PATINAJ.BLOGFA.COM

sagfoni.blogfa.com

سگفونی -

http://www.sagfoni.blogfa.com/post-3.aspx

شعرهای علی قراچه داغی. شروع هذیانهای خیابان یافته. دستانم حاشیه آه را می گرفت و. شهر، غریبه در خواب می نشست. الهه زیبایی ابرها را در خود حل می کرد. خنده ای عریان بر پیراهنش گل می داد. پائیز را تا یقه فرو کرده بود. گلدان ها رقص ایوان می شدند. به نقطه ی خودش خم می شد. جای این سطر از قصه خالی است. یک نفر بیاید شهر را در رگانم بدواند. هوهوی قبر از تبسم قبل گرفته اند. سایه ها گور قرارهایم شود. اگر بی تو بیایم به سطر. داغ تو دارد این دلم. بی تو به سر نمی شود. علي قراچه داغي در پياده رو ها. علي قراچه داغي درعروض.

sagfoni.blogfa.com

سگفونی -

http://www.sagfoni.blogfa.com/post-10.aspx

شعرهای علی قراچه داغی. آن مرد در تابلو گریه کرد. زندگی دستهایش را گرفت. به اتاق خوابش برد. گفت : فرق من تا دیوارهمین. آن روزها خیابان هنوز جوان بود. درخت م فصل آسمان می شد. تا شب بلند شود. زیر بغل تنهایی را بگیرد. قبل از اینکه سرنوشت. درسطوح اتفاقی روزنامه خودکشی کند. تمام خانه بغض کرد. همیشه قسمت تاریخ به پاییز می رسید. و گندمهای که کاشته بودیم. درهوای آزاد به درو می رفتند. قلم لای کبودی چشم. آبهای از دست رفته ای دارد چهره ام. وقتی صبح را لای سرماخوردگیم گم می کنم. که روی پرچینها به خواب رفته است.

sagfoni.blogfa.com

سگفونی

http://www.sagfoni.blogfa.com/8510.aspx

شعرهای علی قراچه داغی. هفت مرثیه در مرگ خوانی. هیچ مرگی از وسط. و باد رحم زمان را باز می وزد. طناب، رقص بازنده است. برای گردن گردنه ها. و هیچ بازوی باد. خفه خون ارغوانی آب نمی شود. در کوبیدن تو به تابلو. تندر تب به لالی آب. لاله ی گوش می دواند. میان سطرهای گذشته از هزار و سیصد قبر. باران دیگریست م رد. در گریستن های قاره ای. زده بر حنجره ی عنکبوتی اش. خواب خرسی را خمیازه می کشد. مرگ واژه ی غریبی است. و طناب بلندای بادیست. که رحم زمان را باز می نوازد. علي قراچه داغي در پياده رو ها. علي قراچه داغي درعروض.

sagfoni.blogfa.com

سگفونی -

http://www.sagfoni.blogfa.com/post-1.aspx

شعرهای علی قراچه داغی. هفت مرثیه در مرگ خوانی. هیچ مرگی از وسط. و باد رحم زمان را باز می وزد. طناب، رقص بازنده است. برای گردن گردنه ها. و هیچ بازوی باد. خفه خون ارغوانی آب نمی شود. در کوبیدن تو به تابلو. تندر تب به لالی آب. لاله ی گوش می دواند. میان سطرهای گذشته از هزار و سیصد قبر. باران دیگریست م رد. در گریستن های قاره ای. زده بر حنجره ی عنکبوتی اش. خواب خرسی را خمیازه می کشد. مرگ واژه ی غریبی است. و طناب بلندای بادیست. که رحم زمان را باز می نوازد. علي قراچه داغي در پياده رو ها. علي قراچه داغي درعروض.

sagfoni.blogfa.com

سگفونی

http://www.sagfoni.blogfa.com/8512.aspx

شعرهای علی قراچه داغی. به روایت قطعه 9. تن ها حرف چرای دهان نیست در حرف. کشیده ی قبیله گیست بازوانت. از دهان بکش بیرون. تنها را که بازمانده ی بایدهاست در تن. که ها که ها که ها. من از قبیله ای حرف میزنم. صدا را پارس می دارد برای گله هاشان. وقتی صدا به سمت می رود/ چرا به سمت صدا می رود/ صدا به چرا می رود. ا فول می کند در ترنم درد به پیکره ی. که حرف را به درد درد می کشد. در آستانه ی درد. تن ها شکایش شکفتنند. در حجم پوستین صدایم. که درد به درد. به بستن دهان ها ها ها. ها تن بر پا تن. این که چه فرق می کند.

