poihtiki-apovathra.blogspot.com
❁ ΜΟΝΟΚΟΤΥΛΗΔΟΝΟ: 1/9/2011 - 1/10/2011
http://poihtiki-apovathra.blogspot.com/2011_09_01_archive.html
Παρασκευή, 30 Σεπτεμβρίου 2011. Η ιστορία είναι πάντα μια τελικά. μόνο το πρόσωπο που την λέει αλλάζει. Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Μοιραστείτε το στο Twitter. Μοιραστείτε το στο Facebook. Πέμπτη, 29 Σεπτεμβρίου 2011. Απο τα κορυφαία :. ΟΔΗΓΟΙ ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΤΕ ,ΜΟΝΟ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ! ΤΟ ΚΕΝΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙΣ ΜΕΣΑ ΤΟΥ, ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΕΜΙΖΕΙΣ ΕΣΥ. ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑ ΤΟΙΧΟ ΞΕΧΑΣΑ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ. Αυτό που με ανησυχεί για το μέλλον είναι οτι όσο πάει και πλησιάζει.
poihtiki-apovathra.blogspot.com
❁ ΜΟΝΟΚΟΤΥΛΗΔΟΝΟ: 1/9/2012 - 1/10/2012
http://poihtiki-apovathra.blogspot.com/2012_09_01_archive.html
Παρασκευή, 28 Σεπτεμβρίου 2012. Στο παρελθόν, όταν περνούσα μια πολύ δύσκολη επαγγελματική περίοδο, κάποιος μου έδωσε μια χρήσιμη συμβουλή. "Πήγαινε εκεί που υπάρχει αγάπη", μου είπε. Δεν είχα ιδέα τι εννοούσε αλλά ούτε το ξέχασα ποτέ. Πήγαινε εκεί που υπάρχει αγάπη.". Απόσπασμα από συνέντευξη της Dominiqke Browning στο περιοδικό Bazaar). Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Μοιραστείτε το στο Twitter. Μοιραστείτε το στο Facebook. Παρασκευή, 14 Σεπτεμβρίου 2012.
poihtiki-apovathra.blogspot.com
❁ ΜΟΝΟΚΟΤΥΛΗΔΟΝΟ: 1/2/2012 - 1/3/2012
http://poihtiki-apovathra.blogspot.com/2012_02_01_archive.html
Δευτέρα, 27 Φεβρουαρίου 2012. Η ζωή είναι μεγάλη μην την κάνεις καρναβάλι". Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή". Umberto Brunelleschi -Arlecchino e Colombina. Και κάπου στο ενδιάμεσο από χαλασμένες κεραίες. Εκπέμπει το γελοίον της υπόστασης μας. Την τελευταία μου πολύχρωμη στολή. Την χάρισα στο βασιλιά καρνάβαλο. Μόνο για να την δω να καίγεται από μακριά. Στην τσέπη της από χρόνια φυλαγμένοι. Ο μολυβένιος στρατιώτης κι η κουτσή χορεύτρια. Αποκαΐδια παρελθόντος, προσάναμμα μέλλοντος. Το κόστος της χθε...
poihtiki-apovathra.blogspot.com
❁ ΜΟΝΟΚΟΤΥΛΗΔΟΝΟ: 1/3/2012 - 1/4/2012
http://poihtiki-apovathra.blogspot.com/2012_03_01_archive.html
Τετάρτη, 28 Μαρτίου 2012. Έχω έναν φίλο που ζει στη γυάλινη πεδιάδα και μ αγαπάει πολύ. Τα μαλλιά του είναι κίτρινα σαν τα φύλλα του φθινοπώρου κι όταν δεν έχουμε τι να κάνουμε ζωγραφίζουμε επάνω τους λουλούδια. Άλλες φορές ακούμε την θλίψη μας να πέφτει σα σιγανή βροχή πάνω στην τσίγκινη πανοπλία μας. Μια μέρα θα έρθει να με βρει και θα με κλείσει σ ένα σπιρτόκουτο για να μη με χάσει. Μόλις τελειώσουν τα σπίρτα θα με βάλει σ ένα κανονικό σπίτι. Τι όμορφη που είναι η ζωή εξ αποστάσεως. Ο Θεός. . Μοιραστ...
poihtiki-apovathra.blogspot.com
❁ ΜΟΝΟΚΟΤΥΛΗΔΟΝΟ: Regarding Poetry
http://poihtiki-apovathra.blogspot.com/2013/01/regarding-poetry.html
Τρίτη, 22 Ιανουαρίου 2013. Έχω την εντύπωση ότι τα ποιήματα που αρνούμαι να γράψω, τα βράδια βρυκολακιάζουν και ζητούν να πιουν μελάνι. Θερμές ευχαριστίες στον Γιώργο Νικολόπουλο που με φιλοξενεί στο Regarding Poetry. Ανάμεσα σε εξαιρετικούς γραφιάδες. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Μοιραστείτε το στο Twitter. Μοιραστείτε το στο Facebook. Αδέσποτα Συναισθήματα (art blog). Μην πατάτε τη χλόη. Ζωγραφικό έργο D. Huyn Υπό την επήρεια ενός αλκοολούχου νυσταγμένου σούρουπου, ο αέρας στο ψηλο...
