SITKA.BLOGFA.COM

iman-momeni.persianblog.ir

یک شعر(قدیمی) - ایمان مومنی

http://iman-momeni.persianblog.ir/post/24

بی شک میتوان نوشت بی آنکه از خود بپرسم چرا مینویسم.اما نویسنده ای که به حروف نگاری قلمش نگاه میکند،حق دارد که قلم را معلق دارد و به آن بگوید بایست! درباره ی خودت چه می دانی؟ به چه هدفی پیش می روی؟ حتی اگر تمام رفتگرها کشاورز باشند. و بذرهایی را که قدم‌های من در شهر کاشته‌اند. هیچ در یا هیچ دیواری خواهد فهمید. که درس‌های ما در کلاس‌های دبستان گچ بود تخته بود؟ خانم معلمی که شبیه خط کش بود. آیا راست می‌گفت که پشت سرش چشم دارد؟ آیا بلد نبودنی‌ها را بلد بود؟ آیا توانست پسر همسایه‌شان را فراموش کند؟ به چه فکر ...

iman-momeni.persianblog.ir

یک شعر - ایمان مومنی

http://iman-momeni.persianblog.ir/post/43

بی شک میتوان نوشت بی آنکه از خود بپرسم چرا مینویسم.اما نویسنده ای که به حروف نگاری قلمش نگاه میکند،حق دارد که قلم را معلق دارد و به آن بگوید بایست! درباره ی خودت چه می دانی؟ به چه هدفی پیش می روی؟ به چیز فکرمی کردند/می باریدند. به چیزی درپشت /به چیزی در جلوی فکر. درونی تر از بیرون. آسمان فکر بود /رگبار . فکرهایم که بند آمد. 1777;٠:٤٦ ‎ب.ظ ; ۱۳٩۱/٩/٤. یک شعر: جیغ خفاش زیر نور فلش. قسمتی از یک داستان بلند و ناتمام. شعر : از باد و منگ گذشته. تحقیق و پروژه دانشجویی.

iman-momeni.persianblog.ir

یک شعر - ایمان مومنی

http://iman-momeni.persianblog.ir/post/44

بی شک میتوان نوشت بی آنکه از خود بپرسم چرا مینویسم.اما نویسنده ای که به حروف نگاری قلمش نگاه میکند،حق دارد که قلم را معلق دارد و به آن بگوید بایست! درباره ی خودت چه می دانی؟ به چه هدفی پیش می روی؟ این کهنه ترین پیرهنی است که به من می آید. سالها در لباس فضا نورد زمین را دیده ام. و وقتی بلند شدم. در انتهای سیاه چاله ای ذهنی. نفس می کشیدم هنوز. این برازنده ترین فضاست . که من حفر می کنم. در عطش نور و نفس. باید به سیاره ام برگردم. یک شعر: جیغ خفاش زیر نور فلش. قسمتی از یک داستان بلند و ناتمام.

iman-momeni.persianblog.ir

یک شعر - ایمان مومنی

http://iman-momeni.persianblog.ir/post/39

بی شک میتوان نوشت بی آنکه از خود بپرسم چرا مینویسم.اما نویسنده ای که به حروف نگاری قلمش نگاه میکند،حق دارد که قلم را معلق دارد و به آن بگوید بایست! درباره ی خودت چه می دانی؟ به چه هدفی پیش می روی؟ گذشته از باد و پنهانی.). با باد که می دویدم. من اما تندتر دویدم تابرسم به باد و. باد اما پشت خودش پنهان بود. از: دو هوا، یاد گرفته بود وزیدن را، پنهانی. که خورده بودند توی سر هم و. گذشته بودند از خودشان. من هم دویدم و قسمتی از خودم را جا گذاشتم پشتم ،پنهانی. و دو هوایی شدم. او لی م رفت لب چشمه ،. هر چه بادا باد.

iman-momeni.persianblog.ir

یک شعر - ایمان مومنی

http://iman-momeni.persianblog.ir/post/26

بی شک میتوان نوشت بی آنکه از خود بپرسم چرا مینویسم.اما نویسنده ای که به حروف نگاری قلمش نگاه میکند،حق دارد که قلم را معلق دارد و به آن بگوید بایست! درباره ی خودت چه می دانی؟ به چه هدفی پیش می روی؟ صداهایی خسته و آویزان ،از مخفیگاهشان می پرند بیرون. نزدیک میشوند، نزدیکتر می شوند ،می گویند: بگو، مر ابگو. از وسط اول و آخر بگو. بادست و دهان و آن جایت بگو. برای گم شدگان در راه با پای لنگ بگو. از هر طرف که ما می رویم تو دنبالمان بیا ،تا پیدایمان کردی بگیرمان و فقط بگو. کلماتم را می فرستم مرخصی،. با شور می گویند.