sagfoni.blogfa.com

سگفونی

http://www.sagfoni.blogfa.com/8802.aspx

شعرهای علی قراچه داغی. مردی که حنجره اش. نگاه روزنه صبح بود. باسکوت مه گرفته ای. که به هم اغوشی تو فکر می کند. با مشتی گیلاس باغ رابه خانه ام بیار. دریچه ها خسته اند. دل تنگی سروهارا به. اما هنوز دریا جوان است. دستهای خشک سالم بزرگ شده اند. قفس حجاب مرگ می شود. چهره جوانم را برده ای دریا. نوشته شده در شنبه بیست و ششم اردیبهشت 1388ساعت 12:47 توسط علی قراچه داغی. علي قراچه داغي در پياده رو ها. علي قراچه داغي درعروض. علي قراچه داغي در صحنه ها.

sagfoni.blogfa.com

سگفونی -

http://www.sagfoni.blogfa.com/post-2.aspx

شعرهای علی قراچه داغی. به روایت قطعه 9. تن ها حرف چرای دهان نیست در حرف. کشیده ی قبیله گیست بازوانت. از دهان بکش بیرون. تنها را که بازمانده ی بایدهاست در تن. که ها که ها که ها. من از قبیله ای حرف میزنم. صدا را پارس می دارد برای گله هاشان. وقتی صدا به سمت می رود/ چرا به سمت صدا می رود/ صدا به چرا می رود. ا فول می کند در ترنم درد به پیکره ی. که حرف را به درد درد می کشد. در آستانه ی درد. تن ها شکایش شکفتنند. در حجم پوستین صدایم. که درد به درد. به بستن دهان ها ها ها. ها تن بر پا تن. این که چه فرق می کند.

rozarodini.blogfa.com

ماگنولیا

http://www.rozarodini.blogfa.com/1394/02

به آلیوشای واقعی جهان. حرف آخر دنیا را بزن. تا پناهنده شال های رنگارنگ بشوم. لاک ها به لمس انگشتانم. جای دست هایی را پر کنند. در گهواره ای می گذارم. و زیر لب لالایی مادرانه ای سر می دهم. تو در چشم هایت ابر نداری. اجبار یک جا ماندن نداشت. دست هایت را به من می دادی. روزی تلویزیون ها را دور می اندازم. رادیو ها را خفه می کنم. می سپارم گرامافون ها تا خود صبح. تو را تکرار کند. اجبار یک جا ماندن. با تو را داشت. نوشته شده در پنجشنبه دهم اردیبهشت ۱۳۹۴ساعت 23:31 توسط رزا رودینی. اما من برایت چای می ریزم.

moosanoshadi.persianblog.ir

پست مدرن - من نوشته های موسا نوشادی

http://moosanoshadi.persianblog.ir/tag/پست_مدرن

من نوشته های موسا نوشادی. اصلا برایت مهم نبود. کسی اینطرف خیابان خودش را زیر میگیرد. که کشته شدن من برای تو. مثل مرگی ست روی نیمکت این کلاس. در سالهای درس و تنبیه. برعکس همه سالهای که دور از هم سیب میخوردیم. تا من از پشت نزدیکترین واکنش. همه تورهای سفید را برایت آرزو کنم. نویسنده : موسا نوشادی. ساعت ٢:۱۱ ‎ب.ظ تاریخ ۱۳٩٠/۱۱/٢۳. تگ های این مطلب: پست مدرن. که اگر اسد باشد. برای اسد بتیار که هر شب ستاره ها را می شمارد. مثل یک حاضر غایب خودمانی. که از فضای چند سطر دوست داشتن. ج و می گیردش. که سیاه رنگ خوبی ست.

moosanoshadi.persianblog.ir

من نوشته های موسا نوشادی

http://moosanoshadi.persianblog.ir/1390/1

من نوشته های موسا نوشادی. مثل چشمی که ازشیار سینه ای آمده باشد پائین. بدون عینک هم میشود فاسد شد. ببین چقدر دارم برایت عشق می فرستم. که همینطوری خودم را فرو نکنم توی دل کسی. دارم میخوابم همینطور که ازتو عکس نگیرم. بگذارم توی این آلبوم لعنتی. تاوقتیکه دریا ازپلکهایم بالا زده باشد. به آستینت دارم می بینم. خشک شده دوتا نگاه. از آدرسی که به ماه سوم نمیرسد. چقدر دارم برایت غلط میزنم توی عکسی که میگیرید از من نشنیده. میگوید بیتزا حال میدهد توی شرجی. که زنی پی کفشهایت چشم بدواند. که دربیتزا نقاشی شده.