulan. (O dapat nga ba? Siguro mga tatlong entry na rin ang nasulat ko roon. Isa tungkol sa unang Christmas lights na nakita ko ngayong taon, isa tungkol kay Frelan, at siyempre isang pagpapakilala. Sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, bigla na lang siyang na-ban. Binigyan ako ng personal e-mail na computer generated din naman. Sa...Hindi...
sheloveswednesdays.wordpress.com
Ace Marra – she loves wednesdays
https://sheloveswednesdays.wordpress.com/author/acemarra
But this is not about how she loves wednesdays. Top Posts and Pages. 0812 Ang Aking Unang Salamisim Jose Rizal. 0815 Kinukumutan Ka ng Aking Titig Ruth Elynia Mabanglo. Book # 21 Looking for Alaska ni John Green. 0803 Tungkol sa Pagtatanggal ng Amoy ng Tae ng Aso Rofel Brion. An Affair to Remember. And the Bride Wore Plaid. Ang mga Kaibigan ni Mama Susan. Aral sa Wika I. Confessions of a Scoundrel. Dial M for Mischief. Every You Every Me. Extremely Loud and Incredibly Close. How to Treat a Lady. To cryin...
nagbabakasakali.blogspot.com
nagbabakasakali: 2010
http://nagbabakasakali.blogspot.com/2010/12/2010.html
Marami na akong di maalala, kaibigan, ngunit nadarama ko pa rin. Friday, December 31, 2010. Alas-diyes na ng gabi. Dalawang oras na lang bagong taon na. Hindi ko alam kung bakit parang wala masyadong pasabog sa kalsada. Siguro tinikom nga 'yun ng ban sa paputok. O baka nagpapakiramdaman pa lang ang mga tao. Pero malakas na ang hiyaw ng mga speakers. Kani-kaniyang party-party sounds. Pinakikinggan ko ngayon ang I Gotta Feeling. At tama nga naman. Paano magpapaalam sa isang buong taon? Pero ang totoo: mas ...
nagbabakasakali.blogspot.com
nagbabakasakali
http://nagbabakasakali.blogspot.com/2010/08/1.html
Marami na akong di maalala, kaibigan, ngunit nadarama ko pa rin. Sunday, August 29, 2010. Noong segundo ng pagkakapatay sa kaniya, sa pagitan ng pagputok at pagbaon ng bala, hinugot ako mula sa aking sarili paloob sa kalooban kong hindi ko matiyak kung bahagi pa ng sarili. At sa loob noon: tahimik, masikip, malungkot. Naramdaman ko ang sariling nais kumawala, nais huminga, nais may kausapin. Ngunit para sabihin ang ano? September 3, 2010 at 12:21 AM. Wasak ito, brandz. September 3, 2010 at 12:39 PM.
nagbabakasakali.blogspot.com
nagbabakasakali: January 2010
http://nagbabakasakali.blogspot.com/2010_01_01_archive.html
Marami na akong di maalala, kaibigan, ngunit nadarama ko pa rin. Wednesday, January 27, 2010. Before the unsayable becomes. The topic of our latest silence,. Our eyes are like perfect strangers. Feeling they must have met. Before. I say, I wish only to say this. With the exact gravity. It had when it happened. Before this. Was when it hurt the most. He was unreachable, no matter. How breakable the glass was. And us, too, before the memories. Found their spots to fill, to make. His mouth was slightly open.
nagbabakasakali.blogspot.com
nagbabakasakali
http://nagbabakasakali.blogspot.com/2010/09/hurricanes-pain-has-no-proportion.html
Marami na akong di maalala, kaibigan, ngunit nadarama ko pa rin. Tuesday, September 21, 2010. Pain has no proportion. There is only the moment and the truth of how it felt. Pain is not a moment. It is only truth proportionate to how it feels. Pain is not true. It is only a proportion of the moment of feeling. Proportion is painless. Only the moment of truth is felt. Proportionate to no moment of pain. Only, truth is in how it feels. Proportion has no truth. There is only momentary pain. Feel.
nagbabakasakali.blogspot.com
nagbabakasakali
http://nagbabakasakali.blogspot.com/2010/11/galing-akong-bakasyon.html
Marami na akong di maalala, kaibigan, ngunit nadarama ko pa rin. Tuesday, November 2, 2010. Galing akong bakasyon. Oo, bakasyon. As in sakay-sa-eroplanong-punta-sa-di-ka-maaabot-ng-magulang-mo-walang-kakapit-ang-bahay-na-tinuluyan-mo na bakasyon. Sa Cebu. A, ewan. Basta pag-uwi ko ang una kong naramdaman: parang may nakalimutan akong gawin, parang may nakalimutan akong kausapin. At ito ay para kay Lles:. Umahon akong parang sumisilang. Noong lumubog ka't tumiklop. At nagpabuhat sa mga alon.
nagbabakasakali.blogspot.com
nagbabakasakali: September 2010
http://nagbabakasakali.blogspot.com/2010_09_01_archive.html
Marami na akong di maalala, kaibigan, ngunit nadarama ko pa rin. Tuesday, September 21, 2010. Pain has no proportion. There is only the moment and the truth of how it felt. Pain is not a moment. It is only truth proportionate to how it feels. Pain is not true. It is only a proportion of the moment of feeling. Proportion is painless. Only the moment of truth is felt. Proportionate to no moment of pain. Only, truth is in how it feels. Proportion has no truth. There is only momentary pain. Feel.
nagbabakasakali.blogspot.com
nagbabakasakali: August 2010
http://nagbabakasakali.blogspot.com/2010_08_01_archive.html
Marami na akong di maalala, kaibigan, ngunit nadarama ko pa rin. Sunday, August 29, 2010. Noong segundo ng pagkakapatay sa kaniya, sa pagitan ng pagputok at pagbaon ng bala, hinugot ako mula sa aking sarili paloob sa kalooban kong hindi ko matiyak kung bahagi pa ng sarili. At sa loob noon: tahimik, masikip, malungkot. Naramdaman ko ang sariling nais kumawala, nais huminga, nais may kausapin. Ngunit para sabihin ang ano? Monday, August 9, 2010. This way to the moon. You said, let me look up. That we'll fi...