maremathonaradab.blogfa.com

زندگی آب تنی کردن در حوضچه اکنون است - ياد

http://www.maremathonaradab.blogfa.com/post-66.aspx

زندگی آب تنی کردن در حوضچه اکنون است. تا شقایق هست، زندگی باید کرد. هرگز فراموشم نخواهد گشت ، هرگز. آن شب كه عالم عالم لطف و صفا بود. من بودم و توران و هستي لذتي داشت. وز شوق چشمك مي زد و رويش به ما بود. ماه از خلال ابرهاي پاره پاره. چون آخرين شبهاي شهريور صفا داشت. آن شب كه بود از اولين شبهاي مرداد. بوديم ما بر تپه اي كوتاه و خاكي. در خلوتي از باغهاي احمد آباد. هرگز فراموشم نخواهد گشت ، هرگز. پيراهني سربي كه از آن دستمالي. دزديده بودم چون كبوترها به تن داشت. از بيشه هاي سبز گيلان حرف مي زد.

khabebidari.blogfa.com

خواب بیداری

http://www.khabebidari.blogfa.com/1390/12

شاید خواب بیداری می بینیم. برای رنج عجیبی که مستمر می شد. از دست های شعر كاری بر نمي آيد. دارم به جای برد فقط باخت می برم . . . این بود زندگی . . . لبخند هایت دارد می پوسد. نوشته های سینا جهانی. از دست های شعر كاری بر نمي آيد. نویسنده : سینا جهانی در تاریخ : جمعه ۱۳۹۰/۱۲/۲۶ و 15:49. و یک غزل جدید دیگر که منتظر نظرات زیبا و سازنده شماست :. از دست هاي شعر كاري بر نمي آيد. روزهاي رفته ام ديگر نمي آيد. اينفدر پا به پا نكن من عاشقت هستم. در شعرم از اين بيت واضح تر نمي آيد. اين روسري را از سرت بردار ، مي داني.

iman-momeni.persianblog.ir

یک داستان - ایمان مومنی

http://iman-momeni.persianblog.ir/post/36

بی شک میتوان نوشت بی آنکه از خود بپرسم چرا مینویسم.اما نویسنده ای که به حروف نگاری قلمش نگاه میکند،حق دارد که قلم را معلق دارد و به آن بگوید بایست! درباره ی خودت چه می دانی؟ به چه هدفی پیش می روی؟ به خواهرم آتنا که این داستان را دوست دارد. درختی که در باغچه کاشته بودم برگ نداشت،رشد می کرد، اما همینطور خشک مانده بود. یک روز که سر گرم تماشای باغچه بودم.فکر کردم باید کاری بکنم.تصمیم گرفتم درخت بودن را یادش بدهم. جلوتر رفتم ،روی پاهایم ایستادم وگفتم:. تصمیم گرفتم مسئله را به صورت عملی برایش توضیح بدهم. رشد م...

maremathonaradab.blogfa.com

زندگی آب تنی کردن در حوضچه اکنون است - باغ من

http://www.maremathonaradab.blogfa.com/post-63.aspx

زندگی آب تنی کردن در حوضچه اکنون است. تا شقایق هست، زندگی باید کرد. آسمانش را گرفته تنگ در آغوش. ابر، با آن پوستين سرد نمناكش. روز و شب تنهاست. با سكوت پاك غمناكش. ساز او باران ، سرودش باد. جامه اش شولاي عرياني ست. ور جز اينش جامه اي بايد. بافته بس شعله ي زر تا پودش باد. گو برويد، يا نرويد، هر چه در هر كجا كه خواهد. باغبان و رهگذاري نيست. چشم در راه بهاري نيست. گر ز چشمش پرتو گرمي نمي تابد. ور به رويش برگ لبخندي نمي رويد. باغ بي برگي كه مي گويد كه زيبا نيست؟ پست خاك مي گويد. خنده اش خوني ست اشك آميز.