the-sibuna-stroy.blogspot.com

my-story-of-mara-jaffray.blogspot.com

Moja historia Mary Jaffray: lipca 2013

http://my-story-of-mara-jaffray.blogspot.com/2013_07_01_archive.html

Moja historia Mary Jaffray. Czwartek, 25 lipca 2013. Chwila, chwila, chwila. Co? Mara zatrzymała sie i ze zdziwieniem wpatrywała się w Millington. Jerome zaproponował spotkanie. Ty , ja i on. Jutro. O czwartej. A ja się zgodziłam, ty zresztą też.- dodała, po czym uśmiechneła się lekko i przechyliła głowę w prawo, wciąż utrzymując kontakt wzrokowy. Spytała ze zdziwnieniem Jaffray. A ja już chyba wiem dlaczego. - oświadczyła dumnie Amber. Skąd ci to w ogóle przeszło do głowy? Niee W życiu. - prychneła.

my-story-of-mara-jaffray.blogspot.com

Moja historia Mary Jaffray: Rozdział 1.

http://my-story-of-mara-jaffray.blogspot.com/2013/06/rozdzia-1.html

Moja historia Mary Jaffray. Sobota, 15 czerwca 2013. Mara usiadła przy stole z kubkiem świerzo zaparzonej kawy. Mimo , że miała dzis mało do zrobienia , wstała wcześnie. Nie lubiła odkładać spraw na ostatnią chwilę. Właściwie , czekała ją tylko wizyta na uczelni. Jaffray studiowała na Sarah Lawrecne na profilu dziennikarskim , z czego była bardzo dumna , cieszyła się że może spełniać marzenie , które realizowała już w szkole śreniej . Ej noo. znowu jakiś taki krótki. xd Nastepne są już dłuższe. 15 czerwc...

my-story-of-mara-jaffray.blogspot.com

Moja historia Mary Jaffray: Rozdział 10

http://my-story-of-mara-jaffray.blogspot.com/2013/08/rozdzia-10.html

Moja historia Mary Jaffray. Sobota, 31 sierpnia 2013. Z perspektywy Mary *. Ochoty. Jerome to mój kolega i po tylu latach znajomości nie mogę za nim nie tęsknić. Jasne że tęsknie. Bardzo.Tylko ja będe tam sama, bez żadnego wsparcia (Dziekuję Amber), i. . Dobra, nieważne. Trochę za bardzo odbiegam od tematu. Nie sądze byście chcieli słuchać o moich wewnętrzynych rozstrojach, więc chyba możemy to wszystko pominąć. W środku roztaczał się przyjemny zapach kawy i cynamonu. Mimowolnie się uśmiechnełam. I wtedy...

my-story-of-mara-jaffray.blogspot.com

Moja historia Mary Jaffray: Rozdział 7

http://my-story-of-mara-jaffray.blogspot.com/2013/07/rozdzia-7.html

Moja historia Mary Jaffray. Wtorek, 16 lipca 2013. Chciałam poinformować, że zmieniłam Luka. Xd To było takie imie przykładowe, a Ian bardziej mi pasuje. :). Odwróciłam głowę. Moje najwieksze obawy się sprawdziły. Przedemną stał Jerome Clarke. Podszedł do mnie, i mnie przytulił. A ja stałam tam jak jakaś idiotka, zamiast cokolwiek powiedzieć. Dziwnie się czułam. Nigdy nie sądziłam, że jeszcze kiedyś go zobaczę. Zapch Jeroma. Może to dziwne, ale pachniał czymś co kojarzyło mi się z domem. Chciałam oszacow...

my-story-of-mara-jaffray.blogspot.com

Moja historia Mary Jaffray: Rozdział 5.

http://my-story-of-mara-jaffray.blogspot.com/2013/07/rozdzia-5-cz-i.html

Moja historia Mary Jaffray. Czwartek, 4 lipca 2013. Jennifer wpartywała swoje oczy w zamyslona twarz Jaffray. Mara przeniosła na nia spojrzenie. Dobra, nie odpowiadaj. Aż tak łatwo się domyslić? Do Mary wróciły wspomienia. Do jej głowy powracały chwile spędzone z przyjaciółmi z Domu Anubisa, lecz każda była pełna . czego? Mara sama dokładnie nie wiedział. Czuła. smutek. Tak , to napewno. Nie wiedziała jednak dlaczego. Tamta tylko się roześmiała. Rozległ się głos zza dzięcząt. No szczerze to nie. No a...

