ULENTAFRE.BLOGSPOT.COM

faridnotes.blogfa.com

پنکه دستی - نوشتمش بالاخره

http://www.faridnotes.blogfa.com/post-107.aspx

I've seen better days. عکس بگیرید. از همدیگر، از اطرافیان، از عزیزانتان. جادویی که یک فریم عکس دارد، صد ساعت فیلم ندارد. فیلم که بگیرید، همه چیز ثبت می شود. همانطور که بود، بلکه هم بدتر. عکس اما ذهن را قلقلک می دهد. می گذارد یادت بیاید که کجا گرفته ای، قبلش چه می گفتید، بعدش چه شد. عکس یک دنیا حرف است، حرف هایی که خودت فقط می دانی شان. عکس بگیرید، از همدیگر، از اطرافیان، از عزیزانتان. پن: یک روز می آید که دیگر حرف هایم بر دلم سنگینی نمی کند. نوشته شده در پنجشنبه نهم مرداد ۱۳۹۳ساعت 0:15 توسط farid.

faridnotes.blogfa.com

پنکه دستی - باز هم آمدی باز هم رفتی

http://www.faridnotes.blogfa.com/post-112.aspx

I've seen better days. باز هم آمدی باز هم رفتی. دلتنگت می شوم هنوز. دلتنگ لحظه لحظه بودنت. بوسه ام بر دستان سردت. دشنه ای بر قلبم. از آن شب تاریک. با آخرین برگ پاییز. کاش می گفتی مادر را چه تسلا دهم. نوشته شده در دوشنبه یکم دی ۱۳۹۳ساعت 13:8 توسط farid. وقتی میخوای زن نگیری. اتفاقن اسم هم دارد. دست نبشته های یک واقع بین / کوکام.

faridnotes.blogfa.com

پنکه دستی - می دانم می دانی

http://www.faridnotes.blogfa.com/post-103.aspx

I've seen better days. می دانم می دانی. ناخودآگاه از خودت می پرسی، این چیزی بود که می خواستم؟ جوابش اینه: آره. دقیقا همین چیزی بود که می خواستی، که آرآرزوشو داشتی، که مستحقش بودی. پبعد از خودت می پرسی، پس چرا خوشحال نیستی؟ و جواب میدی: چون برای رسیدن به اینجا، برای گذروندن این زمان، از مسیری رد گذشتم که چیزهای دیگه ای رو بهم نشون داد. و حالا چیز دیگه ای می خوام تا به اون هم برسم و. نوشته شده در پنجشنبه چهارم تیر ۱۳۹۴ساعت 2:58 توسط farid. وقتی میخوای زن نگیری. اتفاقن اسم هم دارد.

faridnotes.blogfa.com

پنکه دستی

http://www.faridnotes.blogfa.com/9310.aspx

I've seen better days. باز هم آمدی باز هم رفتی. دلتنگت می شوم هنوز. دلتنگ لحظه لحظه بودنت. بوسه ام بر دستان سردت. دشنه ای بر قلبم. از آن شب تاریک. با آخرین برگ پاییز. کاش می گفتی مادر را چه تسلا دهم. نوشته شده در دوشنبه یکم دی ۱۳۹۳ساعت 13:8 توسط farid. وقتی میخوای زن نگیری. اتفاقن اسم هم دارد. دست نبشته های یک واقع بین / کوکام.

faridnotes.blogfa.com

پنکه دستی

http://www.faridnotes.blogfa.com/9405.aspx

I've seen better days. جای ریشه ها در خاک است. ریشه دواندن کار آسانی است، اگر بتوانی اما! سه سالی می شود که هر روزم را در این ساختمان می گذارنم. هر روز می آیم، به همکارانم سلام می دهم، کار می کنم، می گویم و می شونم اما هنوز که هنوز است حتی یک ماگ هم نیاورده ام بگذارم اینجا که مثلا در لیوانی که بقیه آب خورده اند، آب نخورم. هنوز هم از لیوان های دفتر استفاده می کنم. و تقریبا تنها فدی هستم که این کار را می کنم. یک چیزی از ته قلبم می گوید نکن! جای ریشه ها در خاک است. وقتی میخوای زن نگیری. اتفاقن اسم هم دارد.

kahinevesht.blogspot.com

شعرها و یادهای دفترهای کاهی: July 2013

http://kahinevesht.blogspot.com/2013_07_01_archive.html

شعرها و یادهای دفترهای کاهی. ه‍.ش. ۱۳۹۲ تیر ۱۱, سه‌شنبه. ادامه ی خوابم، وارد یک هواپیما شدم، یک هواپیمای کوچک. بیشتر اعضای خانواده بودند، اولش فقط برادر بزرگ و خانمش را می دیدم و بعد ها افراد دیگر. ما همه ترسیده بودیم، نمی فهمیدیم چه باید بکنیم پیاده شویم راه را باز کنیم؟ شاید مرگ در انتظارمان باشد. دوازده تیرماه نود و دو. هیچ نظری موجود نیست:. با رایانامه ارسال کنید. این را در وبلاگ بنویسید! 8207;در Twitter به اشتراک بگذارید. 8207;در Facebook به اشتراک بگذارید. 8207;اشتراک‌گذاری در Pinterest.

kahinevesht.blogspot.com

شعرها و یادهای دفترهای کاهی: June 2014

http://kahinevesht.blogspot.com/2014_06_01_archive.html

شعرها و یادهای دفترهای کاهی. ه‍.ش. ۱۳۹۳ خرداد ۱۹, دوشنبه. آخرین تصویری که از او توی ذهن دارم، پاتختی همان عروسی بود، یک گوشه ای نشسته بود، موهایش را جمع کرده بود و سرش به شکل عجیبی تکان می خورد. اولش نفهمیدم، ولی بعد متوجه شدم تیک عصبی است. مامانم و مامان بزرگم پچ پچی کردند و من ندانستم جریان از چه قرار بود. فکر کنم ۱۵-۱۶ سالش بود. مهدی هم بعد از مدتی ازدواج کرد، فامیل هم جل و پلاسشان را جمع کردند و رفتند سروقت آدمهای دیگر. وقتی خبر مرگ وجیهه را شنیدم بی اختیار گریه کردم، برای کسی که تقریبا نمی شنا...

kahinevesht.blogspot.com

شعرها و یادهای دفترهای کاهی: July 2012

http://kahinevesht.blogspot.com/2012_07_01_archive.html

شعرها و یادهای دفترهای کاهی. ه‍.ش. ۱۳۹۱ تیر ۱۷, شنبه. نامی که هنوز می جویم. قبل از اینکه توی گوشش اذان بگویند بغلش کردم، سرم را بردم دم گوشش و زمزمه کردم، من اینجا هستم، تا هروقت که تو بخواهی. قول داده ام. صدای اذان با صدای باران آمیخت. پیچید توی گوشش و اسمش شد باران. برایش آواز خواندم و اسمش شد ترانه. دستهایش را گرفتم و دور خودم چرخاندم. دامنش رفت بالا و اسمش شد رها. برایش قصه ی دختر شاه پریون خوندم و اسمش شد پریا. دخترم به هزاران نام توی ذهن من تکرار می شود. به هزاران فریاد، صدا می شود. توی مجلس ختمم&#...