ZANGI.BLOGFA.COM

sagfoni.blogfa.com

سگفونی -

http://www.sagfoni.blogfa.com/post-3.aspx

شعرهای علی قراچه داغی. شروع هذیانهای خیابان یافته. دستانم حاشیه آه را می گرفت و. شهر، غریبه در خواب می نشست. الهه زیبایی ابرها را در خود حل می کرد. خنده ای عریان بر پیراهنش گل می داد. پائیز را تا یقه فرو کرده بود. گلدان ها رقص ایوان می شدند. به نقطه ی خودش خم می شد. جای این سطر از قصه خالی است. یک نفر بیاید شهر را در رگانم بدواند. هوهوی قبر از تبسم قبل گرفته اند. سایه ها گور قرارهایم شود. اگر بی تو بیایم به سطر. داغ تو دارد این دلم. بی تو به سر نمی شود. علي قراچه داغي در پياده رو ها. علي قراچه داغي درعروض.

sagfoni.blogfa.com

سگفونی -

http://www.sagfoni.blogfa.com/post-10.aspx

شعرهای علی قراچه داغی. آن مرد در تابلو گریه کرد. زندگی دستهایش را گرفت. به اتاق خوابش برد. گفت : فرق من تا دیوارهمین. آن روزها خیابان هنوز جوان بود. درخت م فصل آسمان می شد. تا شب بلند شود. زیر بغل تنهایی را بگیرد. قبل از اینکه سرنوشت. درسطوح اتفاقی روزنامه خودکشی کند. تمام خانه بغض کرد. همیشه قسمت تاریخ به پاییز می رسید. و گندمهای که کاشته بودیم. درهوای آزاد به درو می رفتند. قلم لای کبودی چشم. آبهای از دست رفته ای دارد چهره ام. وقتی صبح را لای سرماخوردگیم گم می کنم. که روی پرچینها به خواب رفته است.

sagfoni.blogfa.com

سگفونی

http://www.sagfoni.blogfa.com/8510.aspx

شعرهای علی قراچه داغی. هفت مرثیه در مرگ خوانی. هیچ مرگی از وسط. و باد رحم زمان را باز می وزد. طناب، رقص بازنده است. برای گردن گردنه ها. و هیچ بازوی باد. خفه خون ارغوانی آب نمی شود. در کوبیدن تو به تابلو. تندر تب به لالی آب. لاله ی گوش می دواند. میان سطرهای گذشته از هزار و سیصد قبر. باران دیگریست م رد. در گریستن های قاره ای. زده بر حنجره ی عنکبوتی اش. خواب خرسی را خمیازه می کشد. مرگ واژه ی غریبی است. و طناب بلندای بادیست. که رحم زمان را باز می نوازد. علي قراچه داغي در پياده رو ها. علي قراچه داغي درعروض.

sagfoni.blogfa.com

سگفونی -

http://www.sagfoni.blogfa.com/post-1.aspx

شعرهای علی قراچه داغی. هفت مرثیه در مرگ خوانی. هیچ مرگی از وسط. و باد رحم زمان را باز می وزد. طناب، رقص بازنده است. برای گردن گردنه ها. و هیچ بازوی باد. خفه خون ارغوانی آب نمی شود. در کوبیدن تو به تابلو. تندر تب به لالی آب. لاله ی گوش می دواند. میان سطرهای گذشته از هزار و سیصد قبر. باران دیگریست م رد. در گریستن های قاره ای. زده بر حنجره ی عنکبوتی اش. خواب خرسی را خمیازه می کشد. مرگ واژه ی غریبی است. و طناب بلندای بادیست. که رحم زمان را باز می نوازد. علي قراچه داغي در پياده رو ها. علي قراچه داغي درعروض.

sagfoni.blogfa.com

سگفونی

http://www.sagfoni.blogfa.com/8512.aspx

شعرهای علی قراچه داغی. به روایت قطعه 9. تن ها حرف چرای دهان نیست در حرف. کشیده ی قبیله گیست بازوانت. از دهان بکش بیرون. تنها را که بازمانده ی بایدهاست در تن. که ها که ها که ها. من از قبیله ای حرف میزنم. صدا را پارس می دارد برای گله هاشان. وقتی صدا به سمت می رود/ چرا به سمت صدا می رود/ صدا به چرا می رود. ا فول می کند در ترنم درد به پیکره ی. که حرف را به درد درد می کشد. در آستانه ی درد. تن ها شکایش شکفتنند. در حجم پوستین صدایم. که درد به درد. به بستن دهان ها ها ها. ها تن بر پا تن. این که چه فرق می کند.