poihtiki-apovathra.blogspot.com
❁ ΜΟΝΟΚΟΤΥΛΗΔΟΝΟ: 1/7/2012 - 1/8/2012
http://poihtiki-apovathra.blogspot.com/2012_07_01_archive.html
Τετάρτη, 18 Ιουλίου 2012. Ζωγραφικό έργο D. Huyn. Υπό την επήρεια ενός αλκοολούχου νυσταγμένου σούρουπου, ο αέρας στο ψηλοτάβανο δωμάτιο μύριζε γοητεία και μυστήριο. Το παράθυρο είχε θέα στο δρόμο κι αν έριχνε κανείς μια κλεφτή ματιά στο εσωτερικό θα έβλεπε το μεγάλο ξύλινο καβαλέτο να δεσπόζει στο χώρο. Μέχρι να ξημερώσει η καινούργια μέρα κι όλα να πάρουν το συνηθισμένο τους περίγραμμα. Αυτό που δεν έχει ανάγκη να το μετρήσει η βελόνα. Το ξέθαψα κάνοντας εκκαθάριση στο ταχυδρομείο μου.). Χμμ, είπε ο γι...
poihtiki-apovathra.blogspot.com
❁ ΜΟΝΟΚΟΤΥΛΗΔΟΝΟ: 1/12/2011 - 1/1/2012
http://poihtiki-apovathra.blogspot.com/2011_12_01_archive.html
Παρασκευή, 16 Δεκεμβρίου 2011. 160; αγαπημένη μπλοκοπαρεούλα. 160; . 160; . 8226;☆.•*´¨`*•✿. 10047;•*´¨`*•.☆•. Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Μοιραστείτε το στο Twitter. Μοιραστείτε το στο Facebook. Κυριακή, 11 Δεκεμβρίου 2011. Και βρήκε όλα του τα μαλλιά πάνω στο μαξιλάρι. Τα έθαψε στην αυλή. Δίπλα στο μέρος που κοιμόταν ο σκύλος. Τα μάτια του δυο άλιωτα κρυσταλλάκια. Μα τίποτα δεν είδαν. Τηλέφωνο: 210-...
behindtherain.wordpress.com
¡ΚαΛοΚαιΡι ! | behind the rain
https://behindtherain.wordpress.com/2014/08/14/καλοκαιρι
Καθαρός ουρανός. Γαλάζιος. Ο ήλιος ξυπνάει και χαμογελάει καθώς καλημερίζει τον κόσμο. Χασμουριέται δύο φορές , αποχαιρετώντας τον ύπνο του, και το συνέταιρό του, το φεγγάρι κι ύστερα αρχίζει να φωτίζει τη θάλασσα και τα λιμάνια, τα νησιά και τις πόλεις, τα θέρετρα, τα χωριά, τους κήπους και τις πισίνες. Τα λιμάνια γεμάτα. Όλοι περιμένουν να επιβιβαστούν στα πλοία. Χαμογελάνε. Ονειρεύονται τις. Κάτι μικρές κουκίδες που διαφοροποιούν το τοπίο. Να μαζεύω κοχύλια και να αφουγκράζομαι τους. Μ’ αρέσει να εξερ...
monosthlo.wordpress.com
Χρονιά χωρίς ελπίδα… | Μονόστηλο
https://monosthlo.wordpress.com/2015/12/31/χρονιά-χωρίς-ελπίδα
Χρονιά χωρίς ελπίδα…. Κάθομαι και σκέφτομαι ξανά και ξανά την αισιοδοξία που κυριαρχούσε πέρυσι τέτοια περίοδο. Η χώρα οδηγούνταν σε εκλογές, οι πολίτες πίστευαν πως η κατάσταση θα άλλαζε προς το καλύτερο και τελικά όλα, μα όλα οδηγήθηκαν προς το χειρότερο. Πλέον μια βόλτα στους δρόμους να κάνει κάποιος παρατηρεί πρόσωπα σκεφτικά, σκυθρωπά και προβληματισμένα. Καμία σχέση με ένα χρόνο πριν…Η ελπίδα ούτε που πέρασε τελικά…. Αφήστε μια απάντηση Ακύρωση απάντησης. Γράψτε το σχόλια σας εδώ. Ειδοποίηση μέσω m...
monosthlo.wordpress.com
Ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις… | Μονόστηλο
https://monosthlo.wordpress.com/2016/09/17/ευχαριστούμε-για-τις-αναμνήσεις
Ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις…. Σκέφτηκα και το σκέφτηκα ξανά και ξανά για το αν θα έπρεπε να το γράψω αυτό το κείμενο,αλλά τελικά δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ. Ας πάω κατευθείαν στο κυρίως θέμα, γιατί τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Το καλοκαίρι του 2012 ήταν το χειρότερο για την ομάδα του Παναθηναϊκού. Είχε χάσει το πρωτάθλημα, αλλά αυτό ήταν το ελάχιστο, μια και όλη η ομάδα από παίκτες έως και προπονητές αποχώρησε, πλην του Διαμαντίδη και του Τσαρτσαρή. Στη σύντομη αυτή κουβέντα μας του ανέφερα τον πόνο ...