my-story-of-mara-jaffray.blogspot.com

Moja historia Mary Jaffray: sierpnia 2013

http://my-story-of-mara-jaffray.blogspot.com/2013_08_01_archive.html

Moja historia Mary Jaffray. Sobota, 31 sierpnia 2013. Z perspektywy Mary *. Ochoty. Jerome to mój kolega i po tylu latach znajomości nie mogę za nim nie tęsknić. Jasne że tęsknie. Bardzo.Tylko ja będe tam sama, bez żadnego wsparcia (Dziekuję Amber), i. . Dobra, nieważne. Trochę za bardzo odbiegam od tematu. Nie sądze byście chcieli słuchać o moich wewnętrzynych rozstrojach, więc chyba możemy to wszystko pominąć. W środku roztaczał się przyjemny zapach kawy i cynamonu. Mimowolnie się uśmiechnełam. I wtedy...

sibunageneration.blogspot.com

{ The Anubis Generation}: Part 16

http://sibunageneration.blogspot.com/2013/07/part-16.html

Piątek, 19 lipca 2013. Cholera,mogłam jej nie pożyczać tego zeszytu. Myślała Blair kopiąc ze złością kamień. Był zimny wieczór,za pół godziny mijała godzina policyjna i jeśli Victor odkryje,że jej nie ma,będzie źle. Kiedy wyszła nie było go,ale z pewnością wróci o dziesiątej,żeby upuścić szpilkę. Dotychczas nie spóźnił się ani razu,więc nie sądziła,żeby dziś zrobił wyjątek. Nie to,że poza tym nienawidziła siostry. Przeciwnie-kochała ją. Miały ze sobą bliźniaczą więź,która jest zagadką nawet dla n...Ale B...

sibunageneration.blogspot.com

{ The Anubis Generation}: sierpnia 2013

http://sibunageneration.blogspot.com/2013_08_01_archive.html

Czwartek, 22 sierpnia 2013. Nareszcie-westchnęła Mara Clarke gdy tylko ich elegancki sportowy samochód wjechał na podjazd na terenie szkoły.-Myślałam,że ta jazda nigdy się nie skończy. Spytał z troską Jerome jednym ruchem gasząc silnik.-Zbladłaś. Nic mi nie jest-uśmiechnęła się lekko i ścisnęła jego dłoń-Nie przejmuj się. Jak mam się nie przejmować kiedy. Cii-położyła mu palec na ustach-Nie wypowiadaj tego głośno. Ktoś może usłyszeć,a nie chcę żeby dzieci dowiedziały się od kogoś innego niż od nas. Pamię...

sibunageneration.blogspot.com

{ The Anubis Generation}: Part 19

http://sibunageneration.blogspot.com/2013/09/part-19.html

Niedziela, 1 września 2013. Megan Clarke zdusiła w sobie ochotę by zwymiotować,gdy usłyszała nowinę jaką mieli do przekazania rodzice. Zamiast tego wpatrywała się w nich z niedowierzaniem dostrzegalnym w szeroko otwartych niebieskich oczach. Nie wiedzieć czemu miała wrażenie,że dostała solidnego kopa w żołądek. Jej rodzice wciąż.grr,to zbyt obrzydliwe i szokujące by o tym myśleć. Wydusiła z siebie wreszcie. Wiem,że to dla was szok,ale.-zaczęła Mara. Ale czy to rozsądne z waszej strony? Wyluzuj siostrzycz...

sibunageneration.blogspot.com

{ The Anubis Generation}: Part 15

http://sibunageneration.blogspot.com/2013/07/part-15.html

Niedziela, 14 lipca 2013. Szybkie,niepewne stukanie obcasów o marmurową posadzkę dziedzińca mogło świadczyć tylko o jednym. Joy Mercer znów próbowała przemknąć się niezauważona. Który to już raz ryzykowała utratą swojej pozycji i reputacji na rzecz „wyższych celów”? Westchnęła cicho wydostając się z tłumu uczniów spieszących z powrotem do jej szkoły. Patrzyły na nią tysiące par oczu,tak jakby miała napisane na czole „zdrajczyni”. Bo tak właśnie się czuła. Jesteś moją prawdziwą miłością-. Mimo to,tak bard...