sagfoni.blogfa.com

سگفونی

http://www.sagfoni.blogfa.com/8802.aspx

شعرهای علی قراچه داغی. مردی که حنجره اش. نگاه روزنه صبح بود. باسکوت مه گرفته ای. که به هم اغوشی تو فکر می کند. با مشتی گیلاس باغ رابه خانه ام بیار. دریچه ها خسته اند. دل تنگی سروهارا به. اما هنوز دریا جوان است. دستهای خشک سالم بزرگ شده اند. قفس حجاب مرگ می شود. چهره جوانم را برده ای دریا. نوشته شده در شنبه بیست و ششم اردیبهشت 1388ساعت 12:47 توسط علی قراچه داغی. علي قراچه داغي در پياده رو ها. علي قراچه داغي درعروض. علي قراچه داغي در صحنه ها.

sagfoni.blogfa.com

سگفونی -

http://www.sagfoni.blogfa.com/post-2.aspx

شعرهای علی قراچه داغی. به روایت قطعه 9. تن ها حرف چرای دهان نیست در حرف. کشیده ی قبیله گیست بازوانت. از دهان بکش بیرون. تنها را که بازمانده ی بایدهاست در تن. که ها که ها که ها. من از قبیله ای حرف میزنم. صدا را پارس می دارد برای گله هاشان. وقتی صدا به سمت می رود/ چرا به سمت صدا می رود/ صدا به چرا می رود. ا فول می کند در ترنم درد به پیکره ی. که حرف را به درد درد می کشد. در آستانه ی درد. تن ها شکایش شکفتنند. در حجم پوستین صدایم. که درد به درد. به بستن دهان ها ها ها. ها تن بر پا تن. این که چه فرق می کند.

pashiliha.persianblog.ir

pashiliha

http://pashiliha.persianblog.ir/1388/8

کانون ادبی دانشگاه باهنر کرمان. محمد علی نیک طبع. محمد شریفی نعمت آباد. 1777;۳۸۸/۸/٤. در ضمن در وبلاگ واگویه ها بروزم:. درختی که در خیابان چاقو خورده بود. تو هنوز عاشق این دیوونه بازیایی! از پله‌ها بالا آمد. مثلثی که برای ضلع سوم‌اش می‌گریست. مست بود و می‌گفت:. فاجعه‌ای در راه است. جاده پیچ‌اش درد می‌کند. و مادربزرگ برای همه‌ی ما. دستمال‌هایی پر از تنهایی نیچه فرستاده است. تو به این خرافات اعتقاد داری! فاجعه‌ای در راه است. ومن همه چیز را به بازجو گفته‌ام:. که ضلع سوم ‌اش تنها بود. دریا را نجات دهد.

pashiliha.persianblog.ir

pashiliha

http://pashiliha.persianblog.ir/1389/3

کانون ادبی دانشگاه باهنر کرمان. محمد علی نیک طبع. محمد شریفی نعمت آباد. 1777;۳۸٩/۳/۱۸. که دایناسور جوانی هستم. باران را در جیبم می‌گذارم و. چرا جهان با یک نوشابه خوشبخت نیست؟ جهان به شکل 8 سالگی‌ام. زانوهایش را در بغل گرفته است. در به در گرفته است. با تک سرفه‌ای. مدام زندگی‌اش را. اعلام می‌کند . / می‌دانستی! مثل چایی که دارد کم‌کم تاریک می‌شود. جوانی‌ام کز کرده در سرباز خانه. در اول این شعر. پيام هاي ديگران .

pashiliha.persianblog.ir

pashiliha

http://pashiliha.persianblog.ir/1386/12

کانون ادبی دانشگاه باهنر کرمان. محمد علی نیک طبع. محمد شریفی نعمت آباد. 1777;۳۸٦/۱٢/۱٢. تو خاک را بردی. من گندم را در یقه‌ام کاشتم. تو خاک را بردی. من گندم را در یقه‌ام کاشتم. توگفتی: بعد از این تنهات نمی‌گذاریم. و بعد گفتی: در خانه م ردم منتظر است. آن‌جا فرصت عقل بود. و بر سکوی پرش. پيام هاي ديگران .