eceozgul1.blogcu.com
eceozgul1
http://eceozgul1.blogcu.com/panolarim/İzlediklerim
1 Takipçi 11 Takip.
eceozgul1.blogcu.com
eceozgul1
http://eceozgul1.blogcu.com/panolarim/Benim%20Tarzım
1 Takipçi 11 Takip.
eceozgul1.blogcu.com
eceozgul1
http://eceozgul1.blogcu.com/panolarim/Sevdiğim%20Fotoğraflar
1 Takipçi 11 Takip.
eceozgul1.blogcu.com
eceozgul1
http://eceozgul1.blogcu.com/panolarim/Gitmek%20İstediğim%20Yerler
1 Takipçi 11 Takip.
eceozgul1.blogcu.com
eceozgul1
http://eceozgul1.blogcu.com/panolarim/Okumak%20İstediklerim
1 Takipçi 11 Takip.
eceozgul1.blogcu.com
Şizofreni Sevda
http://eceozgul1.blogcu.com/sizofreni-sevda/11926799
1 Takipçi 11 Takip. Yıllar sonra karşımdaydın işte. Ah benim delicesine sevdiğim. Yıllar seni de yıpratmış, gözlerinin etrafındaki o. Çizgiler mi anlatacak bana olan özlemini? Ahh sevdiğim, uğruna. Ölebileceğim insan niye bu kadar yıpratmasına izin verdin hayata. Hep. Başka hayal etmiştim seninle kavuşmamızı Böyle toprak. Kokmayacaktın en azından yüreğim, en azından seni sarabilecekti. Kollarım sımsıkı bir daha bırakmak istemediğimi anla diye öyle. Biriktirmişim özlemini anlatamam ama zaten biz konuşmayı.
eceozgul1.blogcu.com
ismini siz koyun
http://eceozgul1.blogcu.com/ismini-siz-koyun/11926796
1 Takipçi 11 Takip. Huzurun peydahladığı çocuktur gözyaşı, hüzün. Mutluluk dünyadaki diğer kavramlarla anlamlaşan bir kavramken, huzunun iç dünya ile ilgili olduğu herkesçe bilinir. Halbuki insan içerisinde olan huzuru diğerleri tarafından, başka insanlar, başka şeyler yüzünden bozabiliyordu çabucak. Dünya düzeni, yaşamı, anlayışı herşey huzurun içerisinde yok oluyordu. Kaç kişi evini ısıtmak için kendinden güçlülere boyun eğdi. Kaç kişi şeref dedi, namus dedi? En son ne zaman içten gülmüştü gözlerim?
eceozgul1.blogcu.com
Blogcu.com - Yönetim Paneli - Gündem
http://eceozgul1.blogcu.com/blogcu-com-yonetim-paneli-gundem/11926812
1 Takipçi 11 Takip. Blogcu.com - Yönetim Paneli - Gündem.
eceozgul1.blogcu.com
Bir Öğretmenin rüyası
http://eceozgul1.blogcu.com/bir-ogretmenin-ruyasi/11926797
1 Takipçi 11 Takip. Rengârenk bir bahçede çiçeklerimi suluyordum. Bu bahçedekilerin her biri ayrı bir renk, ayrı bir düştü. Her birinin kendine has ışıkları vardı. Belki güneş yoktu aralarında ama cesaretleri vardı. Fikirleri vardı onların. Kendi ışığıyla karanlıkta dimdik durabilen bedenlerdi onlar. Onlar benim öğrencilerimdi, cemreydi her biri toprağa, suya düşen.