toomanysessions.blogspot.com

nothingmuch-myrto.blogspot.com

Nothing much: Δεκεμβρίου 2010

http://nothingmuch-myrto.blogspot.com/2010_12_01_archive.html

Και συνεχίζω στο '11. Aπό τη Mυρτώ A. Ν' αγαπάς να θυμάσαι να συγχωρείς να προσεύχεσαι να εύχεσαι να ελπίζεις να μετανοείς να νιώθεις να αγγίζεις. Aπό τη Mυρτώ A. Αναρωτήθηκες ποτέ αν αυτό που ζεις είναι αυτό που θες;. Αν αυτό που ζητάς να ζήσεις το αντέχεις;. Αν το ανεκπλήρωτο που κυνηγάς μπορεί να γίνει εφικτό;. Αν το καταφέρεις, πως μπορεί στο τέλος να σε απογοητεύσει;. Γιατί οι άνθρωποι όσο μεγαλώνουν γινονται όλο και περισσότερο εγωιστές;. Γιατί όταν σε θεωρούν δεδομένο παύουν σε βλέπουν;. Γιατί βαρ...

iphimedea.blogspot.com

Ιφιμέδεια: Ιανουαρίου 2012

http://iphimedea.blogspot.com/2012_01_01_archive.html

J'ecris pour me parcourir' H. Michaux, Passages 1950. Σάββατο, 28 Ιανουαρίου 2012. Like a dog without a bone. Riders on the storm. Into this house we're born. Into this world we're thrown. Like a dog without a bone. Έτσι που προσωποποιώ τη στενοχώρια κανείς δεν θα με θέλει, ούτε για να μυρίσω και να του βρω έναν τόνο κοκαΐνης. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Μοιραστείτε το στο Twitter. Μοιραστείτε το στο Facebook. Τετάρτη, 18 Ιανουαρίου 2012. The rug really tied the room together. Μου κάνει...

iphimedea.blogspot.com

Ιφιμέδεια: Δεκεμβρίου 2012

http://iphimedea.blogspot.com/2012_12_01_archive.html

J'ecris pour me parcourir' H. Michaux, Passages 1950. Σάββατο, 22 Δεκεμβρίου 2012. Αυτή είναι η τρίτη φορά που κάθομαι στα σοβαρά να γράψω την τελευταία ανάρτηση αυτού του ιστολογίου. Για να δούμε αν φτάνοντας στο τέλος θα κατορθώσω να πατήσω τη "δημοσίευση". Αυτή πρέπει να είναι η τελευταία ανάρτηση. Από την άλλη, δεν ωφελεί να κάθομαι έτσι δεμένη μαζί του και να μην μπορώ πιά να γράφω όπως θέλω. Γράφω για να με διασχίζω" γράφει ο υπότιτλος της Ιφιμέδειας. Κι αυτό ήταν όλη η ουσία, ήταν το ζητούμενο...

iphimedea.blogspot.com

Ιφιμέδεια: Ιουνίου 2012

http://iphimedea.blogspot.com/2012_06_01_archive.html

J'ecris pour me parcourir' H. Michaux, Passages 1950. Τρίτη, 26 Ιουνίου 2012. Πάτα το play και πάμε παρακάτω]. There's a monster growing in our heads. Raised up on the wicked things we've said. A great divide between us now. Something we should know. The Great Divide,. The Cardigans, από το First Band on the Moon του 1996. Όπως πάντα όμως στα διαζύγια: μας φοβίζει η επόμενη μέρα. Πώς θα συνεχίσουμε τη ζωή μας; Κι έτσι συνεχίζουμε λίγο ακόμη τη συμβατική μας σχέση. Divorce your loved one with dignity'.

iphimedea.blogspot.com

Ιφιμέδεια: Ιουνίου 2011

http://iphimedea.blogspot.com/2011_06_01_archive.html

J'ecris pour me parcourir' H. Michaux, Passages 1950. Τρίτη, 21 Ιουνίου 2011. D'un tempérament passablement volcanique. Josephine baker, πάλι. Μέχρι να μου περάσει. Τέλος πάντων, όπως και να έχει, εγώ δεν μπορώ να απελπιστώ πιά, θα ήταν ηλίθιο εκ μέρους μου και αγνώμον με έναν τρόπο για όλα τα ευχάριστα της ζωής μου. Απαγορεύω πιά, μπλοκάρω στον εαυτό μου αυστηρά την γκρίνια και τη μίρλα. Δεν έχω το δικαίωμα κι αντιθέτως έχω την όρεξη να δοκιμάσω κι έναν τρόπο αλλιώς. She sings in 1961, when I'm an embryo.

iphimedea.blogspot.com

Ιφιμέδεια: Ιουνίου 2014

http://iphimedea.blogspot.com/2014_06_01_archive.html

J'ecris pour me parcourir' H. Michaux, Passages 1950. Παρασκευή, 6 Ιουνίου 2014. Δεν τον γνώρισα ποτέ από κοντά, δεν ανταλλάξαμε ποτέ προσωπικά μηνύματα, δεν ήξερα το πραγματικό του όνομα. Δεν το ξέρω ούτε τώρα που γράφω αυτές τις λέξεις. Κάποιος έγραψε ότι τον έλεγαν Γιώργο. Δεν έχει μάλλον σημασία τώρα. Για μένα ήταν πάντα ο φίλος αγαπητός μπλόγκερ Allu Fan Marx. Και τον ήξερα μόνο από τα γραπτά του. Από τα κείμενά του και τα σχόλιά του που ήταν πάντα εύστοχα και πάντα ευγενικά. Έτσι είναι που φτάνεις ...

nothingmuch-myrto.blogspot.com

Nothing much: Exit

http://nothingmuch-myrto.blogspot.com/2011/07/exit.html

Να ονειρεύεσαι, μου 'λεγε ένας φίλος που μ' αγαπούσε και με ήξερε καλά. Τα όνειρα, συνήθως, προδίδουν. Παραπλανούν. Καμιά φορά και. Όμως, δε γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι. Δεν έχει νόημα. Δεν έχει. Κοίτα μόνο να 'χεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα όνειρά. Και ποιά είναι η έξοδος κινδύνου; Τίποτα δεν είναι στη ζωή το παν! Και παρακάτω. Έχει κι άλλο. Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα! Aπό τη Mυρτώ A. Φανταστικό Α.Ε. πρότυπο. Εικόνες προτύπου από τον χρήστη moorsky.

nothingmuch-myrto.blogspot.com

Nothing much: Σεπτεμβρίου 2010

http://nothingmuch-myrto.blogspot.com/2010_09_01_archive.html

Σκέφτομαι, πως σκέφτεσαι, πως σκέφτομαι, πως δεν ήσουν τίποτα το εξαιρετικό.τελικά. Μα πόσο ταιριάζουμε.τελικά. Aπό τη Mυρτώ A. Μπήκε στο αυτοκίνητο, το σαραβαλιασμένο 20άχρονο, που αρνούνταν πεισματικά να το αφήσει και να την αφήσει. Τι κι αν δεν είχε κλιματισμό, δερμάτινα καθίσματα, ABS, GPS. Τι κι αν λειτουργούσαν μόνο τα απαραίτητα και σίγουρα όχι πάντα το καλοριφέρ. Το λάτρευε. Το κάθισμα είχε το αποτύπωμα του κορμιού της. Κοιτούσε αφηρημένα το νερό. Περνούσαν από μπροστά της δαχτυλίδια καπνού μ...

songsfortravels.wordpress.com

Bibimbap | Σημειωσεις

https://songsfortravels.wordpress.com/2010/12/07/bibimbap

Laquo; Es muss glitzern! Δεκεμβρίου 7, 2010 από butterfly. My dear C.,. I have been thinking about you. Today it was raining. I went to the Korean shop off the Bahnhofstrasse. I bought yuzu tea! I ordered and sat at the counter. Two Korean babies were running around. I looked at the quiet bar. Inside there, I felt like in Japan. Comfortable, unknown, calm. Στο Δεκεμβρίου 8, 2010 στις 11:33 πμ. Αλήθεια έτσι αισθάνθηκες στην Ιαπωνία;. Στο Δεκεμβρίου 8, 2010 στις 4:48 μμ. Όταν καταφέρω να έρθω θα πάμε;.

dreamcatcher-thedreamcatcher.blogspot.com

hidden: Το κοριτσάκι με τα σπίρτα

http://dreamcatcher-thedreamcatcher.blogspot.com/2010/12/blog-post_21.html

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα. Σήμερα, μετά από πολλά χρόνια, (ξανα)έπεσε στα χέρια μου "το κοριτσάκι με τα σπίρτα" του Άντερσεν. Από μικρή με συγκινούσε/θύμωνε πολύ αυτό το παραμύθι. Θυμάμαι πόσο λυπόμουν το άμοιρο κοριτσάκι, που προτίμησε να πεθάνει από το κρύο παρά να γυρίσει στο σπίτι της και να την (ξανα)δείρει ο πατριός της. Θυμάμαι πόσο θύμωνα με τον εν λόγω κύριο και με όσους αδιάφορα περνούσαν από δίπλα της, την αγνοούσαν και βιαστικά πήγαιναν στις δουλειές τους. Μοιραστείτε το στο Twitter. Απλώς ξε...